As atletas cunha elevada produción endóxena de testosterona terán que reducir os seus niveis por baixo dos 5 nanomoles por litro durante un período continuado de polo menos seis meses para competir nalgunhas probas femininas e ver recoñecidas as súas marcas.
Se non o fan así, deberán cambiar de proba ou competir como homes, segundo unha nova regulación anunciada este xoves pola Federación Internacional de Atletismo (IAAF) para as "atletas con disfuncións no seu desenvolvemento sexual".
Ata agora, o limiar de tolerancia estaba nos 10 nanomoles por litro, que se reduce á metade porque, segundo estudos aos que alude a IAAF, unha maior proporción "aumenta un 4,4 % a masa muscular, entre un 12 e un 26 % a forza e un 7,8 % a hemoglobina".
A norma aplicarase ás atletas participantes nas carreiras de distancias entre os 400 metros e a milla e entrará en vigor o 1 de novembro deste ano.
NOVAS NORMAS. O caso máis coñecido dunha atleta con niveis de testosterona similares aos dun home é o da surafricana Caster Semenya. Logo da súa asombrosa superioridade (1:55.45 nos 800 m.) nos Mundiais de Berlín 2009), a IAAF impediulle competir se non reducía os seus niveis de testosterona por baixo dos 10 nanomoles por litro de sangue.
Aquelas corredoras que antes de novembro non consigan rebaixar os seus niveis altos de testosterona por baixo do límite establecido (por exemplo mediante o consumo de anticonceptivos, suxire a IAAF), "non serán vetadas", pero só poderán competir como mulleres "noutras distancias ou en calquera proba non internacional" ou "como homes, sen restrición de nivel ou disciplina".
Tamén poderían facelo libremente no caso de que a competición ofrecese unha clasificación "intersexos ou similar".
A norma non se refire a todos os casos de hiperandroxenismo, para deixar fóra ás mulleres que padecen síndrome de ovario poliquístico.
"Trátase de igualar o campo de xogo para asegurar que o éxito vén determinado polo talento, a dedicación e o esforzo, e non por outros factores"
As deportistas serán sometidas a controis aleatorios para comprobar que están por baixo dos niveis establecidos. Se non é así, serán apartadas da competición durante seis meses
OBXECTIVO. A nova regra non cuestiona, aclara a IAAF, "a identidade sexual ou de xero das atletas con disfuncións no seu desenvolvemento sexual", senón que pretende "asegurar unha competencia xusta".
O tratamento para rebaixar os niveis elevados é "un suplemento hormonal similar á pílula anticonceptiva que toman millóns de mulleres no mundo".
"Baixo ningunha circunstancia", advirte, esíxese ás atletas que se sometan a cambios "anatómicos cirúrxicos".
O organismo comprométese a tratar todos os casos con total confidencialidade. "Calquera que a rompa, que acose ou que estigmatice ás atletas ou atenche contra a súa dignidade ou a súa privacidade será sometido a unha sanción disciplinaria", sinala.
Os casos trataranse desde un punto de vista estritamente médico, nunca "como unha caza de bruxas baseada só na aparencia física".
A regulación contempla o nomeamento dun defensor da atleta que lle proporcione asistencia e información cando a requira.
"Esta revisión das regras non obedece a un asunto de trampas. Ningunha atleta con diferenzas no seu desenvolvemento sexual ha feito trampas", declarou o presidente da IAAF, o británico Sebastian Coe.
"Trátase de igualar o campo de xogo para asegurar que o éxito vén determinado polo talento, a dedicación e o esforzo, e non por outros factores", engadiu nun comunicado da federación.
Segundo a IAAF, os niveis habituais de testosterona nunha muller oscilan entre 0,12 e 1,79 nanomoles por litro de sangue; nos homes, entre 7,7 e 29,4.
Só un tumor ou unha disfunción no desenvolvemento sexual xustifican nunha muller unha proporción superior a 5, afirma o organismo.
