1-1. Modric sobrevive a unha traxedia

Croacia sufriu para alcanzar os cuartos de final do Mundial de Rusia e manter viva a ilusión dunha xeración que esperou a prórroga para eliminar a Dinamarca, que estivo a piques de acabar coa historia de Luka Modric nos Mundiais.

Ao equipo do mago croata apagóuselle a luz no momento máis inoportuno. Parte de culpa tívoa a rochosa formulación danesa, que conseguiu anular as ideas da estrela balcánica. O xogador do Real Madrid vive coa continua ameaza de que cada partido pode ser o seu último nun Mundial e contra os daneses estivo a piques de despedirse.

O porteiro Kasper Schmeichel empeñouse en amargar a Croacia ata límites insospeitados. E, sobre todo, a Modric, a quen detivo un penalti a poucos minutos para o final da segunda parte da prórroga. Despois, alargou os seus acertos con outros tres lanzamentos detidos na quenda de penaltis. Pero, por sorte para Croacia, Danijel Subasic parou un máis.

No comezo do duelo, o peso da historia axexaba ás dúas seleccións, que case desde que comezou o Mundial tiñan posto o retrovisor do pasado. Sobre todo Croacia, que parece vivir da xesta de Francia 1998, onde tocou teito tras chegar ás semifinais e acabar na terceira praza.

A Dinamarca só lle recordaron o seu mellor resultado nunha Copa do Mundo días antes de enfrontarse a Croacia. Estaban a un paso de igualar os cuartos de final, a súa marca, tamén en Francia 1998. Pero, ao conxunto danés, parece afectarlle menos a hemeroteca.

Non era igual no conxunto balcánico. Algúns dos seus membros xa están hastiados desas comparacións e querían dar un golpe encima da mesa e seguir na competición para igualar á xeración de Davor Suker, agora presidente da súa Federación. Así, nun futuro, eles converteríanse na xeración comparada.

Á fronte, Luka Modric. E enfronte, Christian Eriksen. O mestre e o seu sucesor, cara a cara con máis medo para o primeiro. Unha derrota, con 33 anos, deixaríao sen Mundiais. Problablemente, o de Rusia, será o último. O segundo, aínda ten por diante máis oportunidades.

Con todo, sobre o papel, Modric está moito mellor acompañado. Á beira ten xogadores de moita calidade que na primeira fase conseguiron elevar a Croacia ata o pedestal das favoritas. E, ante Dinamarca, o equipo de Zlatko Dalic era favorito.

Pero todo comezou ao revés para Croacia, que no segundo minuto encaixou o primeiro gol. A única novidade na aliñación de Dinamarca, o lateral esquerdo Jonas Knudsen, fixo un saque de banda tremendo que acabou rematando Mathias Jorgesen ao fondo da rede de Danijel Subasic.

Foi un pau que durou moi pouco, porque en dous minutos Croacia arranxou o desaguisado grazas á estrea de Mario Mandzukic na competición. O xogador da Juventus recolleu un rebote dentro da área pequena e, con moito oportunismo, empatou o duelo.

Entón comezou outra pelexa, a do goberno do centro do campo que non gañou ninguén. Os dous protagonistas, Modric e Eriksen, apenas foron capaces de ofrecer algunha pincelada do seu bo fútbol, aínda que o danés foi quen máis cerca estivo de marcar cun pase envelenado que golpeou na escuadra dereita da portería de Subasic.

Aínda que Croacia dominaba o coiro case por completo, os daneses atrevéronse con outra ocasión, esta vez de Martin Braithwaite, que se atopou con Subasic nun man a man. Enfronte, os homes de Dalic apenas responderon cun disparo afastado de Ivan Rakitic e cun cabezazo de Dejan Lovren tras un saque de falta envelenado de Modric.

Croacia, no mesmo escenario que derrotou a Arxentina, o Nizhny Novgorod Stadium, e coa mesma aliñación, esperaba unha segunda parte similar á que gozou non hai moito para deixar case eliminado ao equipo de Messi.

A maxia, nesta ocasión, non xurdiu. O técnico Age Hareide sacou ao campo ao centrocampista Lasse Schone e o partido embotellouse. De súpeto, fíxose a escuridade. Había pouca luz, pero esta apagouse por completo. Ninguén era capaz de xerar nada.

Modric e Eriksen foron anulados e o partido converteuse nun tostón que ninguén era capaz de controlar. As historias das xeracións pasadas comezaban a ser ata amenas para o público que, a falta de fútbol, dedicou o seu tempo a animar ao país organizador, a facer a onda e pór as lanternas do teléfono móbil para xerar un efecto luminoso vistoso.

O tempo foi pasando e só unha xenialidade podía provocar o desempate. A falta de fútbol, as individualidades eran a esperanza para mover un marcador que parecía momificado. Só se viron dous tiros a porta, un por cada equipo, e ambos os inocentes. Intentárono sen éxito Nicolai Jorgensen e Ante Rebic.

Non houbo máis. Croacia non cegou e defraudou. Dinamarca fixo o seu traballo e a prórroga fixo acto de presenza. Nela, o cadro escandinavo deu un paso cara adiante e deu algún pequeno susto cun disparo afastado de Schone que respondeu Andrej Kramaric cun centro envelenado sen consecuencias.

Cos xogadores esgotados, os últimos quince minutos estaban destinados a ser un trámite para a prórroga. E, entón, a lámpada de Modric acendeuse case ao final cun marabilloso pase a Ante Rabic, que encarou a Schmeichel e foi obxecto dun penalti por parte de Mathias Jorgensen.

Entón, Modric agarrou a pelota e, decidido, foise ata o punto de penalti para acabar co sufrimento. E, como xa lles pasou a moitos grandes xogadores da historia, fallou no momento cume. Schmeichel, co seu pai na bancada alborotado, parou o disparo ao mago croata e a eliminatoria decidiuse desde a quenda de penaltis.

Despois, a historia foi cruel con Schmeichel. Seguiu detendo penaltis na quenda definitiva. Pero os seus compañeiros non acertaron, incluído Eriksen, que chocou con Subasic. Ao final, Ivan Rakitic marcou o definitivo, evitou un día tráxico a Modric e a súa xeración non será unha xeración perdida. Se Rusia o permite en cuartos, claro.