O falecemento este venres do político socialista Alfredo Pérez Rubalcaba aparcou por un día a pelexa electoral na que se sumiu a política española desde hai semanas e logrou unir a partidos de distintos polos ideolóxicos.
As escenas de confraternización que se viviron no Congreso tras a instalación da capela ardente puxeron de manifesto que máis aló dos climas electorais están os sentimentos e o respecto, neste caso cara a unha das figuras máis importantes das últimas décadas, artífice do final de Eta, impulsor da educación pública, referente do sentido de Estado.
Alfredo Pérez Rubalcaba faleceu este venres tras o ictus que sufriu o mércores. O empeoramento do seu estado de saúde desde o xoves fixo temer un triste desenlace, e este produciuse este venres.
O Congreso foi o escenario da capela ardente do dirixente socialista, que se abriu ás 20.30 horas para as autoridades e que permanecerá así durante toda a mañá do sábado, de 9.00 a 14.00 horas, para que acceda o público.
Centenares de cidadáns agardaron en silencio a chegada do féretro de Rubalcaba ao Congreso e só o romperon para aplaudir a aparición do elenco de autoridades que se apostaron na escalinata da Porta dos Leóns, acceso principal da Cámara, para esperar a chegada do coche fúnebre.
Segundo pasaban os minutos, máis cidadáns acudiron ás inmediacións do Congreso para esperar o momento en que se abrise a capela ardente e poder dar o seu adeus a quen foi ministro, vicepresidente, portavoz parlamentario e líder do PSOE. Formaron unha fila que chegou a cubrir a mazá enteira na que está situada a Cámara Baixa.
O presidente do Goberno, Pedro Sánchez, quen desde onte suspendera a súa axenda, acompañado pola presidenta do Congreso, Ana Pastor, polo do Senado, Pío García-Escudero, polo do Tribunal Constitucional, o do Consello Xeral do Poder Xudicial, por ministros e cargos do PSOE, así como por familiares, encabezou a comitiva de recepción.
CON HONRAS. Dez policías, nove homes e unha muller, portaron o féretro ata o interior do Congreso, e unha vez instalada a capela ardente, sucedéronse escenas emocionantes e emocionadas.
A viúva do dirixente socialista, Pilar Goya, achegados e amigos, viron como as altas instancias do Estado mostraron o seu agarimo e afecto. Especialmente afectados estaban Jaime Lissavetzky, Javier Solana, José Luis Rodríguez Zapatero (acompañado pola súa muller), Trinidad Jiménez ou Susana Díaz, quen mesmo arribou ao Congreso en pleno pranto.
Bágoas caeron tamén dos ollos de Adriana Lastra ou de Juan Barranco. A familia socialista ao completo, cargos actuais, cargos do pasado, baróns, exbarones, afíns e non tan afíns, todos, acompañaron a Rubalcaba e á súa familia. Do Goberno non faltou ninguén.
O líder do PP, Pablo Casado, realzou a relevancia para o socialismo e para a política española de quen fose "moi querido polo seu partido" e no Congreso, e ese afecto faille merecedor de todo respecto, segundo as súas palabras.
Adolfo Suárez Illana lembrou o papel que Rubalcaba desempeñou na abdicación do rei Juan Carlos e durante as " exequias" do seu pai. Pola súa banda, o número dous de Ciudadanos, José Manuel Villegas, remarcou "a vida dedicada ao servizo público" do exministro socialista.
Non falaron, pero coa súa presenza deixaron claro que comparten o sentimento predominante un día como hoxe: o respecto. O líder de Unidas Podemos, Pablo Iglesias, asistiu, pero non foi o único: Pablo Echenique e Juan Carlos Moedeiro expresaron as súas condolencias, do mesmo xeito que Alberto Garzón.
O Congreso, unha vez máis, permitiu ver escenas impensables ou difíciles, como as fraternais conversacións entre Pedro Sánchez e Mariano Rajoy, quen foi ao Congreso xunto a Soraya Sáenz de Santamaría ou exministros como Fátima Báñez ou Íñigo Méndez de Vigo.
Ou o abrazo e o agarimo entre Díaz e Sánchez, o outro abrazo entre Sánchez e Casado, o sorprendente saúdo entre o presidente e José Antonio Bermúdez de Castro (PP) ou o tamén efusivo de Rafael Hernando a Magdalena Valerio.
Cando se despexou algo a sala, a capela habilitouse para o público, para os centos de cidadáns que, algúns con rosas nas mans, outros con puño no alto, deron a Rubalcaba un adeus que seguro que escoitou no lugar no que agora se atope.
