Os favoritos a suceder a May aspiran a renegociar o acordo do Brexit

Os favoritos a suceder a Theresa May á fronte do Partido Conservador e o Goberno británico, que oficializaron este luns as súas candidaturas ás primarias "tories", apostan por renegociar os termos de saída do Reino Unido da Unión Europea (UE), a pesar de que Bruxelas se negou ata agora.

Dez dos trece aspirantes que expresaron a súa intención de presentarse lograron os avais necesarios para superar o primeiro corte no proceso de elección do novo líder conservador.

A finais da próxima semana, tras varias roldas de votos que comezarán o xoves, os deputados da formación seleccionarían a dous candidatos, que se someterán entón a unha elección entre os preto de 160.000 afiliados do partido.

O exministro Boris Johnson, fervente defensor dun Brexit duro, parte con vantaxe nas enquisas para erixirse a finais de xullo como gañador e herdar as chaves do número 10 de Downing Street, despacho oficial do primeiro ministro británico.

O titular de Medio, Michael Gove, sitúase como segundo favorito, aínda que as súas opcións quedaron condicionadas pola polémica que levantou ao admitir que consumiu cocaína en diversas ocasións hai vinte anos.

O responsable de Exteriores, Jeremy Hunt, e o antigo titular do Brexit Dominic Raab, que como Gove son partidarios de pedir novas concesións á UE, están así mesmo entre os rivais máis serios do exalcalde de Londres.

Completan a lista de aspirantes o ministro de Interior, Sajid Javid; o de Sanidade, Matt Hancock; o de Desenvolvemento Internacional, Rory Stewart; a extitular de Traballo Esther McVey, a antiga líder nos Comúns Andrea Leadsom e o deputado Mark Harper.

O próximo xefe de Goberno do Reino Unido deberá enfrontarse ao mesmo problema que acabou obrigando a dimitir a May: a ausencia dunha maioría parlamentaria para calquera das follas de ruta do Brexit expostas ata agora.

A Cámara dos Comúns tombou en tres ocasións o acordo ao que chegou May, pero tamén descartou as propostas de executar un Brexit sen pacto, deter o proceso de saída e convocar un segundo referendo.

O próximo primeiro ministro chegará a Downing Street sen pasar polas urnas, polo que a aritmética do Parlamento continuará sendo a mesma.

Johnson, que lanzará a súa campaña oficial nos próximos días, sostén que, se chega a ser primeiro ministro, esixirá a Bruxelas que retire do acordo do Brexit a polémica cláusula de salvagarda para Irlanda do Norte, o principal obstáculo para que os Comúns ratifiquen o texto.

Para presionar á UE, que ve esa salvagarda como un punto imprescindible do pacto, Johnson ameazou con non pagar a factura de saída acordada ata que haxa maior claridade" sobre as demandas británicas.

Londres e Bruxelas estimaron o ano pasado que o Reino Unido debe pagar ata o ano 2064 ao redor de 39.000 millóns de libras (43.000 millóns de euros) en concepto de compromisos xa adquiridos co bloque, entre eles as pensións dos funcionarios comunitarios británicos.

Gove, segundo nas enquisas para suceder a May, defendeu así mesmo negociar arranxos "alternativos" á salvagarda norirlandesa, o mesmo que o terceiro favorito, Hunt.

O ministro de Exteriores suxeriu, ademais, que os líderes europeos poden estar dispostos a ceder nese terreo.

"Entenderon que a salvagarda non vai ser aprobada polo Parlamento (británico)", explicou Hunt, que asegura que a chanceler alemá, Angela Merkel, díxolle durante as celebracións do 75 aniversario do desembarco de Normandía que está disposta a estudar "calquera das solucións" que propoña o Reino Unido.

Tanto Hunt como Gove subliñaron que a súa prioridade é tratar de materializar o Brexit de forma pactada.

Johnson, con todo, insiste en que, se é primeiro ministro e a UE non quere reabrir as negociacións, sacará ao Reino Unido do bloque con ou sen acordo o próximo 31 de outubro, a data límite establecida para ratificar o pacto.

Os partidarios dun Brexit abrupto atópanse, no entanto, co escollo de que o Parlamento podería vetar esa vía.

Raab, outro dos aspirantes, provocou polémica ao propor que o próximo primeiro ministro clausure a lexislatura antes da data límite para lograr que a Cámara dos Comúns estea pechada o 31 de outubro e non poida frear un divorcio sen acordo.

Na mesma liña, McVey suxeriu que, se o Goberno deixa de presentar leis enmendables nos días previos ao Brexit, os deputados non terán instrumentos para evitar unha ruptura non negociada.