Laura Teniente, la mecánica de rallies de Vilalba que pide más mujeres en el motor: "Nunca tiven un referente"
Desde Senra Sport, en Dumbría, esta joven que cursó la FP dual de Automoción de vehículos de competición se abre paso en un oficio que sigue dominado por hombres
Laura Teniente García (Vilalba, 2003) nunca tuvo un referente en la mecánica, pero eso no le impidió adentrarse en un mundo tradicionalmente dominado por hombres. Estudió el ciclo superior dual de Automoción de vehículos de competición en el Centro Público Integrado de Formación Profesional As Mercedes (Lugo), de septiembre de 2023 a julio de 2025, y ya trabaja en Senra Sport, en el concello coruñés de Dumbría.
"Sempre me gustaron os coches, pero nunca decidín de todo dedicarme a eles", confiesa. Su flechazo con el motor llegó cuando era apenas una adolescente: "A primeira vez que fun a un rally tiña 12 ou 13 anos. Ao ver o espectáculo dos coches, empezoume a interesar moito máis ese mundo", detalla. Después decidió que quería hacer mecánica para crear sus propios "proxectos e estar dentro deste ambiente".
Aunque en su familia nadie se dedica al motor, Laura admite que su pasión ha sido muy distinta a la de los demás. "A miña irmá gústanlle os coches, pero non ten a paixón que eu teño cara á eles", señala.
La experiencia en un sector masculinizado
En su clase eran solo cuatro chicas, una cifra que a ella le parece significativa para lo que suele ser la norma: "Eramos bastantes, porque neste sector hai moitos máis homes que mulleres. En talleres convencionais non coñezo a ningunha", reflexiona.
El camino no ha estado libre de prejuicios. Cuando empezó, pensaba que sería más difícil abrirse hueco. "Si que pensei que me ían tratar peor por ser muller e que non valía para isto", admite. Con el tiempo, en algunas asistencias y carreras sí notó actitudes machistas. "Algún mecánico non aprobaba que eu traballara alí. Pensaban que non era suficiente para realizar o traballo. Ao principio estaba moi mentalizada en que tiña que esforzarme máis, demostrar que eu soa podía facelo".
No obstante, también reconoce que la situación está cambiando. "Cada vez hai máis mulleres que se animan, aínda que antes estaba mal visto. Agora as empresas esfórzanse por acoller a máis mulleres e en que se interesen por este sector", explica, aunque advierte que todavía hay clientes o compañeros que dudan de sus capacidades solo por su género.
La pasión en los boxes
En Senra Sport, donde trabaja, Laura asegura sentirse feliz. "Estou moi contenta. Aquí tocas coches antigos e modernos. Non é nada monótono: fas motores, caixas, investigas por qué suceden algunhas cousas. E nun rally ou nunha subida tes a presión de cambiar rápido unha peza para que o coche vaia ben. Depende moito dos mecánicos que o piloto poida gañar ou non".
Las asistencias, explica, son auténticos campos de batalla. "Son lugares de traballo onde chegan os coches de rally. Temos as ferramentas e reparamos o que haxa que reparar no tempo que temos, para que o piloto poida seguir correndo". Entre sus tareas cotidianas enumera bajar cajas de cambio, levantar culatas, limpiar catalizadores o quitar motores.
"Para min a mecánica nos rallys é como un vínculo co coche. O máis importante é controlar cómo se comporta para saber que facer e que vaia ben", resume.
En Galicia y fuera de ella
En apenas dos años de experiencia, Laura ha acompañado a pilotos como su jefe e histórico piloto de rallies, Manolo Senra, con quien completó todo el Campeonato Gallego de Montaña tanto en 2024 como en 2025: al menos 15 subidas y más de 20 carreras en total. También ha trabajado en los rallies de A Coruña, Noia y en el de las Rías Altas.
Fuera de Galicia, su currículum tampoco es menor. "Este ano tiven a oportunidade de ir a Cantabria, ao Rally Festival Hoznayo, con Manolo. Foi unha pasada. Tamén estiven en Portugal, na subida de Falperra do campeonato europeo, co piloto lucense José Alonso Liste. E con César Díaz, en decembro de 2024, fun a Cangas de Narcea, en Asturias", relata.
La necesidad de referentes
A Laura le mueve la pasión y la convicción de que su trabajo es necesario, pero poco reconocido. "É unha profesión dura. Tenche que gustar. Hai moita demanda de xente nos talleres. Habería que valorar máis aos mecánicos porque é algo que sempre se vai necesitar".
Ella misma reconoce que nunca tuvo una referente, y por eso insiste en la importancia de visibilizar a las mujeres que se dedican a este mundo. "É importante mostralo porque hai rapazas que non se atreven a meterse na mecánica pensando que é un traballo só para homes, que non van valer ou que as van tratar mal. E aínda existen sitios onde iso pasa".
Para ella, el motor es más que un oficio: es su manera de expresarse. "É a miña paixón. Oxalá haxa máis mulleres, máis xente nova, e que este mundo non se vexa como delincuencia, senón como o que é: pura paixón polos coches".
