O mandatario de Alxeria, Abdelaziz Buteflika, renunciou a presentarse á reelección, aprazou os comicios presidenciais previstos para o 18 de abril e abriu con iso un período de gran incerteza nun país crave para a estabilidade no Mediterráneo. Esta retirada prodúcese no medio dunha onda de protestas masivas en todos os recunchos do país e apenas 24 horas despois de que o mandatario, de 82 anos e gravemente enfermo, regresase a Alxer tras dúas semanas ingresado nun hospital de Suíza.
Nunha mensaxe á nación lida no principal informativo da noite, Buteflika anunciou, igualmente, a apertura dun período de transición que terá como obxectivo elixir a un sucesor a través duns comicios que tardasen varios meses en convocarse. Un proceso que se vertebrará a través da convocatoria dunha conferencia nacional "independente e inclusiva", cuxos detalles non ofreceu, e que estará tutelado por un "goberno de unidade nacional", cuxa composición tampouco desvelou.
A renuncia prodúcese logo de tres semanas de intensas protestas nas que millóns de persoas esixiron de forma pacífica a saída de Buteflika e a caída do seu réxime
Neste sentido, a renuncia ao que sería o seu quinto mandato consecutivo chegou acompañada da saída do primeiro ministro, Ahmed Ouyahia, e de todo o seu gabinete. "Alxeria atravesa unha etapa sensible da súa historia. O 8 de marzo, por terceiro venres consecutivo, houbo importantes marchas populares en todo o país", sinalou o mandatario, quen dixo "comprender as motivacións do pobo" e "a necesidade de pór en marcha un proxecto renovador" para a nación.
Por iso, "non me presentarei a un quinto mandato e esta xa non será unha cuestión para min. O meu estado de saúde e a miña idade asignáronme como último deber co pobo alxerino contribuír a colocar os cimentos para unha nova República, como parte do novo sistema que todos ambicionamos", explicou. A renuncia prodúcese logo de tres semanas de intensas protestas nas que millóns de persoas esixiron de forma pacífica nas rúas tanto a saída de Buteflika como a caída do seu réxime, ao que acusan de corrupto.
A decisión percíbese tamén como un síntoma claro de que a saúde do mandatario é verdadeiramente crítica
E era unha das opcións que barallaba o círculo de poder militar que domina o país, ante a deriva que comezaban a tomar unhas protestas que arrincaron hai varios meses nos campos de fútbol e saltaron ás rúas o pasado 22 de febreiro, dous días antes de que Buteflika fose trasladado ao hospital de Xenebra.
Xa o 3 de marzo divulgouse outra "mensaxe á nación" atribuído ao enfermo dignatario no que este prometía renunciar á presidencia e abrir o citado período de transición unha vez que resultase elixido nos comicios agora aprazados. Aínda así, as protestas volveron intensificarse este venres, impulsadas polas reivindicacións feministas do 8 de marzo, e comezaron a mutar, con ataques directos ao réxime militar, que controla Alxeria desde a independencia de Francia en 1962.
Unha presión popular que entre semana mantiñan os estudantes e á que este luns se sumaron os xuíces, no medio dun chamamento á folga xeral e á desobediencia civil pacífica que empezaba a prender en todo o territorio nacional. "A outra sería apostar pola represión, o que crearía unha situación insostible e un posible estalido da violencia que non conviña a ninguén. É a solución máis lóxica", declarou a Efe un diplomático europeo destinado en Alxer.
Buteflika móvese nunha cadeira de rodas empuxada polo seu irmán Said e as súas aparicións públicas son cada vez máis esporádicas
"A presión na rúa vai descender e vai haber tempo para unha transición que en calquera caso non pode ser moi longa", agregou o diplomático, para quen a renuncia tamén é un "síntoma claro" de que a saúde do mandatario é verdadeiramente crítica. Na presidencia desde 1999, Buteflika sufriu en 2005 unha "úlcera sanguenta de estómago" e en 2013 un agudo "derrame cerebral" que minguou as súas facultades físicas e que xa lle impediu facer campaña nas presidenciais do ano seguinte, pero non gañar os seus cuartos comicios consecutivos.
Desde entón non fala en público, móvese nunha cadeira de rodas empuxada polo seu irmán Said e as súas aparicións públicas son cada vez máis esporádicas, reducidas ás imaxes gravadas pola cadea estatal con motivo do consello de ministros ou de visitas de altos dignatarios estranxeiros. Fai un lustro que non viaxa ao exterior e nos dous últimos anos cancelou no último momento por recaídas "de saúde" reunións xa confirmadas con altos responsables como a chanceler alemá, Angela Merkel, ou o príncipe herdeiro de Arabia Saudita, Mohamad bin Salmán.
A súa renuncia abre agora un capítulo de gran incerteza tamén para Europa, e en particular para España, país cuxa industria depende en gran parte do gas de Alxeria, que supón o 54 por cento do total que compra.
