Moi esperada era a intervención da Fiscalía no xuízo do procés. Case tanto como a de Vox. E se os fiscais non defraudaron aos seus defensores pola súa contundencia, seguramente os seguidores do partido de ultradereita quedaron algo decepcionados pola súa brevidade e tecnicismo.
A Fiscalía respondeu con forza ás alegacións políticas que fixeron o martes algúns avogados do procés e incluso subiu o listón. Durante case dúas horas, Javier Zaragoza e Fidel Cadena fixeron soar nas paredes do Salón de Plenos do Supremo palabras como "democracia", "maioría silenciosa", "plan concertado", "lei suprema", "aventura", "cóctel explosivo" e, por suposto, "violencia". Sacaron a artillería pesada.
Zaragoza pasou así de dirixir durante once anos a Fiscalía da Audiencia Nacional a brillar nun dos xuízos máis importantes da democracia, precisamente a palabra que invocou para defender este proceso. "Segovia non é dos segovianos, nin Zaragoza dos zaragozanos", proclamou o seu compañeiro Cadena para negar o dereito de autodeterminación catalán, usando para iso a súa terra e a do fiscal Zaragoza, dous maños de nacemento.
"Segovia non é dos segovianos, nin Zaragoza dos zaragozanos", proclamou o fiscal Cadena
Éste, con voz máis grave e firme que Cadena pero con termos igual de taxativos, foi o primeiro en falar nunha segunda xornada que foi máis como unha seda que a primeira. Porque non houbo colas á entrada do Supremo, nin agolpamentos nos corredores, nin berros de admiración de membros do público ao ver aos avogados de Vox.
Si algúns círculos cos acusados en liberdade Carles Mundó e Santi Vila, o Xudas do independentismo, como recoñeceu sentirse tratado na súa terra por dimitir antes da DUI. Vila, de feito, dorme nun hotel diferente ao que aloxa aos seus dous compañeiros de banco que non están en prisión a e os familiares dos presos.
Santi Vila, o Xudas do independentismo, dorme nun hotel diferente ao resto dos seus compañeiros
Na roupa e complementos destes últimos, menos numerosos este mércores, víronse tamén menos detalles amarelos, unha cor que si lucía Carme Forcadell no seu caderno. Contrastaba co vermello da axenda de Oriol Junqueras, quen estivo máis expresivo saudando ás conselleras presentes, ambas de ERC, que onte con Quim Torra.
Na sala, o amarelo foi o equipo gañador. No banco, porque os xuíces deixaron aos acusados levar lazos desa cor apoiándose no Tribunal Europeo de Dereitos Humanos, ao que, como Deusnas guerras, todas as partes do procés cren do seu lado.
Tamén entre o público, fronte aos asistentes verdes de Vox. E é que os poucos murmurios que houbo producíronse cando os fiscais falaban do papel dos Mossos no 1-O, do valo que supostamente tirou o ferido nas cargas policiais ou cando Zaragoza se preguntou "de onde sacaron" as defensas 120 catedráticos negando a violencia no procés.
Pero as palabras dos fiscais non conseguiron caldear o suficiente o ambiente. Dous acusados pediron a unha funcionaria que subise a calefacción para paliar o frío que xa se converteu en tradición na sala de vistas.
Ese achegamento da funcionaria aos acusados, algunha conversación entre Forcadell e Turull, os xiros de cabeza de Jordi Cuixart para sorrir aos seus familiares e a chamada de atención dunha policía a Eduard Pujol (JxCat) por facer fotos do teito, foron os únicos movementos vividos nunha xornada curta (tan só dúas horas e media) que seguramente defraudou a algúns.
Mentres nas rúas os membros do partido de ultradereita enchen os seus discursos de atributos "golpistas" ao procés, este mércores o seu avogado Pedro Fernández, bolígrafo con bandeira en man, limitouse a facer unha alegación meramente técnica, a máis breve de todos.
Apenas 15 minutos para revogar as teses de parcialidade do tribunal e violación dos dereitos humanos que expuxeron as defensas. E xa.
