A popular Queimada é un dos buques insignia das preparacións galegas. Recoñecida ao longo e ancho de España, non só se trata dunha receita tradicional de Galicia, senón que ademais, a particularidade reside na pronuncia dun conxuro durante a preparación que representa unha parte fundamental da cultura galega.
A elaboración da Queimada, como todo, perfecciónase coa práctica, pero para todos aqueles que desexen inicarse, non é complicado. Os ingredientes son augardente, azucre branco fino, cortizas de limón e algúns grans de café.
A preparación consiste en botar nun recipiente de barro cocido a augardente e o azucre, na proporción de 120 gramos por cada litro de líquido. Engádense mondaduras de limón e os grans de café.
Remóvese e plántaselle lume, cun cazo no que previamente colocariamos un pouco de azucre con augardente. Moi amodo, achégase ao recipiente ata que o lume pase dun a outro e remóvese ata que o azucre consúmase.
No mesmo cazo bótase un pouco de azucre, esta vez seco, e colocándoo sobre a queimada móvese ata convertelo en almíbar, que se verte sobre as chamas e, removéndoo, esperamos a que as chamas teñan unha cor azulado.
Conxuro
Mouchos, coruxas, sapos e bruxas.
Demos, trasnos e dianhos, espritos dás nevoadas veigas.
Curvos, pintigas e meigas, feitizos dás mencinheiras.
Pobres canhotas furadas, fogar dous vermes e alimanhas.
Lume dás Santas Companhas, mal de ollo, negros meigallos, cheiro dous mortos, tronos e raios.
Oubeo do can, pregon dá morte, foucinho do satiro e pe do coello.
Pecadora lingua dá mala muller casada cun home vello.
Averno de Satan e Belcebu, lume dous cadavres ardentes, corpos mutilados dous indecentes, peidos dous infernais cus, muxido dá mar embravescida.
Barriga inutil dá muller solteira, falar dous gatos que andan a xaneira, guedella porra dá cabra mal parida.
Con este fol levantarei as chamas deste lume que asemella ao do inferno, e fuxiran as bruxas acabalo dás sas escobas, indose bañar na praia dás areas gordas.
¡Oide, oide! vos ruxidos que dan as que non poden deixar de queimarse non agoardente, quedando asi purificadas.
E cando este brebaxe baixe polas nosas gorxas, quedaremos libres dous males dá nosa ialma e de todo embruxamento.
Forzas do ar, terra, mar e lume, a vos fago esta chamada: se e verdade que tendes mais poder que a humana xente, eiqui e agora, facede cos espritos dous amigos que estan fora, participen con nos desta queimada.
