O 90% do que cremos saber dos Estados Unidos provén das películas de Hollywood e un 10%, do antiamericanismo militante. Para ter unha visión máis real podemos facer dúas cousas, viaxar ao país. e pasar alí, cando menos, un par de semanas, ou ver as series de David Simon.

É o autor que non desgusta a ninguén. Ameno, pero tamén moi nutritivo. Capaz de retratar a historia de hai un par de séculos como se acabase de suceder. Profundamente humanista, de estilo cabal, rico; pero non pomposo. Zweig leva cen anos de actualidade.

Un pode desprezar o punk e non estar nada interesado no avance social das mulleres. Un pode pensar que non ten tempo para ler un libro de cincocentas páxinas. Aínda así, a autobiografía de Viv Albertine, 'Ropa, música, chicos', non será unha mala escolla

James Rhodes é o exemplo de nova estrela popular: anglófono, pero fala e escrebe noutros idiomas; 150.000 seguidores en Twitter, o que non está mal para un pianista clásico; abandeirado da loita contra os abusos na infancia, que sufriu nas súas propias carnes; autor de libros ben escritos e de vendas masivas, e xenio accesíbel, capaz de pararse a falar contigo nun aeroporto.

A diplomacia europea estráñase do pouco aproveitamento que tira o Goberno español do pasado árabe da Península. Na mesma liña e se cadra polas mesmas razóns, un título como Cuando fuimos árabes, de Emilio González Ferrín, segue sorprendendo cando o atopamos entre as novidades dunha libraría

A morte de Josep Fontana déixanos sen un historiador de referencia, nunha época na que a crise económica e a confusión política estimulan o público a acudir á Historia como fonte orientadora

Dicía Chagall que "quen non sexa un bo home, non será nunca un verdadeiro artista". Non podía estar máis equivocado. Sobre todo se pensamos no caso de D’Annunzio, o gran poeta italiano (1863-1938) que, sen embargo, como persoa, era capaz de reunir case todos os defectos posíbeis

A literatura galega da fin do pasado século estivo marcada por tres autores: Suso de Toro, Antón Reixa e Lois Pereiro. Os tres polo mesmo motivo, porque se guindaron sobre o río sen pensalo, só con gañas de mergullarse de despois emerxer dando gritos: Uuaah!

"Hai fundamento suficiente para dicir que as librarías podían ter un departamento propio dedicado á literatura escrita nos presidios"