Jesús Janeiro "Jesulín de Ubrique" saldou con dúas orellas a súa triunfal reaparición de luces en Cuenca, este domingo no que o público respondeu e pasoullo tamén en grande coas entregadas actuacións de Juan José Padilla e Miguel Abellán, que tamén saíron aos ombreiros.
Máis aló da transcendencia taurina, a tarde deste domingo en Cuenca tiña un cariz emotivo e, sobre todo, nostálxico. Volvía Jesulín de Ubrique, un dos referentes do toureo dos 90, un ídolo de masas sobre o que viraban practicamente todas as feiras, porque só co seu reclamo o éxito no despacho de billetes estaba asegurado.
A xente toleou con el, sobre todo o gran público; as televisións andaban á guerra para retransmitir cada corrida na que estivese anunciado. E é que a súa accesibilidade para o afeccionado, a súa desenvoltura, simpatía e, incluso, inocencia cada vez que saía en calquera programa fixeron del un ser moi querido, moi admirado, pero tamén criticado polos máis estritos.
A xente respondeu. Non se sabe se ao reclamo de Jesulín, ou non, porque cabe destacar que a de Cuenca é unha feira que goza de moi boa saúde.
O gran traballo de Maximimo Pérez converteu este serial nuns dos puntais do mes de agosto, unha praza que adoita encher de media os tres cuartos do aforamento. Ou máis. Como o caso deste domingo, que se cubriron practicamente as 8.300 localidades do coso conquense.
Jesulín asinou unha actuación inmaculada e moi amornada ao nobilísimo touro que abriu praza, ao que toureou con moita limpeza e seguridade polo dereito nun labor na que sobresaíu unha serie de molinetes a cámara lenta. A boa estocada lle granjeó as dúas orellas.
Igual de pulcro e de sereno mostrouse co cuarto. Coma se non pasasen os anos. Houbo muletazos moi bos e moi cadenciosos sobre a destra a outro touro manexable. Que grata impresión deixou. Moi digno. Víuselle gozar, tanto que ata soou o aviso antes de montar a espada. Coma se non queira que aquilo acabase.Mágoa que os aceiros lle fixesen perder premio.
PADILLA E ABELLÁN. Padilla tamén saíu triunfador con dúas actuacións de corte moi similar. Puro show. Tanto no segundo como no quinto non faltaron capotazos e banderillas de todo tipo, e dúas faenas de muleta repletas de alardes e "efectos especiais" que entusiasmaron a uns tendidos entregadísimos con el. Paseou as dúas orellas do seu primeiro, mentres que o fallo a espadas privoulle de tocar pelo no outro.
Abellán tamén saíu a por todas no seu primeiro, un touro nobre pero máis medido de forzas que os seus irmáns. O madrileño, moi variado co percal, baleirouse nunha faena plena de torería e na que brillou sobre todo ao natural. Boa estocada e dúas orellas.
O sexto, atrancadito de atrás, faltoulle clase e sobroulle xenio. Abellán volveu mostrarse moi disposto para tratar de liquidar a papeleta, non sen pasar algún que outro momento de apuro.
