Cepeda, un dos participantes con maior tirón popular da última fornada de Operación triunfo, reflicte os seus fundamentos nun primeiro disco de estudo que, ademais de temas románticos, apela ao seu pasado a favor dos refuxiados, solicitando fondos na rúa entre xente que intentaba esquivar o seu discurso.
"Pero eu cantáballes cancións de Manuel Carrasco para que parasen", recordou entoando a melodía durante unha charla con Efe pola publicación este venres do seu debut discográfico en solitario, Principios (Universal Music).
Del di Luis Cepeda (Ourense, 1989) que é "exactamente o que quería facer" pese ao breve lapso de tempo transcorrido desde a súa saída da Academia de OT, en parte grazas aos case tres meses de composición man a man con David Santisteban.
Compuxéronse dez cancións e dez figuran no repertorio final, seis escritas xunto ao citado autor e produtor, outras tres integramente súas e unha última en colaboración co cantautor Andrés Suárez. "¡Se é galego, por Deus!", exclama ao preguntárselle se coñecía ao seu paisano antes deste encontro. "Cun viño e un xamón, fixemos un temón", chancea respecto ao resultado, El silencio dijo sí.
"Non me sinto orgulloso por non ter mamado de todos eses garitos nos que hai que tocar ata que cumpres o soño de lanzar un disco"
Entre todos eses cortes, chaman a atención os sinxelos de corte sentimental Llegas tú e Esta vez, pero tamén outro de título enigmático e fondo social, 723. "Foi un nome ao azar co que representar a historia dun refuxiado ao que pon un número, porque para os gobernos son como ovellas. Logo démonos conta de que coincidía coa páxina do libro da Constitución na que empezan a falar sobre eles", relata.
Cepeda, que traballou para Acnur durante dous anos, recoñece que a súa experiencia ás veces resultaba "frustrante". "Hai que ter moita paciencia, porque só unha de cada cen persoas escóitache, xa que hai moita incredulidade fronte ás ONGs e a xente non é moi propensa a aceptar algo que suporá un gasto mensual", analiza.
En paralelo, a música converteuse nun "hobby que foi pedindo máis". Entrou na súa vida moi pronto, a través de "misa", e volveu a ela na Universidade, "ao ver que servía para que as mozas se fixasen máis".
En 2015 foi elixido para a terceira edición do concurso de talentos La Voz dentro do equipo de Malú. "Pero estiven como dúas horas", di sobre a súa rápida eliminación, algo que non pasou en OT, tras salvarse ata en catro nominacións grazas ao público.
"Cada vez que subo un tuit, pénsomo dez veces. Son moi consciente do que digo, porque sei a repercusión que vai ter, os posibles críticas, pero tamén o positivo"
Da noite para a mañá, converteuse nun ídolo de masas. "Un talent-show é unha forma de promoción bestial. Non sinto orgulloso por non haber mamado de todos eses garitos nos que hai que tocar ata que cumpres o soño de lanzar un disco", afirma con sorprendente honestidade.
De feito, el pasou do escenario televisivo no que uns dous millóns de persoas seguían semanalmente a súa progresión a grandes espazos por toda España xunto ao resto dos seus compañeiros, como o estadio Santiago Bernabéu de Madrid, no que actuará este venres ante unhas 60.000 persoas. "Cando canto diante de 20 persoas póñome máis nervioso que cando canto ante miles", revela.
A outra cara da moeda é a exhaustiva atención que recibe cada cousa que fai ou di, como a mensaxe que nas últimas horas dedicou á súa compañeira Aitana polo seu aniversario. "Cada vez que subo un tuit, pénsomo dez veces. Son moi consciente do que digo, porque sei a repercusión que vai ter, os posibles críticas, pero tamén o positivo. Vexo as redes como algo persoal, non como profesional, porque así é como se nos viu en OT", explica.
O seu futuro veo con esperanza, desexando que un día poida mirar atrás e atope "moitas cancións que chegaron a moita xente".
