O libro ''Nove ducias de cogomelos'' quere animar a colleitar e consumir cogomelos en Galicia

Cogomelos e fungos foron utilizados ao longo da historia con fins medicinais por curandeiros e bruxas, castigados pola Inquisición que condenou a desaparecer, non só aos supostos herejes, senón tamén o consumo de cogomelos tanto doméstico como mediciñal.

Segundo os estudos realizados e recompilados por Alejandro Mínguez e polo seu pai durante anos, Galicia está aínda lonxe de aproveitar na súa xusta medida este gran potencial micolóxico, favorecido por chans, bosques e climatoloxía moi propicios para os cogomelos en determinadas épocas do ano.

"En Cataluña e País Vasco, o mundo dos cogomelos está hiperdesenvolvido pero en Galicia segue dominado o medo ao descoñecido e os efectos dalgunhas intoxicacións mortais que se producen de forma periódica, case todas co cogomelo Amanita Phalloides", agregou.

O libro "Nove ducias de cogomelos de Ourense" descubriranos que ese cogomelo non comestible e venenoso, ten con todo propiedades antivirais, antibacterianas e anticanceríxenas.

Outro dos abondosos en Galicia pero que a ninguén se lle ocorre comer é o "cornizó" ou "Clavicens purpurea", pouco presente na literatura especializada e, con todo, moi coñecido no rural galego pois medra nas espigas do centeo, como fungo parasito, e era recollido para a súa venda a empresas farmacéuticas durante a posguerra española.

Mínguez explica no seu libro que o "cornizó" foi moi importante na economía de subsistencia dos anos 50 pois contén un alcaloide que é antihemorrágico, acelerador de partos e alivio para as jaquecas, ademais de base para a elaboración do LSD, polo que era moi buscado por os laboratorios.

Os coñecidos "cogordos" ou "Macrolepiota procera", son moi apreciados no seu aspecto culinario e con todo, non teñen propiedades mediciñais interesantes mentres que outros tamén apreciados como os "champiñones" ou "Agaricus bisporus" están a ser estudados polos seus aparentes efectos no reforzo do sistema inmunológico.

Outros estudos, segundo Mínguez, céntranse na coñecida "colmenilla" ou "Marchella esculenta", moi saborosa e obxecto de estudo na universidade de Vigo polas súas propiedades antioxidantes.

                                                         

Comentarios