Dentro dos sentimentos que o ser humano pode profesar cara a outro ser humano, o amor, sen dúbida, é o máis poderoso de todos. Foi así desde a noite dos tempos aínda que, tal e como imos demostrar a continuación, o xeito de chegar a el non sempre foi a mesma.
A evolución do propio ser humano, da sociedade, do contexto cultural e doutra serie de factores, fixo que este sentimento tamén evolucione. Unha evolución que foi da man coa nosa propia e que, aínda que nos custe imaxinalo, aínda non terminou en absoluto.
UN INSTINTO PRIMITIVO. Cremos que agora é un bo momento para retrotraernos varias decenas de séculos no tempo. Nese momento, cando case o home e a muller descoñecían o papel tan importante que ían xogar no noso planeta, o amor entendíase case como algo innato. E é que, e isto é algo que aínda sucede a día de hoxe, o amor podíase confundir co instinto. Un instinto que non tiña outra motivación que a da reprodución. Salvo relacións tan puntuais, como poida ser a que existía entre unha nai e un fillo, as relacións entre homes e mulleres non tiñan unhas connotacións como as que podemos ver a día de hoxe.
SORTILEXIOS E CONXUROS. Pero a historia avanza e tanto el coma ela danse conta de que hai etapas da súa vida nas que necesitan ter a alguén ao seu lado. Alguén con quen compartir as alegrías e alguén con quen chorar nos momentos de tristeza. Pero, como conseguir a esa persoa que queriamos alcanzar cando, debido á estrutura que tiña a sociedade, sequera podiamos apenas relacionarnos con ela?
É entón cando xorden os videntes e os tarotistas. Unhas persoas que aseguran, a través dunha serie de medios pouco ortodoxos, ter unha visión do que o amor lle depara ao resto dos mortais. Unhas figuras que chegaron aos nosos días como videntes profesionais, e que eran os encargados de fabricar, case a medida, sortilexios, conxuros e todo tipo de feitizos para que o amor entre a persoa que ía pedir consello e a outra parte fora unha realidade.
Un sistema, un costume, que aínda que é certo non se perdeu do todo, non é menos certo que deu paso a outras formas de atopar o amor moito máis acorde coa situación actual da nosa sociedade.
SÉCULO XXI. O AMOR DIXITAL. Chegamos á era da tecnoloxía na que o home e a máquina son case un. Unha era de avances en todos os campos, o amor incluído, que permitiu que poidamos buscar a esa persoa tan especial para nós, dunha infinidade de formas diferentes.
En primeiro lugar temos que falar das salas de chat. Uns puntos de encontro virtuais nos que, agora menos, desde hai uns 20 anos, as persoas acudían en busca desa persoa coa o que compartir algo máis que unha bonita amizade. Cun sistema rudimentario no que a conversación era o principal, as palabras de amor eran claves. Unhas frases de amor que se podían intercalar con imaxes bonitas de amor de maneira que a outra persoa fora consciente de cal era o fin dese encontro que estabamos a ter a través da rede de redes.
Pero aquí non terminaba todo, nin moito menos, o que tiña que ver con internet e o amor. De feito, aos poucos, e quen sabe se co obxectivo de perfeccionar estes sistemas de chat, comezaron a proliferar aplicacións nas que podiamos realizar unha serie de cuestionarios para atopar a persoas afíns a nós. Non en balde, unha das lemas deste tipo de páxinas web era "asegúrate primeiro se lle gustas a ese mozo". Así as cousas, como saber se lle gustas a un mozo ou como saber se lle gustas a un home, no caso das mulleres, algo que era recíproco no apartado masculino, era algo moito máis sinxelo, polo menos en teoría, xa que podiamos elixir con quen falar en función das respostas que deran a eses cuestionarios.
Pero claro, chega o auxe dos dispositivos móbiles e as compañías non podían deixar pasar a ocasión de explotar un sector que, tradicionalmente, fora tan rendible para todo aquel que o intentou. Meu dito meu feito. Pronto, as principais plataformas de descargas do planeta comezábanse a encher de app para coñecer xente en distintos grupos de todo o mundo. Deste xeito xurdiu, por exemplo Welov que o que pretendía, e aínda o fai a día de hoxe, é puír todos os defectos que tiñan estes cuestionarios que mencionamos hai tan só uns instantes. Non en balde, trata de ir un pouco máis aló para facer de intermediario entre persoas que, efectivamente, e case sen marxe de erro, teñen unha alta porcentaxe de compatibilidade. Unha base que lles permite ter moitos casos de éxito.
No entanto, no noso foro interno sabemos que todo isto non chegou aínda ao seu fin. Evidentemente non sabemos que camiños tomará pero do que estamos seguros é de que se temos en conta que tanto el como ela, e sempre será así, van necesitar na inmensa maioría dos casos a unha persoa coa que compartir a súa vida, non sería de estrañar que a medida que pasen os anos estes sistemas tecnolóxicos, plataformas web e aplicacións móbiles, dos que falamos no día de hoxe, se sigan perfeccionando e depurando. O problema, como te podes imaxinar, é que parece que cada vez queda menos espazo para a esencia do verdadeiro sentimento. Un problema que pode ser grave se o levamos ao extremo tal e como parece que vai terminar por suceder na nosa sociedade.
