A Fiscalía do Tribunal Supremo recorreu en casación a sentenza ditada polo Tribunal Superior de Xustiza de Navarra contra os cinco integrantes da Manada por entender que deberían ser condenados a 18 anos por delitos de agresión sexual e non aos 10 que se lles impuxeron por un abuso sexual con prevalemento.
O Ministerio Público, en liña coa postura que mantivo xa na instancia anterior, considera que o feitos obxecto de enxuízamento "foron realizados mediante intimidación suficiente para anular a vontade da vítima" e "non é admisible forzar o dereito ata extremos de esixir das vítimas actitudes heroicas que inexorablemente as conducirán a sufrir males maiores".
Entende así que nos feitos existe unha intimidación grave polo que deben cualificarse como un delito continuado de agresión sexual polo que pide para cada un dos acusados 18 anos de prisión, así como 10 anos de liberdade vixiada e inhabilitación especial para o exercicio do dereito de sufraxio pasivo durante o tempo de condena e prohibición de achegamento á vítima durante 20 anos. Solicita dous anos máis para un dos acusados, Antonio Manuel Guerrero Escudeiro, polo roubo con intimidación do móbil da vítima.
A clave está na tipificación que o Código Penal fai dos delitos de abuso e agresión sexual, pois para que concorra este último, deben darse factores de intimidación e/ou violencia que o tribunal non apreciou. No entanto, deu por probado que eles, nunha posición de prevalimiento, practicaron á vítima actos "vexatorios" de contido sexual sen o seu consentimento, asentimento ou participación activa, aínda que sen "ningún xesto que acredite unha acción intimidatoria".
A Fiscalía non o ve así e pide ao Supremo que o rectifique porque cre que os feitos que se dan por probados constitúen "sen xénero de dúbidas unha actitude intimidatoria por parte dos cinco acusados que foi a que lles permitiu consumar sobre a vítima os actos sexuais descritos".
