A carreira sucesoria arrinca este luns no PP e son moitos os dirixentes do partido que temen que a loita polo liderado ou por cotas de poder traia consigo batallas insalvables que impidan preservar a unidade.
Mariano Rajoy preside este luns en Madrid a Xunta Directiva Nacional do PP que convocará o congreso extraordinario para a súa substitución e elixirá á comisión organizadora de devandito conclave, e aínda é unha incógnita quen teñen a intención de optar á Presidencia da organización.
Cando se abran todos os prazos comezará un proceso que o partido xa viviu en comunidades e provincias pero nunca a nivel nacional: a elección democrática do seu líder.
Farao cun sistema a dúas voltas similar ás presidenciais francesas. No caso do PP, os militantes votan na primeira rolda e ao congreso chegan só dous candidatos entre quen elixen ao seu líder os compromisarios.
Un escenario que está moi afastado daquel caderno azul no que supostamente levaba José María Aznar apuntado o nome do seu sucesor e que é tamén moi distinto dos dedazos cos que se elixía antes a candidatos ou líderes territoriais.
Pero hai un temor que crece en moitos dirixentes e, sobre todo, nos seus baróns rexionais: o de que unha loita encarnizada polo poder peche de mal xeito a sucesión e deixe un partido dividido a menos dun ano das eleccións autonómicas, municipais e europeas de 2019.
Unidade é, por iso, a máxima que todos proclaman. E candidato único a solución que moitos defenden, aínda que só uns poucos o dixeron polo momento abertamente.
Tres nomes soaron sen descanso na última semana desde que Rajoy anunciase a súa marcha: Alberto Núñez Feijóo, Soraya Sáenz de Santamaría e María Dolores de Cospedal. Son moitos os dirixentes consultados por Efe que recoñecen a súa preocupación por que un enfrontamento entre Sáenz de Santamaría e Cospedal dane este proceso.
Pero tamén teñen moitos defensores. Como un dirixente rexional que subliña que Cospedal merece un recoñecemento por ser a que máis deu a cara polo partido cando lle azoutaban os casos de corrupción.
Dirixentes do PP pensan que, gústelle ou non a Feijóo, este é o momento que lle tocou e non lle perdoarían que non dese o paso
Ou, polo outro lado, outro barón que recorda que Sáenz de Santamaría foi sempre o membro do Goberno de Rajoy máis valorada -segundo o CIS- e cre que esa simpatía se trasladaría en votos. Uns e outros temen, non obstante que se a partida se xoga entre elas dúas o PP acabe polarizado.
E preocúpalles tamén que aínda que non pugnen polo liderado o fagan por ter cota de poder nun eventual PP presidido pola persoa máis citada polo partido neste momento: Alberto Núñez Feijóo.
PENSANDO. Moito antes da sentenza de Gürtel e a moción de censura que puxo fin ao Goberno de Mariano Rajoy, o nome máis pronunciado en calquera terna pensando no futuro -que se prevía moito máis afastado- era o de Alberto Núñez Feijóo.
Pero a hora da substitución adiantouse, e pillou por sorpresa ao presidente galego. Como aseguraba a Efe outro dirixente rexional, aínda que a maioría dea por feito que quere o posto, o presidente galego estáo pensando. Pensando de verdade. Sobre todo por razóns persoais.
Pero tamén recordan as fontes consultadas que, gústelle ou non a Feijóo, este é o momento que lle tocou, non lle perdoarían que non dese o paso por estar o partido en horas baixas. Ante tanta incerteza, moitos admitiron estes días que preferirían un só candidato.
Haberá que esperar a que o proceso se poña en marcha oficialmente, para que quen o estean pensando, que poden ser os citados e algún máis, desvelen as súas intencións. E para que os demais poidan, se queren, dicir publicamente a quen apoian e animar ao militante a que siga o seu consello.
Porque como recordou hai dous días a presidenta do Congreso, Ana Pastor, a partir do luns "xa todos" poderán dicir o que pensan.
¿Todos? Mariano Rajoy probablemente non o faga. O presidente do PP xa deixou clara o martes a súa intención de ser neutral neste proceso.
No seu discurso, Rajoy pode recordar a todos que mantén esa neutralidade e facerlles tamén un reclamo, o de manter, na medida do posible, a paz interna durante este proceso.
