Condenado a tres anos por quedar coa pensión de orfandade da súa filla menor 

O home tiña que ingresarlle a contía á avoa da nena, que tiña adxudicada a custodia

La Audiencia Provincial de Lugo. PEPE TEJERO
photo_camera A Audiencia Provincial de Lugo. PEPE TEJERO

A Audiencia Provincial de Lugo condenou a tres anos de prisión a un home por quedar para si mesmo coa maior parte da pensión de orfandade da súa filla mellor, en lugar de ingresar esa cantidade á avoa da nena, que tiña adxudicada a custodia. 

A sentenza recolle que, entre os anos 2011 e 2016, co "fin de obter un beneficio patrimonial ilícito", o home "incorporou de forma enganosa e definitivamente ao seu patrimonio diferentes importes en concepto de orfandade, dos que era beneficiaria a súa filla menor". 

En concreto, a nena percibía por parte da Seguridade Social unha pensión que superaba os 600 euros e que, mensualmente, se lle ingresaba ao pai co compromiso de transferilos de forma "íntegra" á avoa da menor, que ostentaba a garda e custodia, para os gastos de manutención. 

Con todo, segundo se comprobou durante o xuízo polos extractos bancarios, o home só transfería mensualmente 180 euros á avoa, quedándose co resto da pensión.

APROPIACIÓN INDEBIDA. A Sala apunta que, despois de que o condenado recoñecese como súa á nena, froito dunha relación extramatrimonial, estaba "obrigado" a abonar "unha cantidade en concepto de alimentos" a quen tiña a súa custodia, a avoa, que debía percibir a pensión de orfandade da menor. 

Por estes feitos, a Audiencia condenou ao home a tres anos de prisión por un delito de apropiación indebida, así como ao pago dunha indemnización polas cantidades percibidas pola pensión durante estes anos, que cifra en máis de 35.000 euros

Neste sentido, a sentenza recolle que se lle impón a pena no límite superior por tratarse "dunha conduta singularmente reprobable", dun pai "que puido deixar á súa filla sen a posibilidade de ter sufragadas as súas necesidades polo seu só designio de gozar dun diñeiro que non era seu". Ademais, recalca que, durante o xuízo, mostrou "unha actitude de desprezo e cosificación" cara á nena, chegando a referirse á decisión de recoñecela como filla coa expresión "cando a puxen ao meu nome", coma se tratásese dun "obxecto".