Terraza sobre a ría do restaurante Nito, en Area, Viveiro.
NITO, sobre a praia de Area e aberto á ría de Viveiro, é a gran referencia gastronómica da mariña lucense. A calidade do produto de tempada está garantida sempre e o mellor test de excelencia realízase coa pescada. Opto pola preparación á galega, cunha cocción suave e unha salsa ou allada tradicional galega que non mata, ao contrario, reafirma por contraste o sabor da pescada.
Aberto o verán hai que ir a Nito, se o día permíteo darse un baño ou polo menos un paseo pola praia de Area para abrir apetito, e deixarse dominar pola quietud que achega esta paisaxe cantábrica. A incerteza que xera a actual situación fai máis obrigada unha cita anual, polo menos, en Nito, por se logo non fose posible. É o encontro cunha cociña baseada na mellor tradición galega que se afianza e realza na calidade do produto que alí se ofrece. é a expresión auténtica do que se chama cociña de mercado, o produto de tempada, e en base a elaboracións que realzan os sabores. Unhas ameixas á prancha traen ao padal o recordo do mar; son e saben a ameixas que se souberon potenciar no seu paso pola cociña. Nada que ver isto coa estendida tendencia a destruír sobre o lume, cos excesos de aceite sen seleccionar e outros engadidos, o bo produto que chega do mar: as ameixas, as gambas...,
A pescada, xa o dixemos, é o test da excelencia desta casa pero pode afirmarse que quen pretenda darse unha homenaxe cunha verdadeira mariscada en Galicia, a primeira referencia ten que levarlle a Nito. O marisco ou garante a calidade, e tirará loxicamente da factura, ou será preferible en calquera lugar optar por outras alternativas. Un, que non é de devocións marisqueiras, pode asegurar que entre algún punto da ría de Vigo e este da Ría de Viveiro gozou coa vista e o padal do mellor marisco.
Nito ofrece unha carta completa e variada. Hai pratos de cociña que se elaboran, que se crean, en base á calidade do produto e en liña co que é a mellor tradición da cociña galega.
A cociña de Nito, como a do malogrado Santi Santamaría no Can Fabes de próxima desaparición, ten raíces na terra na que se asenta. Éé cociña con acenos de identidade, como esixencia ineludible de quen traballa en base aos recursos propios da tempada e que necesariamente han de ser obtidos na propia contorna. ¿A pescada?, de Celeiro. De onde senón. Non é unha cociña excluínte, para nada, pero a súa base fundamental radica na propia contorna e de aí toma o mellor. Non lle poñan carga ideolóxica, como fixeron co bo de Santi Satamaría, porque en Galicia soaría a chufla que o amor, o coidado e o goce do propio fose política.
Nito é a mellor representación en calidade e elaboración do que entendemos por cociña galega. é a evolución cara á excelencia daquela restauración do país que potenciou o bo de Jorge Victor Sueiro. Sos, logo, non souberon avanzar. Hai que ir a Viveiro, darse un baño e gozar en Nito.
