Na cultura galega actual hai procesos fascinantes que pasan desapercibidos. Un deles é a fabricación de memorias-exprés para vellas comunidades locais en vías de desaparición.
Van emerxendo tribos ocultas das augas escuras do río, que dicían os Radio Futura. Terrae son un dúo formado nalgún lugar fluvial do país antigo, pero Galicia é o país dos mil ríos, segundo a…
Álvaro Cunqueiro botou media vida facendo tropelías e outra media intentando solucionalas. Mentiu á súa muller, mentiu ao seu país, mentiu a súa alma; pero unicamente se arrepentiu do primeiro:…
Enderezo esta carta al príncipe de las letras lucenses, Luis Pimentel; al poeta Ricardo Carvalho Calero, porque es de nación ferrolana, de la ribera misma del mar que Fernando Esquío, y, finalmente,…
Ánxel Fole sentaba no Lugo Bar, onda a muralla romana. Tomaba café con persoas interesantes. Un catedrático de grego, un cazador de raposos de Monterroso ou un barbeiro manco. Deixaba o contertulio…
Este Nadal non puiden ir a Expoconvento, na Coruña. En Lugo estamos presos dun virus. Pero, polo demáis, sinto a alegría de que volverán as tradicións destas datas: o calendario de Advento, a árbore…
Elvira tardou un matrimonio en descubrir con quen casara. Foi un revelación que se lle presentou coma unha fantasma na néboa: pequena e leve. Medrou lentamente —sospeitas, conversas—. Cando viu o…
Lois Caeiro mencionou unha langosta con ovos fritidos servida en Ribadeo nun artigo solleiro deste xornal. Eu sentín un horror na imaxinación porque, para sentilo no padal, debería probalo.…
A reserva de noces que me fixen para esta primavera non foi a mellor da miña serie histórica. Son cativas, medio mouras e teñen un punto de acidez que ás veces me reconforta e outras me fai xirar a…
O meu barrio era abundante en gatos. Parecía que todos os michos de Ribadeo se citasen arredor das Casas dos Profesores. Andaban todos xuntos, como en Todos vós sodes capitáns. Era unha pandilla…
Pasando a limpio el futuro libro de mi padre sobre Cunqueiro, me entero de que una vez, en 1960, escribió una Crónica urgente para El Progreso en la que contaba que la primavera había llegado…
Abraham Cupeiro é perito de ventos. O luns tomamos café. Colleume a man, esvaecida coma unha xarda. Ceibou unha brisa para que sentise o sopro continuo. Entre mentres, eu faláballe do profesor que…
Hay que leer varias veces Las crónicas del sochantre. Sobre todo, después de estar en Bretaña, como yo estuve dos veces. Hay que saborear los nombres jugosos de los lugares
Unha boa técnica de buscar grandes historias na erudición galega está en explorar as notas a rodapé: alí é onde adoitan perderse os grandes relatos do país