O Tribunal Supremo confirma que Carles Puigdemont non pode gozar de inmunidade parlamentaria

Para posuír ese privilexio é obrigatorio adquirir a condición de eurodiputado
Carles Puigdemont. FELIPE TRUEBA (EFE)
photo_camera Carles Puigdemont. FELIPE TRUEBA (EFE)

A Sala do Penal do Tribunal Supremo confirma nun auto notificado este mércores o seu criterio sobre a inmunidade parlamentaria alegada polo expresident da Generalitat Carles Puigdemont, e confirma o criterio do instrutor do caso do 'procés', Pablo Llarena, quen en xuño pasado rexeitou deixar sen efecto a orde de detención nacional que entón pesaba sobre el baseándose nos mesmos criterios. 

Así, incide en que para aplicar este privilexio non basta a súa condición de europarlamentario electo senón que é obrigatorio adquirir a condición de eurodiputado, o que non sucedeu. 

O criterio do alto tribunal dáse a coñecer un día logo de facerse público o ditame do avogado xeral ante o Tribunal de Xustiza da Unión Europea (TJUE) respecto da inmunidade parlamentaria alegada ante este órgano polo exvicepresidente Oriol Junqueras. E exponse nun auto, de 17 páxinas, no que se desestiman os recursos de apelación de Puigdemont e Comín presentados o pasado mes de xuño contra a decisión de Llarena de manter as ordes de detención contra ambos a pesar de resultar electos nos comicios ao Parlamento Europeo. 

O tribunal rexeita a interpretación sobre o alcance da inmunidade parlamentaria que fan os recorrentes 

O tribunal encargado de revisar os autos do instrutor, integrado polos maxistrados Miguel Colmenero, Francisco Monterde e Vicente Magro, destaca que os razoamentos do xuíz Llarena son claros e non arbitrarios ao fundar o mantemento das ordes de detención e prisión na 'incuestionable persistencia da situación de rebeldía dos acusados e no seu procesamiento por graves delitos". 

Todo sen prexuízo, engade a resolución, da decisión que no seu momento adopte o Tribunal de Xustiza da UE na cuestión prejudicial exposta pola Sala nesta materia. 

Así, o tribunal rexeita a interpretación sobre o alcance da inmunidade parlamentaria que fan os recorrentes e insiste en que a condición da inmunidade dos europarlamentarios está suxeita a dúas condicións: a adquisición da plena condición de membro do Parlamento Europeo mediante o previo acatamento da Constitución, e a toma de posesión tras a apertura da primeira sesión que se celebre tras as eleccións. é dicir, non inclúe aos deputados meramente electos.

A FUTURA DECISIÓN DO TJUE. "En calquera caso -sinalan os maxistrados--, para analizar o alcance, contido e eficacia das prerrogativas, privilexios e inmunidades inherentes á condición de parlamentario europeo, nos termos que resolva o Tribunal de Xustiza da Unión Europea nesta mesma causa, será necesario que os recorrentes, alcanzada a condición de privilexio, comparezan persoalmente nesta causa e póñanse a disposición da xustiza". 

O Supremo pon de manifesto o auto que a legalidade vixente en España aplicada a Puigdemont e Comin é a mesma que a aplicada ao resto de candidatos

O auto tamén resalta que o presidente do Parlamento Europeo informou o 27 de xuño aos recorrentes de que, non atopándose os seus nomes na lista de deputados electos remitida á Cámara pola Xunta Electoral Central, non podía outorgarlles o trato ou condición de membros do Parlamento Europeo como solicitaran. E que o presidente do TJUE, o 1 de xullo, ao rexeitar unha petición de medidas cautelares de ambos os recorrentes, recordou que o Parlamento europeo non podía cuestionar a validez da declaración feita polas autoridades nacionais.

NON É IGUAL Á PETICIÓN DE JUNQUERAS. Así mesmo, o TS rexeita a alegación dos dous recorrentes de que se vulnerou o principio de igualdade ante a lei en relación con Oriol Junqueras, respecto de quen a Sala elevou unha cuestión prejudicial ao TJUE, o que non fixo o xuíz Llarena. 

"Non cabe apreciar similitude entre o pedido polo señor Junqueras, un permiso penal para acudir a cumprimentar o trámite previsto no artigo 224.2 da Lei Orgánica de Réxime Electoral Xeneral, cando o mesmo atópase en prisión e someteuse ao xuízo celebrado ante o Tribunal, e os agora recorrentes, que se atopan prófugos da xustiza, eludindo a súa enjuiciamiento, e solicitan que se alce unha orde de detención que pesa sobre os mesmos. Non coinciden nin o que se pide, nin como se pide por un e polos outros", contesta a Sala. 

Igualmente, o Supremo pon de manifesto o auto que a legalidade vixente en España aplicada a Puigdemont e Comin é a mesma que a aplicada ao resto de candidatos electos ao Parlamento Europeo, os cales tiveron que acudir á comparecencia persoal realizada pola Xunta Electoral Central para acatar a Constitución. 

Outra alegación de ambos os recursos era que a inmunidade parlamentaria debía estenderse á fase previa á toma de posesión

En canto á petición de ambos os recorrentes de que a Sala elevase neste trámite unha cuestión prejudicial con 17 preguntas ao TJUE, a Sala destaca que iso excede do presente recurso de apelación xa que a formulación de devanditas cuestións prejudiciales non foi exposto no recurso de reforma contra o auto do instrutor. "O obxecto do presente recurso vén determinado polo obxecto e pretensións exercitadas inicialmente, sen que poidan exporse na apelación novas pretensións alleas ás expostas de xeito inicial". 

Ademais, e fronte á alegación dos recorrentes de que o obxectivo ou a consecuencia da orde nacional de detención e prisión poida ser o impedir que un parlamentario electo chegue a tomar posesión do seu escano de acordo coa vontade popular, a Sala contesta que "en efecto sería inadmisible calquera decisión xudicial con semellantes obxectivo e fundamento, pero as ordes de cuxa revogación se trata agora foron acordadas moito antes da concorrencia dos afectados ás eleccións ao Parlamento Europeo, co único obxectivo de lograr a súa submisión á acción da xustiza española que voluntariamente ambos os recorrentes decidiran eludir, situándose fose do territorio nacional". 

Outra alegación de ambos os recursos era que a inmunidade parlamentaria debía estenderse á fase previa á toma de posesión ou xuramento do cargo de parlamentario europeo porque pola contra bastaría acordar o ingreso en prisión dun deputado electo para impedirlle realizar os actos conducentes á toma de posesión do seu escano. 

"Pero -responde a Sala- o argumento inversamente indica que bastaría a calquera sospeitoso, procesado ou condenado presentarse ás eleccións e ser elixido para eludir a acción da xustiza ou da lei penal. O cal é evidente que resulta inaceptable", conclúe o auto. 

Comentarios