A Sala do contencioso administrativo do Tribunal Supremo recoñeceu o dereito para cobrar a pensión de viuvez ás dúas esposas dun militar marroquí polígamo, a pesar de que esta práctica é contraria á orde pública español.
O alto tribunal tomou esta decisión ao estimar o recurso de casación presentado pola segunda esposa do falecido, que serviu para o exercito español no Sahara e que percibía unha paga con cargo ao Estado español, contra a sentenza do Tribunal Superior de Xustiza de Madrid, que lle denegaba esta posibilidade. E agora a pensión, que si tiña recoñecida a primeira esposa, distribuirase a partes iguais entre as dúas mulleres.
A Sala non cuestiona a súa propia doutrina que fixou que a poligamia é contraria á orde pública español, pero precisa que este criterio non pode aplicarse a este caso en concreto porque é o propio Estado español o que admite un determinado efecto ao devandito matrimonio no artigo 23 do Convenio de Seguridade Social asinado entre España e Marrocos en 1979.
A pensión, que si tiña recoñecida a primeira esposa, distribuirase a partes iguais entre as dúas mulleres
Devandito artigo dispón que "a pensión de viuvez causada por un traballador marroquí será distribuída, no seu caso, por partes iguais e definitivamente entre quen resulte ser, conforme á lexislación marroquí, beneficiarias da devandita prestación".
O tribunal explica que a posición xerárquica que ten este artigo no ordenamento xurídico español e o recoñecemento que lle outorga a Constitución "permite que por vía interpretativa" póidase ampliar ou estender a condición de beneficiarias desa pensión a todas as esposas que estivesen simultaneamente casadas nunha situación de poligamia co falecido.
Desta forma, a Sala destaca que a situación de poligamia do falecido "non impide, por razóns de orde pública, o recoñecemento do dereito a unha pensión de viuvez a favor de todas as esposas que, de acordo coa súa lei persoal, estivesen simultaneamente casadas co causante perceptor dunha pensión con cargo ao Estado español".
A sentenza inclúe un voto particular asinado polos maxistrados Jose Luis Requero e Jorge Rodríguez Zapata, quen discrepa coa interpretación do acordo hispano marroquí. En liña co mantido polo avogado do Estado, que se opuxo á concesión de pensión por ser a poligamia contraria á orde pública, os maxistrados defenden unha aplicación restritiva dese convido "pois o contrario implica recoñecer un dereito (...) que se asenta sobre unha base constitutiva de delito por ser contraria ao sistema de valores que protexe o ordenamento español".
Engaden que a situación social actual en España é moi diferente á da época en que se asinou o convenio e sinalan que hoxe día son millóns as persoas que proceden de países de relixión musulmá que viven legalmente en España. "É necesario posibilitar a súa integración, o que é compatible coa idea de que a súa acollida en España non debe implicar a renuncia aos seus costumes nin á súa relixión, pero dentro dos límites que marca a nosa cultura e o noso sistema de valores, o que ten o seu reflexo en lle orde pública constitucional que protexe a dignidade da muller", explican.
