O parricida de Oza matou ao seu fillo porque vía ao seu sogro nos seus ollos

Os peritos que achegou a defensa do acusado de matar o seu fillo cunha pa metálica en Oza en maio de 2017, consideraron que matou o seu fillo porque viu ao seu sogro reflectido nos ollos do menor.

José Carlos Fuertes Rocañil, doutor en medicina especialista en psicoloxía, considerou que Marcos M., o presunto parricida, ten unha enfermidade "mental grave" e criticaron que no Servizo Público de Saúde se lle diagnosticase unha doenza "banal" que con todo foi tratada con fármacos correspondentes ao que cren que é, "un enfermo psicótico".

Él e María Luisa Hernández, especialista en psicoloxía forense, compareceron este venres no xuízo que se celebra na Audiencia Provincial da Coruña.

O primeiro fíxolle ao acusado unha entrevista en prisión de dúas horas e media que foi gravada e analizada posteriormente pola segunda, quen efectuou unha valoración obxectiva a través da súa exploración psicométrica.

Fuertes Rocañil relatou que na entrevista houbo momentos de tensión e a Marcos M. atopouno "receloso, distante, impasivo e frío", algo que lle chamou a atención.

"Expresa ideas delirantes, fala do seu fillo coma se non fose o seu fillo, di que ese día tiña unha mirada especial, algo distinto", indicou o psicólogo, quen logo precisou que o que levou ao pai a matalo é que vía ao "neno controlado polo avó e esa é a causa: vía ao seu sogro nos ollos do seu fillo".

O psicólogo criticou o tratamento que se lle forneceu no servizo público de saúde para o que, teoricamente, lle diagnosticaran, un trastorno adaptativo, "unha enfermidade banal que foi tratada con artillería de campaña".

Así, advertiu de que a medicación que lle subscribiron correspondería a unha "psicose clarísima" porque os fármacos que lle recetaron "son camisas de forza química".

Explicou que, ademais, deixar de tomar a medicación pode implicar que o suxeito volva a unha realidade paralela e considerouno un "enfermo mental grave, sen ningunha dúbida", desde maio de 2009, cando foi ingresado por un brote psicótico asociado ao consumo de alcol.

María Luisa Hernández admitiu que dúas das probas ás que se someteu o acusado tiñan unha escala que detecta se simula e, neste sentido, unha resultou inválida e outra, de validez dubidosa.

Aínda así, da primeira extraeu que o presunto parricida podía "estar moi confundido" e iso levaríao a unha "esaxeración de síntomas que non quere dicir que non haxa unha clínica de base".

A segunda proba suxeriulle "alteracións de personalidade" cunha antesala á esquizofrenia e tamén paranoide, e precisou que un irmán do acusado presenta esquizofrenia, polo que ten predisposición xenética.

Tamén indicou a psicóloga que as probas non determinaron que houbese unha ira de trazo.

Previamente, un facultativo da prisión de Teixeiro, na que ingresou o presunto asasino e que non o atendeu directamente nin é especialista en psiquiatría, sinalou que a este se lle aplicou o protocolo de prevención de suicidios e prescribíuselle unha pastilla máis de Tranxilium das que referiu que estaba a tomar.

Sinalou que o seu discurso era coherente, lúcido e que non presentaba alteracións do estadio emocional nin cognitivas, con pouco impacto emocional, aínda que precisou que non se lle preguntou nada respecto da morte do neno.

No xuízo, efectivos do departamento de bioloxía da Policía confirmaron a presenza de restos biolóxicos do menor nas uñas da man dereita do seu pai, que presuntamente o matou cunha pa metálica en maio de 2017.

Dous peritos da brigada policial de científica da Coruña aseguraron que atoparon manchas de sangue humano do menor na camiseta, os zapatos, o pantalón e un calcetín do seu pai.

Tamén a acharon na porta dianteira esquerda e o tirador do maleteiro do vehículo e na pa que foi empregada para acabar coa vida do neno.

Igualmente, nun frotis que se realizou na man dereita do acusado, detectaron restos xenéticos compatibles co pai e a vítima.

Posteriormente, peritos de bioloxía da Policía confirmaron que eses restos correspondían ao menor.

O médico forense do Imelga (Instituto de Medicina Legal de Galicia) que acudiu ao levantamento do cadáver relatou que o atopou nunha pista forestal de Oza, nunha zona pendente, cuberto de ramas e follas, "suponse que colocado alí", xa que "presentaba marcas de arrastre".

Apareceu boca arriba, coa cabeza virada a esquerda e un forte golpe na zona frontal esquerda con feridas abertas, o torso descuberto, a camiseta retirada cara arriba, pantalóns baixados e tamén o calzón na zona máis posterior, cun zapato posto (o outro non se lle atopou) e huevas de insectos no pelo.

Tamén confirmou que, metros máis abaixo, achouse unha pa, a que presuntamente utilizou o acusado para acabar coa vida do seu fillo.

Outros facultativos confirmaron que o neno, que foi atopado o 8 de maio de 2017 ás 23.25 horas, levaba morto entre 30 e 42 horas, polo que o consideraron compatible con que os feitos producísense entre as 13 e as 16 horas do día anterior ao achado.

Ademais, os médicos que analizaron o contido gástrico do pequeno concluíron que a última inxesta do neno produciuse seis horas antes da súa morte.

Por outra banda, o psicólogo que atendeu á nai do menor no Servizo Galego de Saude desde o 22 de setembro de 2017, meses despois de que se producisen os feitos, asegurou que ela "nunca terá sufrimento cero".

Tamén explicou que en días "concretos repunta a sintomatoloxía", como no Día da Nai, no que ademais se produciu o asasinato, ou na data en que o neno cumpría anos, e revelou que nunha valoración previa, a proxenitora do menor asasinado "sentiu vítima de acoso", con medo "a que lle puidesen facer dano a ela".