O escritor Andrés Sorel, fundador da diario Liberación e exiliado durante a ditadura franquista, faleceu aos 81 anos, segundo anunciou Jesús Espino, subdirector da editorial Akal que publicou as últimas novelas do autor. "Non eras moi optimista sobre o futuro, pero, aínda así, nunca cesaste na túa loita. Foi unha honra para Akal publicar as túas últimas novelas, do mesmo xeito que ese difícil, incómodo testemuño sobre Eta. Grazas pola confianza que depositaches en nós, polo entusiasmo que puñas en cada novo proxecto", sinalou Espino nun comunicado.
Andrés Sorel (Segovia, 1937), secretario xeral da Asociación Colexial de Escritores de España e director da revista República de las Letras, conta con máis de 50 libros publicados e foi traducido e publicado en Estados Unidos, Cuba, Portugal, Rumania, Inglaterra, Eslovaquia e Suecia.
Sorel estudou Maxisterio e Filosofía e Letras. Durante o franquismo colaborou na prensa clandestina do Partido Comunista e foi correspondente de Radio España Independente de 1962 a 1973. Exiliado en París (Francia), dirixiu alí revístaa Información Española, destinada a inmigrantes españois en Europa. Foi fundador e presidente da diario Liberación.
A súa obra literaria, caracterizada por fondas preocupacións políticas e sociais, sempre dentro dunha vertente crítica, céntrase sobre todo no ensaio e a literatura. Nesta última inscríbense os seus libros Narracións de amor e morte en dez cidades do mundo (1973), Como a enfermidade, como a morte (1974), O can castelán (1979), Concerto en Sevilla (1982) ou Babilonia: A porta do ceo (1990).
Dentro do xénero do ensaio escribiu Guía popular de Antonio Machado (1975), Miguel Hernández, escritor e poeta da revolución (1976), Eu, García Lorca (1977), Miseria da nosa cultura (1980), Castela como agonía, Castela como esperanza (1985) e Liberación, desolación da utopía (1986).
