Uruguay di 'adieu' ao Mundial de Rusia

Francia púxose o traxe de Uruguai e atizoulle co seu mesma medicamento, fútbol rochoso e duro, para gañar 0-2, con goles de Raphael Varane e de Antoine Griezmann cos que alcanzou as semifinais do Mundial de Rusia.

Durante toda a semana debateuse se Griezmann, amante da cultura charrúa, era medio uruguaio ou francés. Luís Suárez sentenciou que era galo, que non tiña nada que ver co seu país, e esas declaracións volvéronse contra el cunha "labazada" ao seu equipo.

Nos 90 minutos que durou o duelo, non só Griezmann foi medio uruguaio, o foi toda a selección francesa, que practicou un fútbol moi charrúa para acabar co equipo de Tabárez. Trabó o partido constantemente, marcou un gol balón parado, outro de casualidade e conseguiu o seu obxectivo: pasar á penúltima rolda do Mundial.

Os homes de Didier Deschamps sabían que se ían a atopar a un equipo que non tiña nada que ver con Arxentina, unha selección anárquica que nunca soubo a que xogou durante o Mundial. Kylian Mbappé, en oitavos, aproveitouse do quilombo do cadro de Sampaoli e cunha autoestrada por diante asinou varias galopadas dignas dun atleta que desquiciaron ao seu rival.

Pero Uruguai non ten nada que ver. é todo o contrario. Sabe perfectamente o que fai. O seu sistema está moi ben definido, case se pode recitar a aliñación de memoria e todos os xogadores, sen excepción, son uns cans de presa. E, todos, sen deixar nin un só espazo, agrúpanse ao redor do seu porteiro, Fernando Muslera.

Mbappé quedou sen o terreo co que loce o seu zancada. Uruguai, non cedeu nada ao dianteiro do París Saint-Germain e durante a primeira parte, Mbappé apenas deixou algún arranque que enseguida foi freado coas axudas que se prestaban todos os xogadores charrúas.

Con todo, outra das grandes calidades de Uruguai, a definición da súa dupla Luís Suárez-Cavani, quedou colla. Sen o segundo, lesionado, o equipo de Óscar Tabárez perdeu ese último detalle en ataque que sempre marca a diferenza. Christian Stuani, o seu substituto, é un xogador correcto. Pero non é Cavani.

Iso notouse nunha das poucas ocasións que tivo Uruguai, ao principio, cando unha internada de Diego Laxalt pola banda esquerda non a puido rematar ben o xogador do Xirona. Despois, o rexeite caeu nos pés de Nahitan Nández, que volveu centrar á área. De novo, Stuani non acertou. Talvez, se fose Cavani, a historia sería outra.

Pero esa falta de acerto arriba non fixo baixar os brazos a Uruguai, que seguiu ao seu. Entre Rodrigo Bernancur, Lucas Torreira, Nández e Matías Veciño, todos a un tempo, anularon a todo o centro do campo galo, que tamén xogaba a iso, a frear aos seus contrarios. Non saíu derrotado nese aspecto. Máis ben, todos perderon e ao final saíu beneficiada Francia.

De feito, antes do gol de Varane, o cadro só tivo unha ocasión na cabeza de Mbappé, que non acertou tras unha deixada de Olivier Giroud. Non houbo máis achegamentos do combinado de Deschamps, que, paradoxos da vida, adiantouse no marcador antes do descanso a través do método preferido de Uruguai: a balón parado.

A cinco minutos para o final dos 45 primeiros minutos, Antoine Griezmann, desaparecido ata ese instante, sacou unha falta desde a banda dereita medida á cabeza de Varane. Muslera non puido salvar a súa remate e no marcador luciu un 0-1 efectivo. Uns pelexaron ata a extenuación sen premio e os outros o atoparon entre a garra uruguaia.

Con esa mesma garra, Uruguai puido empatar no último suspiro do primeiro acto, pero Hugo Lloris fixo un paradón tras un remate de Martín Cáceres co ombreiro logo dunha falta sacada por Torreira. Godín, no rexeite, con todo a favor, mandou a pelota ás nubes cando estaba debaixo da portería.

Sen máis, chegouse ao descanso. Todo estaba por decidir, pero Francia fregábase as mans. Uruguai tiña que adiantar as súas liñas para ir a por o empate e debuxábase unha futura autoestrada para o lucimento de Mbappé.

Entón, xusto cando Tabárez meteu máis electricidade ao choque con dúas substitucións (Stuani e Bentancur pola "Cebola" Rodríguez e Maxi Gómez), chegou a xogada desgraciada da tarde: Griezmann disparou desde fóra da área ás mans de Muslera e o porteiro charrúa despexou a pelota cara a dentro.

O xogador do Atlético non celebrou o tanto. quedou petrificado, mirando ao horizonte. Incluso parecía triste, para que Luís Suárez diga que non é nada uruguaio. é francés, efectivamente, pero sente as cores charrúas. Ou, polo menos, respéctaos.

Esa foi a anécdota do partido, que precedeu á acción que definitivamente freou calquera reacción de Uruguai. Mbappé encargouse de embarrar o choque esaxerando un rozamento da "Cebola" Rodríguez e creouse unha boa 'melé' na que apareceron Godín, Nández e Pogba como principais axitadores.

Francia, definitivamente, conseguira noquear ao seu rival a base de xogar case como el. O seu xogo uruguaio permitiu aos homes de Deschamps vivir o último tramo do choque sen sobresaltos.

Uruguai, rendida e con poucos argumentos, acabou a súa aventura en Rusia logo de asinar unha primeira fase inmaculada na que superou varios dos seus propios rexistros. Non puido igualar as semifinais de Sudáfrica 2010 e, o seu rival, a Francia máis uruguaia, estará en semifinais.