Unha revisión a fondo dos aveños persoais de Rosario Porto permitiu dar cunha serie de notas da súa propia man entre as que se investiga se hai algún tipo de mensaxe de despedida que deixase antes de quitarse a vida á primeira hora do mércores.
As pescudas corren a cargo da Policía Nacional, que non só indaga na posible existencia dunha carta de adeus como tal, senón se hai algún tipo de anotación que poida arroxar datos reveladores sobre o seu suicidio, que está xudicializado despois de que o instrutor número 2 de Ávila abrise este xoves de oficio unha investigación paralela á que Institucións Penais iniciou o mesmo día dos feitos. De todos os xeitos, as investigacións do xuíz teñen a priori pouco percorrido, xa que se o informe preliminar da autopsia —concluída onte— non arroxa indicios de criminalidade, o caso sería automaticamente arquivado.
Sobre un hipotético texto de despedida, que un psicólogo que a tratou ve "probable" aludindo a locuacidade da nai de Asunta e a súa querenza por plasmar os seus pensamentos en papel —se carteaba a miúdo co seu exmarido, Afonso Basterra, ademais de con o seu avogado e outros particulares—, tamén cabe a posibilidade de que nos últimos días remitise unha misiva e aínda non chegue ao seu destinatario.
A cela que ocupaba Porto permanecerá baleira un tempo razoable, como adoita facerse coas que son escenario de mortes
Sexa como for, Charo, como a coñecían os seus achegados, gardou todas as súas pertenzas en bolsas —"como nunha mudanza", indicaron fontes próximas ao caso— antes de aforcarse entre as 8.00 e as 8.30 horas do mércores na cela que ocupaba en solitario no presidio abulense de Brieva, onde cumpría unha condena de 18 anos como coautora —xunto o seu exesposo— do asasinato da súa filla adoptiva Asunta o 21 de setembro de 2013. O feito de que a estancia estivese escrupulosamente recollida foi considerado desde o principio como un indicativo de premeditación nos feitos.
Fontes penais consultadas por El Programa de Ana Rosa dixeron que a Porto víaselle perfectamente, incluso con bo aspecto" no reconto que os funcionarios levaron a cabo ás 8.00 horas do mércores cela por cela. Quedaba, como máximo, media hora de vida.
E é que nalgún momento dos trinta minutos seguintes quitouse a vida atando un cinto de tea por un extremo ás reixas da fiestra da estancia e polo outro ao seu pescozo. ás 8.30 os traballadores de prisión, que non a viron no comedor coas outras recluídas durante o almorzo, subiron a buscala e atopáronse a dantesca escena.
VER MÁS ¿Quen se fará cargo do corpo e das dúas propiedades que deixa Rosario Porto?
A cela, polo menos este xoves, permanecía baleira e prevese que o siga estando polo menos por varias semanas máis, xa que cando un dos habitáculos é escenario dunha morte adoita esperarse un período razoable de tempo para que volva ser habitado.
Rosario levaba na cárcere de Ávila desde o pasado marzo, días antes do confinamento, e a pesar dos nove meses transcorridos non conseguira adaptarse nin mantiña apenas relación co resto de presidiarias, segundo indicaron persoas coñecedoras da vida no penal abulense, que está clasificado como feminino aínda que ten unha pequena sección para homes pola que pasaron soados condenados por corrupción como Iñaki Urdangarín ou Luís Roldán sen mesturarse con presos comúns, é dicir, os que teñen ás súas costas delitos de sangue ou tráfico de drogas —o groso de quen poboan os cárceres españois—.
DEPRESIÓN AGRAVADA. A vida de Porto en Brieva era moi distinta á que levaba no seu destino anterior, A Lama, onde residiu forzosamente entre marzo de 2017 e idéntico mes de 2020. Neses tres anos trabó amizade con outras mulleres e, segundo relataron fontes do penal pontevedrés, era moi apreciada polo resto de reclusas, ás que axudaba nos seus quebradizos legais valéndose da súa condición de avogada.
Con todo, a súa sociabilidade non a eximiu dun intento de suicidio o 18 de novembro de 2018, exactamente dous anos antes deste mércores, o seu último día de vida. Nesa ocasión, con todo, salvouna a súa presa sombra —unha interna que, como o nome indica, non se separaba dela para evitar precisamente que se autolesionase—. Actuou a tempo cando Charo ataba un cordón dunha sudadera á barra dunha ducha.
Antes de morar na Lama fíxoo en Teixeiro, onde en case catro anos —entre setembro de 2013 e marzo de 2017— tamén cultivou unha boa relación co resto de internas, aínda que a relación era moi mala cos funcionarios. De todos os xeitos, "nunca estivera tan soa e desanimada" como nestes últimos compases vitais en Brieva, en palabras do seu avogado, José Luís Gutiérrez Aranguren, que deixou entrever que era ela a que rehuía o contacto co resto de reclusas e achacou o empeoramento psíquico de Charo a que Institucións Penais rexeitase catro peticións de permiso recentemente.
QUEDA BA UN LUSTRO. Aínda que a condena de 18 anos por matar a Asunta acabaría en 2031, Porto podería pisar a rúa xa en 2025 mediante un tipo de permisos que non lle poderían denegar. É unha tipoloxía distinta aos que solicitou estes meses, cuxa condición ‘sine qua non' é recoñecer os feitos.
