Miles de persoas aproveitaron a festividade de Todos os Santos para acudir os cemiterios, cheos de flores en recordo dos seres queridos falecidos, e os que ademais quixeron vivir esta xornada dun modo diferente optaron pola feira que se celebra en Monterroso.
No caso dos camposantos, moitos son os que ampliaron os seus horarios para facilitar aos cidadáns as visitas, aínda que non todos, porque un episodio curioso, e fóra da norma, é o de Albeos, en Crecente (Pontevedra), cun sacerdote que determinou o peche porque aos mortos hai que honralos máis que un día ao ano.
Máis aló desta excepcionalidade, a margarida, o caravel, o gladíolo e a rosa foron unha vez máis as flores máis vendidas nesta data e sobre o "turismo necrolóxico" ou "necroturismo" vese que cobra cada vez maior forza, no referente a Galicia concentrado no cemiterio de San Froilán, en Lugo, con música clásica durante toda esta xornada, ou en San Amaro, na Coruña, así como en Santa Marina, en Cambados.
E, a paradigma de Monterroso, é o doutro xeito distinto de conmemorar esta efeméride.
Considerada popularmente como a feira das feiras, a orixe da súa particular romaría remóntase ao medievo, cando este mercado funcionaba como un punto de encontro no que se apiñaba un avultado número de gando cabalar e mular, procedente de toda a Comunidade galega, antes de ser trasladado a terras de Castela para o cultivo dos campos.
Actualmente esta convocatoria suma tradición e modernidade, e cada ano hai máis público, se cabe, gozando do milleiro de postos de venda ambulante.
Á marxe da exhibición cabalar, a Feira de Todos os Santos volveu a demostrar este 2017 que se mantén impertérrita como un referente do gran escaparate dos produtos de tempada, que nestas datas van desde os queixos ata as castañas, pasando polas nabizas e o mel.
Todo isto sumado, como non, ao medio centenar de casetas de polbo distribuídas pola superficie feiral, onde este suculento manxar convive con apeiros de labranza, roupa, calzado, artesanía, flores e case calquera obxecto, por raro que pareza, que a un se lle ocorra.
Os licores están, así mesmo, á última neste ritual con máis de cincocentos anos de historia, polo menos no que ás lendas refírese.
E algo que parece non cambiar ao longo destes anos é o ambiente de xolda e as ganas de atoparse cos amigos e compañeiros nas carpas que se distribúen polas rúas de Monterroso, un auténtico fervedoiro de xente.
Non en balde, esta localidade é, en efecto, unha visita case obrigada para os amantes da cultura e da tradición galega, e incluso dá unha pista diso o refraneiro popular cando invita a descubrir o incrible: "Se ti viras ou que eu vin en Monterroso, vintecinco xastres a cabalo dun raposo".
