As celebracións da noite de San Juan sucédense por cada recuncho de Galicia. Sardiñas, churrasco, touciño entrefebrado... Diferentes menús que se mesturan co lume nunha noite meiga. Máis de 150.000 persoas gozaron da festa na Coruña, unha das celebracións máis multitudinarias da comunidade.
A festa de San Xoán sempre é especial na cidade herculina e este venres, como cada ano, empezou á primeira hora coa repartición das clásicas herbas, que de noite dormen nunha auga que pola mañá purificará a pel dos galegos.
As praias da cidade son o centro dun festexo que xa pola mañá concentra a multitude de mozas que reservan o seu pequeno espazo para pasar unha noite entre amigos a luz do lume máxico dos centenares de fogueiras.
Non todo está nos areais, lonxe da costa, os coruñeses arrincaron a celebración a media tarde nos barrios, con churrasco e, sobre todo, sardiñas que xa teñen o sabor perfecto para facelas á brasa.
Por San Juan, a sardiña molla o pan; di o devandito popular que recorda a graxa que desprenden estes saborosos peixes que hoxe serviron para coller forzas antes de saltar as chamas.
Os barrios estiveron ateigados de xente todo o día, coas terrazas cheas de grellas que copaban as beirarrúas e varios puntos do centro, como a praza de España, contaron con música en directo para animar a centenares de persoas.
Xa preto da medianoite, os coruñeses, e visitantes, acudiron en masa a contemplar o espectáculo pirotécnico que deu o pistoletazo de saída ao acendido de centos de fogueiras, en especial nas praias de Riazor e Orzán. Na primeira ardeu fállaa, que acendeu a primeira campioa de España profesional de boxeo, Marta Brañas, unha coruñesa de Arteixo que gozou da festa como unha máis.
Con fállaa queimouse o presidente de Estados Unidos, Donald Trump, sobre un touro mecánico agarrado por un home coa vestimenta típica mexicano. Unha "meiga" sostiña, así mesmo, un bote que tiña escrito "Mel de Primeira" -cun xogo de palabras entre a tradución de mel ao galego e o adestrador do Deportivo, Pepe Mel-, ao que estaba agarrado un xogador do conxunto coruñés.
Xunto a estes motivos tamén estaba un polbo que se queimou xunto ao resto de simbolismos e xusto antes de que o lume máxico chegase a todos os puntos da cidade, coma se dun gran incendio, dos sans, tratásese, e cunha coordinación envexable.
Riazor e Orzán rapidamente tinguíronse de laranxa e a calor abrasador chegou ao paseo marítimo, con máis de 150.000 fieis que ateigaban a bahía da coidade.
E xa coas fogueiras convertidas en brasas chegou a quenda do ritual máis antigo e respectable da cidade: cada asistente tivo que saltar as chamas varias ocasións para garantir un ano que, segundo a superstición, será perfecto.
A tradición di que co solsticio de verán hai que purificar o espírito e iso respéctano cada ano na Coruña, onde a noite máis máxica do ano é eterna e inesquecible ata que volva ser San Juan.
