A Fundación para o Análise e os Estudos Sociais (Faes) atribuíu nun editorial a perda de votos do PP e PSOE a que abandonarn as súas sinais de identidade e rompero os vínculos cos seus electores para penetrarse "ás alancadas" nunha senda dunha "suposta modernidade impostada".
Ambos os partidos, según Faes, "despeñáronse xuntos, abrazados o un ao outro nunha longa caídá" e non souberon reaccionar de forma adecuada aos continuos avisos das urnas.
"Nin o PSOE nin o PP perderon os votos que perderon por ser o PSOE e o PP, senón, más ben, por deixar de selo sen dar explicación algunha diso", apunta a fundación, para a que ambos deixaron á "intemperie" a unha parte moi significativa do seu electorado, o que souberon aproveitar os partidos emerxentes.
"O éxito obtense onde sempre se obtiña, e que as cousas, no fundamental, non cambiaron tanto", di a fundación
Asegura que non foron nin a "mocidade", nin a "frescura", nin a "novidade" o que permitiu ás novas formacións facerse rápidamente un oco nos parlamentos, senón a recuperación "sen ambaxes" dalgunhas das sinais de identidade que os dous grandes partidos abandonaron.
Según argumenta, foi unha linguaxe "clásico" de esquerda o que impulsou a Podemos fronte á "neolingua zapaterista", aínda que puntualiza que "o contaxio coa linguaxe nacionalista afundiuno en Cataluña.
Respecto de Ciudadanos, di que, cunha linguaxe e unha "axenda de clásicos" do centrodereita, conectou "masivamente" cun electorado que non se deu por aludido ante a proposta de "unha zigzagueante axenda chic que hoxe pasou a un prudente segundo plano".
E é que, para Faes, a enseñanza más notable das novidades políticas españondas dos últimos anos é que "o éxito obtense onde sempre se obtiña, e que as cousas, no fundamental, non cambiaron tanto".
No entanto, advirte de que só cos dous grandes non hai saída para España, pero tampouco a haberá sen eles, sexa cal for o seu evolución inmediata.
Por iso, e "dada a evidencia da fractura dos espazos electorais", cre que "o momento reclama con urxencia actitudes e propostas capaces de operar con carácter contracíclico".
Neste sentido, conclúe que a mellor axenda para un tempo de cambio non é alimentar procesos de radicalización, de atomización, de "desintermediación" ou de sustitución dos elementos propios da cultura política españonda nos que os electores se recoñecen.
