A produtora Teresa Fernández-Valdés, detrás de series como Fariña ou Velvet, converteuse este mércores na primeira española en recibir unha medalla de honra do MIPTV de Cannes, galardón que recibe como "un premio á industria española", recoñecida ao fin na pantalla internacional.
"Non tivemos que renunciar á nosa identidade para que nos recoñezan. Agora, o seguinte paso será ser máis ambiciosos cos nosos proxectos", dixo a premiada, produtora executiva de Bambú, nunha entrevista a Efe.
Elixida como unha das 20 mulleres máis poderosas da televisión pola revista The Hollywood Reporter, Fernández-Valdés (Pontevedra, 1980) descríbese como unha peza máis dunha industria que conseguiu imporse con credibilidade como un exportador de ficción con títulos como Gran Hotel ou Velvet.
"Ata agora, todo o que quería facer contido debía parecerse aos estadounidenses e o que descubrimos é que a globalización non pasou por que todos contemos a mesma historia, senón por conectar coas emocións desde a identidade local", reivindicou.
Tras a globalización das series españolas, grazas a plataformas como Netflix, que permitiron un alcance masivo e inmediato de creacións como Las chicas del cable, o próximo reto será entrar na industria estadounidense que leva as rendas ata agora.
Fernández-Valdés: "Estou moi contenta con este premio, pero aínda estamos a traballar no recoñecemento das mulleres, que xa están aí, simplemente hai que darlles maior visibilidade"
A distancia de orzamento é aínda enorme e isto incide directamente na orixinalidade ou os riscos que España pode asumir nas súas ficcións. Segundo Fernández-Valdés, unha tempada española pode custar ata 7 ou 8 millóns de euros, mentres en Estados Unidos "un estudo calquera desembolsa 12 millóns de dólares nun piloto".
Tras estudar xornalismo en Madrid, Fernández-Valdés realizou un máster en produción e xestión audiovisual e probou sorte en Galicia cunha produtora local dirixida polo seu actual socio, Ramón Campos.
Facerse un oco a nivel nacional custoulles un par de fracasos, que ela asume con orgullo, como Guante Blanco, retirada incluso de emisión. Tras varios tropezóns chegaron éxitos como Gran Reserva ou Velvet, clave na conquista do público latinoamericano e, máis adiante, Netflix, que asinou con eles a súa primeira colaboración en España.
"Dinnos que crecemos moi rápido, pero é o mercado o que avanza a pasos axigantados. A tecnoloxía influíu moito á hora de facilitar que todo o mundo consuma contido", declarou.
As produtoras xa non necesitan centrarse no público español pois a serie pode recoller un éxito moderado dentro das fronteiras e converterse nun fito internacional sen precedentes. Isto ocorreu, por exemplo, con La casa de papel (producida por Atresmedia e Vancouver Media), que a premiada menciona como caso de referencia.
Fernández-Valdés pode presumir agora de ser a primeira española en lograr unha das medallas de honra con que a MIPTV recompensa en cada edición a directivos que contribuíron ao desenvolvemento da industria internacional e da súa comunidade, sendo ademais muller.
Esta produtora, de 38 anos non sentiu discriminación nin obstáculos na súa carreira polo feito de ser muller, pero se mostra escéptica pola composición final dos catro premiados deste ano. "Hai tres homes e eu. Cando me ocorren estas cousas dáme por pensar que nese cartel podería estar eu ou podería estar o meu socio, Ramón, pero como xa tiñan tres homes pois eu cumpro a cota", opinou. Unha lista que ela podería investir premiando o traballo de mulleres como Nicola Schiendler, detrás de grandes éxitos como Safe, unha das súas produtoras máis admiradas.
A pesar da ampla presenza de mulleres en postos directivos, Fernández-Valdés sinalou que os cargos máis altos dos grupos mediáticos seguen ocupados por homes, "quizais por unha cuestión de xeracións". "Non o digo con ningunha dor, estou moi contenta con este premio, pero aínda estamos a traballar no recoñecemento das mulleres, que xa están aí, simplemente hai que darlles maior visibilidade", asegurou.
