Un día calquera pasa o imposible e temos unha traxedia ou a literatura comeza a traballar. Poden ser as dúas cousas, pero case nunca ao mesmo tempo. Chernóbyl (Чорнобиль, en ucraíno) é a miniserie que fará regresar aos espectadores das fantasías de reinos imaxinarios á máis crúa das realidades. Unha serie sen ‘spoilers’ posibles pero co dragón máis real da historia da humanidade
Non perdín demasiado tempo lendo a George R.R. Martin nin sequera para comprobar a idea de que o pastiche é o xénero por excelencia da contemporaneidade. Desta contemporaneidade en concreto. Non lin moito a Martin porque en canto anunciaron a serie pensei que aforraría moito esforzo lector e porque, neste caso si, a película é moito mellor
A melancolía pode matar. A melancolía mata como mata a burricie ou a ignorancia. Ou a sanidade mal atendida. Mata como matan as contas mal botadas. Tampouco hai que poñerse dramáticos... Mata como mata a vida, pero neste caso non lle damos a importancia que ten. Estamos en guerra contra a melancolía, pero non nos decatamos porque imos perdendo.
De cando en vez os escritores morren. A algúns coincídelles a morte co momento de máximo recoñecemento. A outros nin sequera. En Ourense marcharon dous, Julio Fernández Cid e Manolo Vilanova a semana pasada. Pero non é hora de obituarios, é hora de preguntarse que fixemos deles e da literatura de provincias mentres vivían
Se Telecinco ofrece un retrato dun país haberá que supoñer que as series de televisión ofrecen un retrato do mundo. Na ficción norteamericana hai un dirixido relato sobre o mal e os malos. Pero ese relato foi pasando do exterior ao interior. Homecoming é unha peza máis para demostrar que os Estados Unidos desconfían moito máis de si mesmos que do resto dos seus inimigos.
Carlos Zanón escribe de novo a Pepe Carvalho. Hai debate sobre se isto ten sentido. Pero a novela está publicada. Ese personaxe de Vázquez Montalbán quizais sexa o mesmo ou quizais sexa outro que se parece moito a el como calquera de nós se parece algo a aquel que foi hai vinte anos. As comparacións son odiosas. Pero esta novela, non
Debeu ser a mediados dos anos 80 cando alguén con cartos, fama emprendedora e algo tacaño co pago das horas extras, sentenzaba polos platós de televisión que o proletariado estaba finiquitado
As cifras non fan sociedade. Só a representan. A literatura é rebelde a pelexar coa estatística e sen embargo hai veces que se volve inevitable: Galicia pasou por ser o país dun millón de vacas. Pero máis que iso é o país dos 23 millóns de galiñas. Iso en 2017. O mesmo ano en que este mesmo país publicou 783 títulos entre libros e folletos. Queda claro que as galiñas non len
Cando a Constitución chegou 'Star Wars' xa estaba aquí. A España chegou primeiro o western galáctico con paternidades confusas que o texto magno. Cando Luke aínda non sabía quen era seu pai eu estaba asomado ao galiñeiro do cine Xesteira en Ourense. Era 1977 e agora está moi mal visto dicir que a película e a Constitución son máis daquel tempo que deste
Nas primeiras edicións do Culturgal non había moqueta. Baixo os pés dos visitantes estaba o cemento do pazo e esta perspectiva de horizontalidade e falta de postureo, esa perspectiva tan galega de que o cemento é o arranxo de tantos problemas do país, tiña consecuencias inesperadas: rebaixaba a temperatura do espazo. O cemento é así: quita a auga dos camiños, pero non é moi confortable nos interiores
Un día acabaron as flores, os traxes, o pelo de paxes, a meditación e o griterio das fans. Acabou a fantasía das viaxes e o mundo en tecnicolor. Un día alguén se deu conta que ademais de amor facían falta outras moitas cousas
