Valencia e Atlético de Madrid iniciaron a liga cun empate (1-1) nun partido intenso e de forzas niveladas nas que o equipo madrileño dominou a primeira parte ante un Valencia que reaccionou na segunda, aínda que os minutos finais, tras os cambios, foron novamente do conxunto de Diego Simeone.
O guión foi o esperado entre dous equipos potentes e traballados nun choque no que o Valencia foi capaz de plantar cara ao campión da Supercopa de Europa e desperdiciou dúas claras ocasións nos últimos instantes.
A orde táctica de dous equipos que non querían correr máis riscos que os imprescindibles marcou o inicio do partido entre dous equipos ben plantados sobre o terreo de xogo, coas ideas claras e perfectamente coñecedores das virtudes do rival.
Desta forma, as posesións longas de balón por parte de ambos os conxuntos caracterizaban o choque, pero nin valencianistas nin atléticos atopasen a forma de facer dano ao rival.
Dúas paradas de Oblak nos últimos momentos permitiron ao Atlético salvar o punto
Notábase que tanto Marcelino García Toral, técnico local, como Diego Simeone, o visitante, coidaran cada detalle para que non se lles escapase o encontro.
O partido mantiña esa dinámica cando aos 27 minutos un control de Griezmann creou un oco na defensa local que lle permitiu ceder a un Correa desmarcado, pero que non estaba en fóra de xogo pola posición de Piccini. Só ante a meta, non deu opción a Neto para deter o seu potente disparo.
O gol puxo o partido onde quería o Atlético e desconcertou lixeiramente ao Valencia. O encontro perdeu ritmo xa que o equipo madrileño freouno, pero non intensidade, aínda que o Valencia non foi capaz de facer ocasións e o seu rival si que dispuxo dalgunha para marcar o segundo tanto.
O Valencia saíu con máis mordente tras o descanso e conseguiu xogar preto da meta de Oblak, pero sen crear perigo ante un Atlético moi compacto, sobrio nas axudas en defensa, presionante e sen descartar a posibilidade de facer un segundo gol que podería ser case definitivo.
A melloría local servía para ter o balón e parecía insustancial, ata que no minuto 56 un centro de Wass, acompañado dun erro de Godín, permitiu que Rodrigo empatase o encontro cun disparo inapelable.
A igualada propuxo un partido diferente. En primeiro lugar porque revolucionou a bancada e a continuación porque o Valencia meteulle unha marcha máis ao partido posto que o equipo gañou en convicción, ante un Atlético que, a pesar do revés, non se descompuxo.
O tesón do Valencia reflectiuse no balón enviado ao poste por Paulista nun cabezazo á saída dun córner, cando a Valencia xa se animaba a non sacalos en curto como ao principio do partido.
Aos poucos, o partido volveuse a nivelar. O Atlético superara un momento difícil e recuperou as rendas do xogo. A un cuarto de hora do final era o que dominaba o encontro, aínda que Wass e Gameiro obrigaron ao final a Oblak a realizar dúas paradas importantes e non houbo cambios no marcador.