As chamadas casas dos horrores teñen moi difícil comercialización e é o que ocorre co amplísimo chalé que Rosario Porto, a nai de Asunta, trata de vender en Teo desde incluso antes do crime polo que foron condenados os proxenitores da menor.
A pequena pereceu, por asfixia mecánica, nesta casa situada no lugar de Montouto, do que Charo, como é máis coñecida, quixo desprenderse en agosto de 2013, o mes anterior ao cruel asasinato da pequena de 12 anos polo que, do mesmo xeito que o seu ex, Alfonso Basterra, cumpre condena tras probarse no xuízo a existencia dun plan inicial acordado entre ambos.
A menor foi localizada sen vida nunha pista forestal de Feros próxima a esta propiedade, unha mansión de 400 metros cadrados útiles construída nunha leira de 10.000 e que, protexida por un alto muro, conta cunha carballeira, cipreses e cedros, así como cunha cruz de pedra que mandaron levantar os pais de Charo Porto, os donos da mesma, antes de que ela a recibira vía herdanza.
Pola casa, que ten cinco habitacións dobres, outros tantos baños, catro salóns, unha adega cunha barra, un hórreo, unha enorme piscina e incluso pista de tenis, pediuse en inicio unha cantidade próxima ao millón de euros, que despois se rebaixou practicamente á metade. Pero igual de infrutuoso foi o resultado ata a data.
Este non é o único exemplo da sorte que corren os inmobles marcados coa pegada indeleble que deixa a crónica negra.
En Moraña, David Oubel, o primeiro condenado en España a prisión permanente revisable, tiña intención de desposuírse da vivenda na que o 31 de xullo de 2015 puxo fin á vida das súas fillas, Amaia de 4 anos e Candela de 9, cunha serra radial. Antes do macabro suceso, os 420 metros cadrados, a ampla parcela e os excelentes acabados si podían ser un reclamo, a pesar da cantidade pedida, próxima ao medio millón de euros.
Fóra de Galicia, a historia é similar, como ocorreu coa leira de Las Quemadillas (Córdoba) na que José Bretón acabou coa vida dos seus fillos Ruth e José, que saíu á venda por un importe de 180.000 euros, ou a casa da urbanización La Arboleda onde se cometeu o crime de Pioz, no mercado por 127.000. euros Aínda que a lei en España non obriga a informar o pasado dun inmoble, é improbable non coñecelo.
A rede dá todas as respostas nun país no que, a diferenza doutros, non é habitual o turismo escuro, fóra de episodios como o de Puerto Hurraco, o núcleo pacense que acaparou toda a atención o 26 de agosto de 1990 cando décadas de resentimento entre dúas familias terminaron con nove asasinatos. Este desenlace xerou visitas á zona e a estrea en 2004 da cinta El séptimo día de Carlos Saura, sobre tal matanza, non fixo máis que acrecentalas.
Algo parecido pasa con Alcásser, a pequena vila valenciana que ve unha trasfega constante ao seu cemiterio onde unha estatua honra a tres adolescentes, Miriam, Toñi e Desirée, que o 13 de novembro de 1992 saíron de festa e xa ninguén volveu velas con vida.
E, aínda que en España non, noutras zonas si hai unha especie de rutas guiadas a localizacións con historia en ocasións tétrica. É a razón pola que a moza de Viena Natascha Kampusch, secuestrada o 2 de marzo de 1998 e que logrou fuxir o 23 de agosto de 2006, decidiu comprar o zulo no que foi prisioneira, tal e como ela mesma contou.
Non quería que ocorrese o que está a pasar por exemplo en Amstetten, no estado de Baixa Austria, onde curiosos se toman fotos ante a casa na que Josef Fritzl mantivo retida á súa filla Elisabeth durante 24 anos.
E, máis aló destes circuítos, no negocio inmobiliario en si, o destas edificacións con estigma, hai incluso quen busca o seu nicho, como Randall Bell, especialista coñecido por ofrecerse a axudar a recolocar moradas nas que se cometeron atrocidades.
