1-1. España sucumbe nos penaltis ante os anfitrións

A España do sufrimento interminable, que enterrou a súa brillantez desde o terremoto interno que a deixou sen seleccionador a dous días da estrea, despediuse do Mundial 2018 cun castigo á especulación e coa mala fortuna do seu pasado na quenda de penaltis final, tras caer na maldición do anfitrión fronte a Rusia.

Instalada nunha imaxe afastada da brillantez que a conduciu á gran cita de Rusia, España despediuse do Mundial sen mostrar o seu potencial. Cun dominio sen pegada nun duelo no que especulou ante un rival inferior en calidade que encomendou todo á quenda final. Os fallos de Koke e Aspas máis a ausencia dunha intervención de De Gea impulsaron o triste final da lenda Iniesta.

A España esvaecida que camiñaba polo Mundial 2018 necesitaba unha man de adestrador. Pór freo ao despropósito convertíase en obrigatorio e cos focos apuntando a Fernando Hierro, ao seleccionador accidental non lle tremeu o pulso para revolucionar o once e sentar a Iniesta. Quizá a intrascendencia de Silva facíao merecedor do banco antes que a Andrés, que esperaría o momento de cambiar un panorama ao que España se conduciu voluntariamente.

O ambiente de todo un estadio en contra, o queixido á posesión que non amansou ás feras pero freou o inicio de raza ruso esperado. España intimida co seu nome e Rusia cambiou o seu debuxo. Defensa de cinco, das que se lle adoitan atragantar á Vermella, aínda que para iso tivese que renunciar ao seu xogador máis desequilibrante do Mundial, Denís Chéryshev.

O balón tinguiuse de vermello pero só sorriu cando pasou polas botas de Isco. España pedía a Marco Asensio e faltoulle dar o paso en personalidade para desbordar. O plan de Rusia era tan simple como efectivo. Balóns en longo ao xigantón Dzyuba, que topou co oficio de Ramos, e velocidade como castigo ao mínimo erro no pase español. Foi cando a figura de Koke mostrou a súa importancia no repregamento. España gañaba equilibrio. Busquets respiraba.

O movemento de tres medias puntas con liberdade como Isco, Silva e Asensio debía derrubar a rixidez do bloque. Pero o duelo desequilibrouse na primeira incorporación de Nacho, novidade no costado dereito. A falta ao segundo pau con intención de Asensio buscou ao capitán. Ramos celebrou o seu gol máis perseguido, tras buscar o remate caendo, co seu pé dereito. Fifa deullo a Ignashévich que no seu afán por frear ao rival perdeu de vista o esférico.

Penetrar nun escenario perfecto, explotando o balón parado que marca este Mundial, adiantándose nos primeiros minutos nun duelo do todo ou nada, lonxe de beneficiar a España prexudicou á súa lectura do partido. Rusia estaba obrigada a cambiar o seu plan sobre a marcha, pero non tiña ningunha intención.

Reaparecía un perigo xa coñecido: o toque sen intención. Nin verticalidade nin ritmo. O abuso do pase horizontal para inxectar anestesia ata o cronómetro, sen pisar liña de tres cuartos, instalada nun xogo intranscendente. España esqueceuse de atacar, coma se o seu gol fora garantía de éxito polo seu labor defensivo, nun torneo instalado no erro continuo.

Todos desapareceron menos Isco. A clase ante a agresividade. Un chapeu de resposta a un intento de patada. Referente absoluto de España co seu liderado, o único que tiña confianza para intentar algo diferente. Mentres, seguía a pelexa de Dzyuba con Ramos. Dunha posible falta naceu un disparo axustado de Golovin que espertaba a Rusia. Reaparecía esa sensación de que con pouco, faise dano a España.

E coma se o penalti ou a falta regalada cerca do final a Cristiano para o empate, ou o malentendido entre Iniesta e Ramos ante Marrocos non fosen suficientes, Piqué engadía un máis á colección de despropósitos. Saltou de costas tras córner, cos brazos arriba e o croque de Dzyuba golpeouno. Penalti claro. A ocasión para a resurrección de De Gea, enganado no lanzamento.

A especulación xa tiña castigo. España tivo na súa man lanzarse por un segundo gol que sentenciase e non volveu disparar a porta. Esixida de novo meteulle profundidade ao seu fútbol. Nacho, cun recorte de tacón en carreira, púñalle o único balón bo a Costa do primeiro acto e escorado non superaba o man a man ante Akinféev.

A actitude modificouse na continuación. España bateu calquera marca de toques nun Mundial, aumentou a velocidade pero non atopou espazos nun rival encerrado. Rusia xuntou liñas e encomendouse cos seus cambios á súa velocidade no contragolpe. Fixo un favor Cherchésov ao retirar a Dzyuba. A zaga respiraba sen o xigantón. Pasaban ao plan b, a velocidade de Dénis e Smolov.

O de Hierro consistía en retirar ao Silva máis intranscendente para dar paso ao heroe de Xoannesburgo. Con Iniesta a precisión debía crecer e a presenza na zona de perigo. Só un centro de Asensio rematado coa coxa Alba avisara das intencións.

Desde ese momento calquera erro custaba a eliminación. O fallo no pase provocaba o ruxido e sería castigado cun ritmo diabólico na nova identidade rusa. O medo mascábase e entraba Iago Aspas en punta para sacar proveito do cansazo do rival. Co peito deixáballe a Iniesta a oportunidade de enganchar un disparo axustado que sacaba Akinféev na súa estirada. A súa dobre parada completábaa co remate cruzado de Aspas.

O tempo escapábaselle entre as mans a España, que xa chocaba contra un muro con insistencia, e entre un cabezazo de Ramos que non evitaba a prórroga. Rusia asinaba os penaltis e Hierro non quixo perder, renunciando a xuntar dúas puntas ata a segunda parte da prórroga. Nacía coa visión de Isco ao desmarque de Aspas, Carvajal non atopaba porta no seu remate. O total dominio de España non deixaba máis perigo que un disparo de Asensio e un cabezazo de Piqué que non arranxaba o seu erro.

No arame, coas forzas xustas, España morreu en campo rival e acariñou o tanto do milagre grazas a Rodrigo. Unha xogada púidolle impulsar á gloria, con caneo máxico pegado a banda e unha carreira elegante que non acabou na rede nin cando Carvajal xutou co corazón nun puño de todo un país.

A mala fortuna que marcou un tempo pasado sobrevoaba o Luzhnikí. España desesperábase cun penalti a Piqué que o VAR non quixo dar e na quenda final deixábase polo camiño a estrela. Os fallos de Koke e Aspas mandaban a casa a unha candidata que en ningún momento demostrouno.