Dous anos e medio despois do tiroteo vivido ás portas do complexo hospitalario de Ourense (Chou) entre dous clans de etnia xitana en maio de 2016, a Audiencia Provincial de Ourense deberá dilucidar sobre o grao de responsabilidade dos seis acusados, tres membros dun clan de etnia xitana e a outra familia tamén de etnia xitana, implicados no altercado, que supostamente tivo a súa orixe na relación que mantiña unha parella de ambas as familias, sen estar casados.
Durante a vista, as partes, acusación e defensas mantiveron as súas respectivas peticións, no primeiro caso de prisión, e de libre absolución e no segundo, coa alternativa de que se rebaixe o delito de homicidio en grao de tentativa a un delito de lesións agravadas.
Na súa intervención, o letrado que representa aos tres principais implicados, Antonio G. e os seus dous fillos, pediu que se xulgue aos seus representados polos delitos "que verdadeiramente cometeron", tras cuestionar os graves delitos que lles imputa a Fiscalía a fin de que se lles condene polos feitos probados" tras recordar que volveu "a paz social".
A defensa sinala que é non é un "enfrontamento normal", senón "dunha familia xitana"
"Isto non é un enfrontamento normal, é dunha familia xitana, por algo que se chama honra, onde a filla se escapa, ten un fillo, e que non se casou", explicou este letrado, quen unicamente acepta os delitos de lesións agravadas para o principal acusado e un dos seus fillos exculpando dos feitos ao outro dado que non se acharon restos de pólvora que permitan acreditar que utilizou unha arma.
Do mesmo xeito, ha restado credibilidade ao testemuño ofrecido polas vítimas e os seus familiares dos clans en fase de instrución ao entender que foron manifestacións feitas "no fragor" do ocorrido debido ás "malas relacións" que había naquel momento e que atribúe a que os xitanos "teñen outra forma de expresarse".
Para iso, sustentouse na versión ofrecida polas propias vítimas que durante o plenario limitáronse a recoñecer que lles viron efectuando "disparos ao aire" pero "nunca" con intención de matar, como sostén a fiscalía á vez que recordou que volveu "a paz social" tras a mediación dos patriarcas ademais de resarcirse ás vítimas polos danos.
Para o letrado da outra familia implicada –Diego e os seus respectivos fillos–, a proba practicada non se pode soster unicamente en base ao testemuño do vixiante de seguridade para quen pediu a dedución do seu testemuño.
Sostine que "todas as testemuñas mentiron" ao non coincidir as versións coa do vixiante
Segundo advertiu, isto levaría concluír que "todas as testemuñas mentiron", tras asegurar que a versión ofrecida por eles "contradi" o declarado polo vixiante polo que apuntou que a sala "non se pode abstraer da realidade"; relativa a que "nin houbo encañonados" nin outros disparos tras os efectuados inicialmente polo principal acusado.
Para esta defensa, as penas que pide a Fiscalía son desproporcionadas xa que "non estamos a falar de asasinos".
Afirma que "non quedou acreditado" que "os rapaces fixesen absolutamente nada" e cualificou dunha "chapuza" a proba realizada aos acusados xa que non se acharon restos de pólvora no principal acusado.
Pola súa banda, a fiscal mantivo a petición de penas individuais que van dos 10 a 13 anos e medio para cada un por delitos de intento de homicidio, danos, desordes públicas, tenencia ilícita e atentado por tirotear a un home e ao seu fillo en maio de 2016 na porta do Complexo Hospitalario Universitario de Ourense.
A fiscal recorda que non se pode desvirtuar" a gravidade dos feitos só porque as familias "leven ben"
Durante o xuízo, a fiscal recordou que non se pode desvirtuar" a gravidade dos feitos "só porque agora leven ben" acusando ás testemuñas -familiares- de mentir "amparándose" "nas súas leis", todo iso, logo de tomarse "a xustiza pola súa man".
Así, considera acreditado que os acusados intentaron acabar coa vida do outro clan para o que se sustentou na declaración realizada polo vixiante de seguridade, ao que considera "a testemuña máis fiable" xa que ofrece un relato "persistente" no tempo.
Ademais, apuntou que as probas periciais que sitúan "de forma clara" restos de munición que se corresponden coas armas pertencentes aos acusados ademais de advertir do risco que entrañó o tiroteo para as persoas que se atopaban nese momento dentro do centro hospitalario.
O letrado do Sergas pediu, pola súa banda, o resarcimiento dos danos sufridos no hospital así como pola asistencia prestada aos feridos.
Durante o dereito á última palabra, o principal acusado Antonio G. asumiu toda a responsabilidade dos disparos e exculpou aos seus fillos, que pediron "perdón" polo ocorrido.
Ademais, afirmou que sente "arrepentido" e recalcou que "nunca" tivo "intención de matar a ninguén".
