Case de forma paralela ao equinoccio de outono, que marca o momento en que as noites empezan a ser máis longas que os días, Alberto Núñez Feijóo transita polo particular equinoccio da súa terceira lexislatura, na que a partir de hoxe serán máis os días consumidos que os que quedan por diante ata a convocatoria de novas eleccións. Sempre sobre o papel, porque se algo está claro é que a política é unha ciencia bastante menos exacta que a astronomía, especialmente cando se fala de tempos.
"Galicia non se vai parar; seguirá avanzando desde o primeiro minuto". Foi unha das primeiras promesas que fixo o entón eufórico líder do PPdeG a noite do 25-S, tras confirmar nas urnas que os galegos lle renovaron outra vez a súa confianza, en forma da súa terceira maioría absoluta —41 escanos—, un fito convertido xa por aquel entón nunha excepción nunha España autonómica cada vez máis atomizada a nivel político.
E o presidente máis ou menos foi cumprindo con ese avance, sobre todo porque a combinación da ampla maioría parlamentaria e a paz interna dentro do PPdeG permitíronlle moverse nun escenario de estabilidade fronte aos seus opoñentes políticos, que en moitos casos saíron trasquilados das urnas e embarcáronse en procesos de renovación interna e debates de refundación que acabaron por erosionar a súa imaxe.
A travesía do primeiro ano, ata o outono de 2017 no que estalou Cataluña e ardeu o sur de Galicia, foi a máis cómoda da lexislatura para un Núñez Feijóo que ademais estreou paternidade. A segunda, que o trouxo ata este ecuador de mandato, foi algo máis movida, aínda que as causas case sempre hai que buscalas fóra de Galicia. De feito, non hai que esquecer que foi a política estatal e non a doméstica a que lle marcou a axenda e deulle máis dores de cabeza ao político popular tanto a nivel orgánico como institucional en boa parte deses 370 días transcorridos desde as eleccións de setembro de 2016. Case todos os sobresaltos chegáronlle do outro lado do Padornelo.
RUíDO EXTERNO. Feijóo, que nunca ocultou a súa vocación de político estatal, xa se cheiraba algo cando, aos poucos días de gañar as eleccións, fixou entre os seus retos "situarse ben nos debates nacionais sobre financiamento e territorio", en palabras súas do 7 de novembro de 2016. E é certo que asuntos baixo a competencia do Goberno central como o Ave, a AP-9, Meirás ou o financiamento foron gañando protagonismo a medida que pasaban as semanas. Pero se houbo dous momentos clave marcados no calendario no segundo ano de mandato foron o outono quente de Cataluña e a moción de censura.
No primeiro caso, nin para Feijóo nin para a oposición foi sinxelo centrarse na xestión durante moitos meses debido ao vórtice mediático e social prol e antiseparatista, así que foi un tempo case perdido. E non só en Galicia senón en media España, que xa viña de sufrir unha etapa de bloqueo institucional no Congreso co famoso "non é non" de Sánchez á investidura de Rajoy.
Pola súa banda, o cambio de inquilino en Moncloa serviulle á Xunta como vía de escape ante En Marea, PSdeG e BNG, que reprochaban a diario o presidente a súa falta de belixerancia co Goberno ‘amigo' de Rajoy. Pero chegou Sánchez e, con el, nacionalistas e rupturistas víronse obrigados a dividir as súas críticas entre a Xunta e o Executivo central, o que deu certo respiro a Feijóo, que dese modo limitouse a remar co vento favorable dos datos macroeconómicos, nunha travesía que o apontoou como a verdadeira referencia do PP autonómico.
PRESENTE E FUTURO. E é nese papel de principal barón territorial do Partido Popular no que finalmente decidiu quedar Alberto Núñez Feijóo, polo menos ata 2020. A saída precipitada de Rajoy a pasada primavera brindoulle ao dos Peares a oportunidade —tantas veces cacareada pola oposición— de que daría o salto a Madrid para asumir as rendas dun partido en horas baixas. O propio presidente confesou que foi unha decisión dura e que durante varios días meditou a súa saída da Xunta, aínda que finalmente, noutro dos momentos clave dos últimos dous anos, optou por quedar e esgotar unha lexislatura que agora encara a súa recta final.
Cos novos conselleiros que fiche para o Executivo nos próximos días tras as saídas de Beatriz Mato e José Manuel Rey Varela, Alberto Núñez Feijóo terá que aproveitar os dous anos que ten por diante para cumprir todos os deberes que el mesmo se puxo tras o seu triunfo de 2016, e que pasan "por trasladar a recuperación económica a todos os galegos que aínda non a perciben", "converter Galicia nun lugar ideal para as familias", "rebaixar os excesos non Parlamento", "facer da comunidade un exemplo de acordos", "impulsar o rural" ou "situar a Galicia non debate do financiamento". Todos eles retos para afrontar "coa humildade e a verdade por diante", prometeu tras a súa vitoria nas urnas de 2016.
Hoxe, xusto dous anos despois, parte deses proxectos da folla de ruta empezan a dar os seus froitos, outros están encarrilados e algúns, aínda verdes. O que ocorre é que pasado o equinoccio de outono, os días van a menos. Igual que na lexislatura.
