A noticia saltaba ás 14:44 en Los Ángeles (EE.UU.), case medianoite en España. TMZ, web especializada en información sobre famosos, anunciaba a morte de Michael Jackson aos 50 anos tras sufrir un paro cardíaco, un suceso que aínda estremece aos seus millóns de admiradores en todo o mundo. Todos os medios puxémonos baixo alerta, pero optamos por non apertar o gatillo antes de tempo. A fonte, que co tempo demostrou ser plenamente solvente grazas ás súas turbias prácticas (pagan pola información), non era por entón sinónimo de fiabilidade.
A web publicou un primeiro urxente no que se avanzaba que Jackson sufrira un paro cardíaco. Todos nos puxemos sobre a pista, pero non publicamos unha soa palabra ata que as confirmacións comezaron a chegar vía CNN e Los Angeles Times.
TMZ volveu adiantarse e deu a morte de Jackson en exclusiva. Os grandes medios tardaron varios minutos en verificalo e publicalo de forma independente. Nacera unha nova era no xornalismo do entretemento, no que TMZ ía varios pasos por diante do resto.
O xenial e excéntrico Jackson faleceu o 25 de xuño de 2009 por sobredose de anestésicos na súa mansión alugada preto de Bel Air. O seu deceso provocou un terremoto mediático como nunca vivín en 11 anos como correspondente en Los Ángeles, xa fose no centro médico de UCLA onde faleceu (alagado por curiosos), na homenaxe que se lle dedicou no Staples Center o 7 de xullo (con centenares de fans nos exteriores) ou no xuízo contra o seu médico persoal (con decenas de fans durmindo ás portas da Corte para coñecer a resolución).
Xornalistas de medio mundo desprazáronse a Los Ángeles para vivir cada segundo do drama, avivado pola rapidez coa que fluían os rumores a través das redes sociais. A autopsia revelou que unha dose excesiva de medicamentos cunha alta presenza de benzodiazepina, composto empregado para tratar o insomnio e a ansiedade, causou o falecemento.
O médico persoal do artista, Conrad Murray, recoñeceu que, tras inxectar os sedantes ao artista aquela mañá, abandonou a habitación onde se atopaba para atender unhas chamadas. Ao seu regreso, atopouse a Jackson inerme e sen pulso sobre a cama. Murray foi sentenciado a catro anos de cárcere en 2011 por homicidio involuntario.
Nada, polo menos na esfera pública, facía presaxiar ese final. Apenas tres meses antes, Jackson anunciara o seu regreso aos escenarios para xullo cun evento de despedida composto por 10 concertos no O2 Area de Londres (a cifra aumentou ata 50 pola forte demanda) que levaba por nome This is It (Isto é todo), un título en grao sumo premonitorio. "Estas serán as funcións coas que se baixará o pano", dixo o artista, moi delgado e con aspecto fráxil durante a súa breve intervención.
This is It ía ser o broche de ouro á carreira de Jackson, o seu regreso ao grande tras anos de ausencia nos escenarios, un declive no que se viu sumido tras ser acusado de pederastia e levado a xuízo en 2005. Foi declarado inocente, aínda que a súa imaxe pública nunca se recuperou plenamente e as súas excentricidades -relacionadas coa súa aparencia e as actitudes cos seus propios fillos- e problemas económicos xeraban máis titulares que a súa arte -o seu último disco de estudo, Invincible, foi lanzado en 2001-.
Jackson quería acariñar ao seu público unha vez máis botando a vista atrás á súa estratosférica carreira, forxada ante a mirada implacable do seu pai, Joe, a quen o artista chegou a acusar de abusos físicos e emocionais. Esa turbia relación foi a orixe da súa devoción polos nenos, vista como puro amor cara ao próximo polos seus fans e principal fonte de críticas para os seus maiores detractores.
De feito, o recente documental Leaving Neverland, estreado no festival de Sundance, narra os supostos abusos sexuais de Jackson a dous menores de idade. "É outra morbosa produción nun indignante e patético intento de aproveitarse e sacar partido de Michael Jackson", apuntaron os seus herdeiros nun comunicado.
A polémica, dez anos despois, ségueo rodeando. E os seus tres fillos (Prince Michael, Paris e Blanket) crecen sabendo que nunca atoparán maior alivio e acomodo que ese luminoso e inigualable legado musical que aínda emociona a millóns de persoas.
