A produtora Paula Cons estreou venres en Filmin a súa primeira película como directora, 'A illa das mentiras', na que recrea con guión propio o naufraxio dun barco que ía a Buenos Aires fronte á ría de Arousa, aínda que confía en que pronto o Covid-19 lle deixe proxectala en cines.
"Agora non é posible pelexar para levar unha película a salas, pero vou seguir loitando a brazo aberto para que se poida ver en outubro polo menos en Galicia", afirmou a directora, convencida de que o cine en España "sálvano señoras" como a súa nai, "que van todas as semanas a ver unha peli", e non lle parece xusto que quede sen vela "porque non sabe o que é Filmin", sincerouse.
'A illa das mentiras' saíulle a Cons profundamente galega e belísima, e deféndena unhas mulleres que miran e deixan sen aire, as tres protagonistas do drama, heroínas que non querían selo, ás que dan vida as actrices Nerea Barros, Vitoria Teijeiro e Ana Oca.
Elaborada a partir do naufraxio real do Santa Isabel, un vapor que encallou e afundiuse a madrugada do 2 de xaneiro de 1921 no medio dunha espesa néboa fronte á escarpada e dura costa da illa de Sálvora, na ría de Arousa. 'A illa das mentiras' recrea un suceso que transcendeu como o 'Titanic galego'.
Dos 260 pasaxeiros que transportaba con destino Buenos Aires, só sobreviviron 48, rescatados nunha pequena barca por tres mulleres do pobo. No medio do desastre e co mar aínda devolvendo corpos e aveños, un xornalista arxentino -un impecable Darío Grandinetti- decide investigar por que esa noite houbo tantas casualidades.
A película competirá estes días na 23ª edición do Festival Internacional de Cine de Shanghái (SIFF), o único de China de clase A e o primeiro en celebrarse fisicamente tras cambiar as súas datas desde xuño pola pandemia.
Paula Cons, que tamén é xornalista, soubo do accidente e empezou a darlle voltas á reacción postraumática que sufrirían os veciños; iso, sumado a temas "que están por resolver en Galicia, como o heroísmo, as lendas ou os naufraxios provocados", abriu a espita da súa imaxinación.
"Mesturei todo iso, xoguei coa ambigüidade e puxen cara aos personaxes", engadiu a directora, que é tamén guionista da película xunto a Luís Marías.
"Vexo á película moito enganche coa actualidade porque fala de abusos, malos tratos, corrupción e heroes"
Dixo que rodou "un thriller de cine negro, clásico, onde os poderes fácticos esmagan á sociedade máis básica". "A pesar de ser histórica, véxolle moitísimo enganche coa actualidade porque fala de abusos, malos tratos, corrupción e, aínda máis presente aínda, deses heroes que non querían selo", detalla Cons.
Do mesmo xeito que vimos na pandemia, reflexionou a realizadora, "algunhas persoas víronse instrumentalizadas polos poderes para non ter que falar dos mortos, que é máis desagradable". Exactamente o que lles pasa a estas tres heroínas condecoradas e expostas ao xuízo público por reaccionar ante un desastre como lles pedía o corazón.
Se estas mulleres do século pasado chaman a reflexionar sobre as que hoxe se deixan a pel en hospitais ou residencias de anciáns, ese marqués dono da illa que mantén aos seus habitantes esclavizados e permite o abuso en escala ata esmagar ao máis pequeno, tampouco lle resulta a Paula Cons anticuado ou desactualizado.
"Hai pouco estiven festival en Castela-A Mancha e mostráronme unha zona que acoutaban para que fose o rei Juan Carlos a cazar. Non esquezamos -di a Efe- que esta situación se deu en España ata os anos 70". Neste punto, a galega trae a colación o seu guía e referente neste traballo: 'Os santos inocentes', de Miguel Delibes, levada ao cine por Mario Camus.
