O dono da leira de Totalán di que "xamais" pensou que Julen puidese caer no pozo

Asegura que o día do accidente protexeu con dous bloques de formigón o buraco

David Serrano, dueño de la finca de Totalán, en la que estaba el pozo en el que cayó Julen. DANIEL PÉREZ (EFE)
photo_camera David Serrano, dono da leira de Totalán, na que estaba o pozo no que caeu Julen. DANIEL PÉREZ (EFE)

David Serrano, o dono da leira de Totalán (Málaga) na que se atopa o pozo polo que caeu Julen, asegurou este martes que o día do accidente protexeu con dous bloques de formigón o buraco que fixo o responsable dunha empresa especializada e que, segundo el, deixara "aberto". 

Así mesmo, asegurou que advertiu do perigo de que alguén puidese meter un pé, pero engadiu que "xamais" pensou que un neno puidese caber por ese buraco. 

"Iso eu nunca mo vou a perdoar, o que non vexa ese perigo alí", asegurou David Serrano en rolda de prensa, á vez que insistiu: "xamais na miña vida pensei que por aí cabía un neno". Manifestou que desde aquel día "todo" dálle igual e sinalou que "foi Julen, pero podería ser a miña nena pequena de dous anos", que tamén estaba ese día. 

Explicou, a través da lectura de parte dun comunicado, que escoitou "voces aterradoras", achegouse onde ían os demais e "era o que pasara, o neno escorrérase entre os dous bloques e desaparecera". 

O seu equipo xurídico, que leva o despacho de avogados Lawbird, sostén que "non é un accidente que se poida previr, non é previsible, é imposible que David o puidese predicir", dixo o letrado Antonio Flores, polo que puxo en dúbida que sexa un homicidio imprudente, aludindo aos accidentes domésticos nos que falecen menores "que si son previsibles". "Él en ningún momento tivo percepción dese perigo real", dixo. 

Serrano insistiu en que foi el o que o día no que ocorreu o accidente colocou dous bloques de formigón

Pola súa banda, o arquitecto Jesús Flores, que asesora ao equipo xurídico, apuntou que do informe que el realizou extráese que a situación de risco "non foi por decisións" do dono da parcela, pero "si como consecuencia directa de accións e omisións do profesional" que perforou o pozo, "sen autorización oficial e nin proxecto e sen que se adoptasen as mínimas medidas de seguridade"

Por iso, aínda que os representantes do equipo legal han dito que "non pode haber unha presunción de culpabilidade" e que están contra esa percepción de que "ten que haber un culpable", apuntaron que "a única responsabilidade penal, se a houbese, sería dese profesional" –o poceiro–, deixando claro que o seu cliente non está como investigado na causa aberta no Xulgado de Instrución número 9 de Málaga, na que están acudidos xa "en calidade de parte interesada". 

O dono da leira indicou que a súa intención na parcela era plantar aguacates e mangos, "maldita a hora"; e insistiu en que para buscar auga contratou ao que fixo o buraco, que o deixou "aberto, tal cal". Días máis tarde, pediu a un amigo que retirase a area sobrante da prospección, precisando que os materiais que había na zona eran porque pretendía facer un muro de contención, "non para unha casa". 

Serrano insistiu en que foi el o que o día no que ocorreu o accidente colocou dous bloques de formigón. Segundo o gabinete xurídico os bloques estaban alí cando caeu o neno, "así o declararon todos, a teoría que barallamos é que se escorreu entre eles". 

O arquitecto considerou que a persoa que realizou o pozo tivo unha 'actuación neglixente'

Sobre a licenza para a prospección, o equipo xurídico indicou que o seu cliente sabía que se requiría pero "enconmendouse a un profesional" e precisaron que facían falta documentos "que non foron entregados" por parte do pocero. "O noso cliente sempre concibiu que a licenza estaba xestionada por esta persoa", dixo o letrado, aludindo ao deber de abstención das empresas, no sentido de que "se non hai licenza, non hai traballo". 

O arquitecto considerou que a persoa que realizou o pozo tivo unha "actuación neglixente" tanto porque "a execución debe ser conforme a lei" como polas medidas de seguridade, xa que a prospección debeu ser enchida do mesmo material e con formigón nos últimos metros, "xamais cunha pedra", en referencia ás manifestacións do poceiro de que puxo unha de 15 quilos, "que ninguén viu, salvo el".