O español Rafael Nadal conquistou este domingo o seu duodécimo título de Roland Garros, ao derrotar ao austríaco Dominic Thiem, por 6-3, 5-7, 6-1 e 6-1, e converteuse así no xogador que máis veces repetiu triunfo nun mesmo Grand Slam
Quince anos logo da súa primeira vitoria sobre a terra batida de París, Nadal necesitou de tres horas e 1 minuto para escribir unha nova páxina da súa lendaria historia.
Con este triunfo, o español supera á australiana Margaret Court, que gañara once veces o Aberto de Australia entre 1960 e 1973.
Recentemente cumpridos os 33 anos, Nadal suma xa 18 títulos de Grand Slam, dous menos que o suízo Roger Federer, o home marca neste apartado, tres máis que o serbio Novak Djokovic, terceiro na carreira dos grandes.
"É incrible, non podo explicar as miñas sensacións. Xa era un soño xogar a primeira vez aquí en 2005, non podía imaxinarme que en 2019 volvería estar aquí", afirmou desde a pista Nadal.
O español conquistou a súa duodécima Copa dos Mosqueteiros ante Thiem, o mesmo rival do ano pasado, o tenista que todos describen como o seu herdeiro polo ben que se move sobre a terra batida.
"Estou convencido de que ten opcións de gañar aquí algún día, ten o potencial e a ambición de logralo", asegurou Nadal.
Se o ano pasado non logrou arrincarlle un set, nesta ocasión o austríaco demostrou que deu un paso máis para achegarse ao rei da terra e apuntouse unha manga. O seu tenis cobrou peso e solidez, como demostrou en semifinais ao vencer a un Djokovic que loce o número 1 do mundo.
Pero Thiem aínda está lonxe dun Nadal que sobre a pista central de París cobra unha dimensión case mística. O seu tenis é sublime, controla todos os elementos do xogo e, como demostrou en semifinais contra Federer, é capaz de domesticar ata a un vendaval.
Nadal deixou a súa pegada en tres lustros deste torneo, onde só perdeu 2 veces e gañou 93 encontros. Sobre o ocre parisiense, o español amargou a Federer, detivo as arremetidas de Djokovic e agora parece frear a ambición de Thiem. O seu reino non coñece rival.
Certo que Thiem afrontou o duelo con máis fatiga, obrigado a xogar catro días seguidos polas inclemencias do tempo que respectaron a Nadal. Pero iso, por se só, non explica a súa segunda derrota na final contra o español.
Como o ano pasado, Thiem entrou con brío, desexoso de tratar de ti a ti ao dono do lugar. Do seuaqueta saía dinamita, respondida pola pólvora do español, o que se plasmou nunha primeira manga intensa e lúcida. Nivel de dez, dous titáns con armas diferentes, cada un pondo sobre a area os seus mellores argumentos.
Fiel aprendiz do seu mestre, o austríaco pareceu Nadal por momentos. Devolvía esas bólas que normalmente serven para gañar un punto e que, remitidas alén da pista, convértense en agasallos envelenados, porque a ninguén lle gusta ter que gañarse dúas veces o que custou tanto conseguir unha.
Así, asentado nun revés de seda, deses dunha man que tanto osíxeno dan, Thiem converteuse nun muro ante o que a pólvora de Nadal parecía mollada.
¿Canto podía durar o festival do austríaco? Colocouse con vantaxe 3-2 e saque, mentres a Philippe Chatrier comezaba a relamberse pensando que ao fin tería unha final disputada.
Pero Nadal non tardou en reaccionar, con bólas máis profundas recobrou a iniciativa do partido, recuperou o servizo e cunha serie de catro xogos seguidos gandos colocou a contenda do seu lado.
¿Que hai que facer para gañar a este monstro?, debía preguntarse o pupilo de Nicolás Massu, que acababa de despregar un gran tenis e víase xa coa auga ao pescozo.
Ante unha bancada dividida entre quen querían ver crecer aínda máis o mito e os que pedían a berros o traspaso de poderes, Thiem variou a estratexia. Puntos máis curtos que sostiveron empuxe do español nun segundo set máis acougado.
Nadal vía xa, xunto a Rod Laver, o mito do tenis australiano, a copa que gañou máis que ninguén e as súas ganas de levantala foron en aumento. Só faltaba ir recollela e o español puxo a directa.
Nadal conquista o seu duodécimo Roland Garros
O tenista español impúxose en catro sets ao austríaco Dominic Thiem