O Camiño de Santiago e a propia cidade do Apóstolo conforman, sen duscusión, o principal recurso turístico de Galicia. Percorrer a zona vella de Compostela, declarada Patrimonio da Humanidade pola Unesco, é un pracer en calquera época do ano e sempre ofrece algún matiz novo, por moito que se teña pateado.
Pero Santiago é moito máis que a súa catedral e arredores. Para quen permaneza na capital galega durante varios días –ou ata para os propios composteláns– existen diferentes visitas alternativas moi recomendables, sen ter que realizar longos desprazamentos.
Ponte ‘de postal'
Ponte Maceira é un deses lugares que poderiamos cualificar como de postal.
É un recuncho pequeno en extensión, pero enorme en beleza. Chégase, desde Santiago, por varias rutas, pero a máis sinxela quizá sexa a que leva ao viaxeiro pola estrada de Noia ata o núcleo de Bertamiráns. Logo diríxese un cara á localidade de Negreira e a poucos quilómetros ten que apartarse nunha rotonda próxima á nave da empresa láctea Feiraco.
Ponte Maceira é un núcleo con moito engado, ao que se recomenda ir debidamente pertrechado con cámara de fotos e calzado cómodo. Desde alí, se hai tempo, pódese continuar ruta ata a vila de Noia, na que vale a pena visitar –quen non sexa demasiado aprensivo– o seu orixinal cemiterio, pouco coñecido pero con verdadeiro interese artístico.
Xardíns ‘de película'
Nas proximidades de Santiago, pola estrada cara a Ourense (a entre 18 e 22 quilómetros de Compostela), atópanse dous dos máis singulares pazos de Galicia, non só pola súa arquitectura –que tamén– se non en particular polos seus xardíns, probablemente os máis fermosos e espectaculares do país galego.
O Pazo de Oca (teléfono 986 58 74 35) e o de Santa Cruz de Ribadulla (teléfono 981 51 20 11) son lugares ideais para facer unha pequena escapada desde Santiago. As edificacións non son visitables, pero si os seus xardíns, que por se sos xustifican a viaxe. Máis salvaxe o pazo de Ribadulla; máis minimal o de Oca.
No primeiro sitúase unha das máis importantes coleccións de camelias da Península Ibérica; o segundo está cheo de recunchos románticos, cun protagonismo destacado das fontes e a auga como elemento central da decoración.
Zonas verdes
Pero, polo demais e sen necesidade de saír da cidade, hai que dicir que Compostela é unha das urbes galegas que máis e mellores espazos verdes ten. E hai que sacarlles proveito.
Xunto coa céntrica Alameda, desde onde se capturan –Paseo da Ferradura– as mellores imaxes da catedral (foto superior), e que sobre todo na primavera convértese en verdadeiro pulmón cultural da cidade, outros parques recomendables son o de San Domingos de Bonaval, preto dos museos do Pobo Galego e o Centro Galego de Arte Contemporánea, e o menos coñecido –tamén un pouco máis apartado do centro– da Granxa do Sexto.
Este último parque, situado nas saias do Monte Pedroso –ao que tamén vale a pena subir, para gozar de magníficas vistas de Compostela– resulta moi apropiado para ir con nenos. Situado un pouco máis arriba da residencia oficial do Presidente da Xunta, dispón de divertidas randeeiras, ben deseñadas e coidadas, así como moito espazo verde para xogar, correr ou simplemente sentar a ler un libro. Tamén hai cafetería, para quen queira tomar algo.
Recomendacións
Para comer:
• Como resulta realmente difícil recomendar en concreto un dos moitos e moi bos restaurantes de Santiago, o mellor será, para quen estea en Santiago e teña verdadeiro interese, achegarse á oficina de Turismo municipal e adquirir (por tan só 5 euros) a recentemente editada –pola Concellaría de Promoción Económica e Turismo do Concello– ‘Guía gastronómica de Santiago de Compostela'. Con información precisa e actualizada, este libro do xornalista gastronómico Miguel Vila é unha ferramenta imprescindible para composteláns e foráneos interesados por profundar no coñecemento sobre o bo yantar na cidade.
• Polo demais, de ter que escoller, por exemplo, un trío de referencias, cabe mencionar:
- Casa Marcelo, na Rúa dás Hortas, a uns centenares de metros da Praza do Obradoiro. Unha estrela ‘Michelín'. Quizáis o templo máis en boga da nova culinaria galega (menos de 60 euros). Acaba de reabrir as súas portas, tras unha sutil pero acertada remodelación, e reforzou o aspecto creativo da súa orixinal carta.
- Casa Camilo, cociña tradicional e de calidade, tamén na zona vella (menos de 35 euros). Un valor seguro para quen desexe gozar dos máis típicos pratos da cociña galega, cunha moi adecuada relación calidade-prezo.
- Calderón. Ademais de pola súa gastronomía (moi orientada en función do mercado, respectando a tradición pero cun interesante e creativo toque de autor), este local –dacabalo entre a zona nova e a zona vella– destaca polos seus comedores que, a modo de reservados con diferente decoración, música, ambiente e capacidade, crean unha atmosfera moi acolledora (menos de 50 euros).
Para comprar:
• Santiago –non só a zona vella– é un lugar ideal para ir de compras. Poucas cidades do seu tamaño poden presumir de reunir, en tan pequeno espazo, semellante oferta comercial. Por destacar tan só os establecementos dedicados ao tradicional e artesanal, convén visitar, por exemplo, a Praza de Praterías, pegada á catedral e así chamada pola proliferación de tendas especializadas neste prezado metal. O azabache é outro dos materiais estrela á hora de buscar un recordo ou un agasallo neste mesmo estilo. Polo demais, roupa, delicattessen gastronómicas, arte, libros ou ata souvenirs, as posibilidades de compras en Compostela son infinitas...
