A moza acusada de asasinar a puñaladas o seu bebé en Madrid nada máis dar a luz admitiu no xuízo que causou a morte da nena. "Si, si, fun eu", confesou entre bágoas e coa voz entrecortada, nunha declaración de apenas cinco minutos nos que, dixo, non se acorda do que sucedeu.

Só a preguntas do seu avogado, Sonia B.A., de 20 anos, asegurou na Audiencia Provincial de Madrid non recordar como ocorreron os feitos a madrugada do 20 de febreiro de 2018, cando acabou coa vida da nena, de cuxo embarazo nin o seu entón noivo, co que ten un fillo en común, nin os familiares estaban ao tanto.

"Non me acordo do que pasou, só sei que a perdín, síntoo moito, perdón", manifestou ante o xurado popular, formado por oito homes e tres mulleres, que a xulga por uns feitos polos que a Fiscalía solicita 22 anos de cárcere por asasinato co agravante de parentesco.

O Ministerio Público sostén que a acusada acababa de cumprir a maioría de idade cando apuñalou o bebé nunha vivenda de Alcalá de Henares (Madrid) sobre as cinco da madrugada.

Sonia B.A., que manifestou que recibe tratamento psicolóxico no cárcere onde permanece en prisión provisional, apuñalou o bebé ata en nove ocasións cunha arma branca antes de limpar o sangue con papel de cociña, ducharse e irse á cama.

Para a defensa da moza interesa a absolución porque considera que cometeu o crime en metade dun brote psicótico sen ser plenamente responsable do que facía e reclama, se houbese condena, a eximente incompleta por unha depresión grave. 

A acusada seguiu a vista á beira do seu avogado coa cabeza entre as mans, sen alzar a vista mentres as partes interrogaban como testemuñas á súa nai e aos familiares da súa exparella, con quen convivía durante a semana de luns a xoves.

Tanto a nai da acusada, como o seu exnoivo e a nai deste dixeron que ignoraban o embarazo.

A nai puxo de relevo que a notou cambiada tras unha caída cunha bicicleta: "Non contestaba, durmía no chan, falaba co espello e dicía que víaunha sombra negra que a chamaba". 

O que fora o seu noivo tachou de "shock" o momento no que a súa nai o chamou para dicirlle que atopara un bebé falecido na mochila, sobre a cadeira da habitación e na que a moza adoitaba levar as súas cousas.

Descoñecía, segundo declarou, que a súa parella, afeita porse faixa para adestrar e a vestir roupa ancha, como fixo mentres xestaba ao seu primeiro fillo, estivese embarazada.

"Se mo contase, estou seguro de que non tería pasado", resaltou o mozo, a quen a moza lle asegurou que el era o pai da nena, pero unha proba de paternidade descartouno.

A nai do mozo relatou que o día dos feitos non viu nada raro cando se foi a traballar ao redor das cinco da noite, só que a moza se queixou dunha dor de tripa. 

Segundo a muller, que regresou do traballo pola tarde, ela díxolle que cría ter unha hemorraxia e non foi ata dous días despois cando a levaron ao hospital. "Estaba decaída, non falaba moito, levantouse a comer, non con moita gana", describiu.

A tarde do ingreso volveu á vivenda para prepararlle roupa por se á mañá seguinte lle daban a alta e foi a súa filla quen abriu a mochila, chea de bolsas cun "tacto raro", que ao instante desprendeu un cheiro que as obrigou a abrir a fiestra.