AO ACHEGARSE comicios os partidos ferven polo intento dos militantes de colocarse en postos importantes, para liderar listas ou ubicarse en lugares de presumible elección. A elaboración de candidaturas sen estridencia amosa liderados incontestables, porque aínda que a primeira palabra as teñen as asembleas, a derradeira é sempre da dirección. E este proceso, inconcluso aínda, reflicte que en Ciudadanos existe máis rexeitamento a Rivera do que se sospeitaba e que no PSOE a resposta interna é máis grosa do que sería lóxico nun partido que sustenta o presidente do Goberno. Ben é certo que ao final imponse Ferraz, pero as federacións andaluza a aragonesa non se achantaron nin deron por perdida a elección, o que amosa que sobre todo Susana Díaz aínda ten gañas de pelexa a pesar das estridentes derrotas, con Pedro Sánchez primeiro e logo nunhas eleccións autonómicas que a deberían levar á retirada. Pero aí sigue, en segunda liña pero torpedeando.
