A Sala do Penal do Tribunal Supremo confirmou o procesamento pola súa participación no 'procés' independentista en Cataluña do expresident Carles Puigdemont e do os outros 24 investigados nesta causa, quen ven tamén confirmadas as medidas cautelares que pesan sobre eles.
No caso dos exmembros do Govern, os "Jordis" –Cuixart e Sánchez, que foron responsables das asociacións civís Ómnium Cultural e ANC, o número dous de ERC Marta Rovira e a expresidenta do Parlament Carme Forcadell, aos que se procesou por rebelión, os maxistrados consideran "suficientemente razoable" esta cualificación dos feitos porque existiu "un alzamento" cun uso "torticero" do poder para conseguir a independencia de Cataluña á marxe da Lei.
O auto de 48 páxinas, supón o paso previo á aplicación automática por parte do instrutor, Pablo Llarena do artigo 384 bis da Lei de Enxuizamento Criminal (LeCrim), que prevé a suspensión de cargo público daqueles procesados en firme por rebelión contra os que pese orde de prisión.
Por iso, nos próximos días o maxistrado redactará un auto, que enviará ao Parlament de Cataluña segundo fontes do alto tribunal, acordando a suspensión como deputados deste órgano tanto de Puigdemont como de Oriol Junqueras, os exconselleiros Jordi Turull, Josep Rull, Ral Romeva e Toni Comín e o expresidente da ANC Jordi Sánchez, quen actualmente manteñen a súa acta como deputados no Parlament.
Sobre a malversación que tamén se imputa aos que fosen exmembros do Govern de Puigdemont -o auto de Llarena cifrábaa en 2,9 millóns de euros aínda que os últimos informes policiais elévana a 3,2 millóns- o tribunal de apelación di que houbo "un sistema de engano" que ocultaba o destino das cantidades a outros fins relacionados co referendo ilegal de 1-O.
O auto asinado polos maxistrados Miguel Colmenero Menéndez, Alberto Jorge Barreiro e Vicente Magro afirma que os indicios de criminalidade dispoñibles neste momento procesual permiten considerar que a cualificación dun delito de rebelión imputado a 13 dos procesados é "suficientemente razoable" como para non descartala de modo absoluto e xulgalos por este delito.
Recordan ademais que o auto de procesamento o que fai é formalizar a imputación e constatar a existencia de indicios racionais da comisión dun feito e da participación das persoas a quen se procesa, así como a valoración provisional da posible cualificación de tales feitos como constitutivos dun delito, sen que iso supoña que non poidan cualificarse doutra forma.
RESPONSABILIDADE EN ACTOS DE VIOLENCIA. Ao longo do auto os maxistrados constatan que os investigados por este delito ten responsabilidade en actos de violencia encamiñados á consecución dunha finalidade consistente na celebración dun referendo, prohibido polo TC que, segundo o plan conformado, era un elemento previo e imprescindible para proceder finalmente á declaración unilateral de independencia, actos cuxa execución foi asumida e alentada, directa ou indirectamente, desde os autores do plan, que, ante a imposibilidade dunha negociación orientada a ese obxectivo, planearon a mobilización popular e o enfrontamento físico cos axentes representantes do Estado como a forma de obrigar a este a claudicar e aceptar aquela declaración e o mesmo feito da independencia.
Por iso, indica que "non é desatinado soster neste momento procesual que existe un alzamento cando as autoridades lexítimas dunha Comunidade Autónoma, integrada como parte de España, deciden, desde o exercicio do poder, derrogar de feito a Constitución e o Estatuto que garante e regula o seu amplísimo autogoberno, e o resto do ordenamento xurídico que se opoña aos seus designios, substituíndo todas esas normas por outras emanadas dos seus propios órganos lexislativos, negando con todo iso a autoridade do Estado e constituíndose nun poder político absolutamente autónomo, utilizando de forma torticera un poder que lles foi conferido con outras e moi diferentes finalidades".
O tribunal conclúe que se os procesados poden finalmente ser vinculados a eses actos de violencia investigados - as concentracións fronte a Consellería de Economía do 20 de setembro e os feitos do 1 de outubro, día do referendo ilegal- sobre a base de que previron os mesmos e aceptáronos, e incluso incitaron á súa comisión coas súas mensaxes chamando á participación, a pesar de que sabían que o Estado se oporía fisicamente á votación, todo iso para conseguir o obxectivo final da declaración de independencia, é unha cuestión que agora pode ser aceptada indiciariamente e cuxa resolución final precisará da práctica de auténticas probas no xuízo. Por todo iso, a Sala considera que os feitos encaixan no delito de rebelión ou en defecto dalgún deles, de sedición, aínda que o ben xurídico protexido en ambos os delitos é distinto.
O primeiro está incluído entre os delitos contra a Constitución e o segundo estao entre os delitos contra a orde pública, de maneira que as finalidades da acción de alzamento público contempladas na rebelión non son precisas no delito de sedición, advirte o tribunal na súa resolución.
MALVERSACIÓN E DESOBEDIENCIA. En relación co delito de malversación imputados a todos os exmiembros do Govern de Puigdemont, os recorrentes alegaban indefensión polo feito de que o xuíz instrutor ampliase feitos constitutivos deste delito no auto no que rexeitaba os recursos de reforma ao procesamiento.
A Sala rexeita que exista indefensión posto que non se trata de feitos novos senón "precisións fácticas do mesmo feito", relativas a utilizar fondos públicos para a satisfacción dos gastos orixinados polas actividades ilegais relacionadas coa celebración do referendo do 1 de outubro. Neste sentido, o tribunal reitera que a instrución continúa despois do auto de procesamiento, polo que poden aparecer novos datos, sen que iso supoña indefensión para os procesados, "sempre que non impliquen a introdución de feitos que puidesen constituír un novo delito diferente dos xa imputados".
Descartada a indefensión, o tribunal conclúe que desde a óptica do auto de procesamiento que esixe indicios racionais de carácter provisional, nos feitos investigados "organizouse un sistema de engano que, baixo a aparencia de partidas orzamentarias correctamente executadas, ocultaba o destino de cantidades a outros fins relacionados coa celebración do referendo".
No que se refire aos delitos de desobediencia -atribuída ás exdeputadas da CUP Mireia Aboia e Ana Gabriel, os exmembros da Mesa Lluís María Corominas, Lluís Guinó, Anna Simmó, Ramona Barrufet e Joan Jospe Nuet e os exconselleiros Meritxel Borrás, Lluís Puig, Carls Mundó, Santi Vila e Meritxel Serret - algúns dos recorrentes alegaran que se acolleron ao Regulamento do Parlament e que a súa actuación está protexida pola inviolabilidade parlamentaria.
A Sala remítese no seu caso aos argumentos que xa veu esgrimindo en autos anteriores, pero considera importante recordar que os actos de desobediencia polos que resultaron procesados os membros do Parlament non son feitos illados. "Non se produciron nunha ocasión illada respecto dunha concreta resolución, senón que, polo menos desde novembro de 2015, as resolucións do TC, que foron oportunamente notificadas aos obrigados por elas, foron sistematicamente ignoradas, e por iso incumpridas, polos procesados, que actuaban como integrantes do goberno ou da mesa do Parlamento da Comunidade Autónoma".
