Hawking, o gran autor de parte dos descubrimentos da astrofísica moderna

As súas teorías do espazo-tempo, o big bang e a radiación dos buracos negros fixéronlle ser sinalado como o herdeiro de Einstein

Varios volúmenes de la biografía de Hawking. AEP
photo_camera Varios volúmenes de la biografía de Hawking. AEP

O físico teórico británico Stephen William Hawking, falecido este mércores aos 76 anos na súa casa de Cambridge, é autor de boa parte dos descubrimentos da astrofísica moderna, como a nova teoría do espazo-tempo e a radiación dos buracos negros.

Nacido nunha familia de intelectuais en Oxford, Gran Bretaña, o 8 de xaneiro de 1942, en 1959 iniciou os seus estudos universitarios na Universidade de Oxford. Despois se doctoró en Física Teórica e Cosmología en Cambridge.

En 1963 diagnosticáronlle un tipo de esclerose lateral amiotrófica (ELA), unha enfermidade neurodegenerativa progresiva que co paso do tempo chegou a impedirlle moverse e falar e levoulle a utilizar un sofisticado método electrónico para poder comunicarse cos demais.

A Hawking diagnosticáronlle ELA cando tiña 21 anos

Tras obter o seu doutoramento, dedicouse á investigación e ao ensino nos colexios maiores de Gonville e Caius.

En 1977 ingresou no Departamento de Matemáticas Aplicadas e Física Teórica de Cambridge, onde foi nomeado profesor de Física Gravitacional.

En 1980 accedeu á titularidade da cátedra Lucasiana de Matemáticas Aplicadas e Física Teórica, a máis importante de Cambridge, que ocupou Isaac Newton en 1663.

Perdeu a voz en 1985, tras contraer unha pneumonía en Suíza

En 1985 contraeu unha grave pneumonía en Suíza e os médicos aconsellaron retirarlle a máquina que lle mantiña con vida. Trasladado urxentemente ao Reino Unido, foi sometido a unha traqueotomía que lle salvou a vida pero lle deixou sen voz.

Desde 2005 só puido comunicarse movendo un músculo baixo o seu ollo co que accionaba un sintetizador de voz.

Hawking traballou durante toda a súa vida en desentrañar as leis que gobernan o universo e, xunto ao seu colega Roger Penrose, mostrou que a teoría da relatividad de Albert Einstein implica que o espazo e o tempo han de ter un principio, que denominou "big bang", e un final dentro dos buracos negros.

Foi considerado o herdeiro de Einstein coas súas teorías do espazo-tempo, o big bang e a radiación dos buracos negros

A mediados da década de 1970 descubriu tamén que a combinación das leis da mecánica cuántica e da relatividad xeral desmentían incluso que os buracos negros fosen completamente negros, pois emitían unha radiación, coñecida desde entón como "radiación Hawking".

Considerado o herdeiro de Einstein, revolucionou a Física coas súas teorías do espazo-tempo, o big bang e a radiación dos buracos negros, que reflectiu na súa obra Breve historia do tempo, publicada en 1988 e que se converteu nun gran éxito a nivel mundial, con máis de 25 millóns de exemplares vendidos.

Foi tamén un divulgador científico coñecido polas súas teorías sobre os buracos negros e a formación do universo. Entre 1993 e 1996 traballou na serie de televisión da BBC O universo de Stephen Hawking, baseado no seu libro Unha breve historia do tempo.

En 2004, tras reconsiderar a súa propia teoría sobre os buracos negros, expuxo unha nova, que cuestiona que os mesmos sexan unha especie de pozo sen fondo, como el mesmo mantivera.

En abril de 2005 presentou mundialmente desde Oviedo (España) a obra Brevísima historia do tempo, que simplifica e actualiza a anterior Breve historia do tempo, e que se publicou antes en castelán que en inglés.

Outros dos seus libros son: A estrutura a gran escala do espazo-tempo (1973), escrito xunto con George Ellis; Relatividad xeral: Revisión no ventenario de Einstein (1979), con Werner Israel; 300 Anos de Gravidade (1987), tamén con Israel; Buracos negros e pequenos universos (1993); Historia do tempo de Stephen Hawking: unha guía do lector (1993), recompilado por Gene Stone; Cuestións cuánticas e cosmológicas (1995) e A natureza do espazo e o tempo (1996) —ambos con Roger Penrose—; Denboraren historia laburra (1995); e O universo nunha casca de noz (2000).

Foi un home optimista, a pesar do seu estado

A pesar da minusvalía que padecía, Hawking deu numerosas mostras de enerxía e vitalidade. Así, por exemplo, invitado pola compañía estadounidense Zero Gravity, o 26 de abril de 2007 realizou un voo á estratosfera no que puido experimentar a ingravidez.

En marzo de 2008 publicou A clave secreta do universo, un libro dirixido a nenos e escrito en colaboración coa súa filla Lucy.

Ese mesmo ano, en setembro, a posta en marcha do gran acelerador de partículas LHC de Xenebra, reabriu a polémica entre Hawking e o tamén físico británico Peter Higgs en torno ao chamado bosón de Higgs.

Hawking chegou a apostar 100 dólares a que o experimento do LHC non serviría para dar con tal partícula, aposta que perdeu cando en 2012 o CERN confirmou a existencia do bosón.

A procura de vida extraterrestre, un dos seus últimos proxectos

Stephen Hawking abandonou, o 1 de outubro de 2009, a titularidade da cátedra Lucasiana de Matemáticas da Universidade de Cambridge e pasou a ser director de investigación no centro educativo.

En xullo de 2015 presentou na Royal Society de Londres un proxecto de procura de vida extraterrestre financiado polo multimillonario ruso Yuri Milner.

En abril de 2016, Hawking mostrou o seu apoio a un programa financiado polo millonario ruso Yuri Milner para enviar unha nave a outro sistema solar, que inclúe un novo modelo de sonda espacial e co que promete alcanzar o sistema estelar máis próximo, Alfa Centauri.

Hawking asegurou que diso depende o futuro da humanidade, que non poderá sobrevivir outros mil anos sen escapar "máis aló do noso fráxil planeta".

En xuño dese ano recibiu a primeira estrela do paseo de Estrelas da Ciencia da illa da Palma (Canarias) e en Tenerife participou no Festival Internacional Starmus, onde deu a coñecer aos gañadores da primeira edición das medallas "Stephen Hawking" e recibiu o título de profesor honorario do Instituto de Astrofísica de Canarias.

Tamén en 2016, en novembro, disertou no Vaticano sobre a expansión do universo e dixo que preguntarse sobre "que había antes do Big Bang" carece de sentido, pois "é como cuestionarse que hai máis ao sur do Polo sur".

O 24 de marzo de 2017, un holograma coa súa imaxe deu unha charla dunha hora no Parque Científico de Hong Kong sobre as súas experiencias no campo da investigación.

O 16 de outubro pasado, Hawking celebrou a primeira detección de luz e ondas gravitacionales producidas pola fusión de dúas estrelas de neutróns.

Dous matrimonios e tres fillos

Stephen Hawking casou en 1965 con Jane Wilde, coa que tivo tres fillos: Robert, Timothy e Lucy. En 1990, pasou a convivir coa súa enfermeira, Elaine Mason, coa que casou en 1995. Durante este segundo matrimonio houbo acusacións de violencia doméstica contra el, aínda que Hawking negouno.

En 2013 estreouse un documental sobre a súa vida dirixido por Stephen Finnigan, e en 2014, unha película, A teoría do todo, de James Marsh, baseada nun libro escrito pola súa primeira esposa, doutora en linguas medievais. 

Comentarios