PODEMOS afirmar sen medo a nos equivocar que a divulgación literaria, histórica e científica pasa por un bo momento en España, o que só fai que destacar a pobreza pola que pasou non hai moito.
DESPOIS DE máis de dez días de lectura a un debería quedarlle claro cal é o obxectivo do autor á hora de escribir o libro, máis se se trata dun tema que interesa ao lector e se a obra en cuestión supera as mil páxinas de extensión
ENTRE as enfermidades que azoutaron aos seres humanos ao longo da historia con epidemias masivas e mortíferas ningunha resulta máis paradoxal có cólera. A peste negra, a varíola, a malaria, o tifo e outras son enfermidades con vectores minúsculos, non coñecidos ata hai moi pouco tempo, e en xeral difíciles de curar sen antibióticos, que como sabemos só se estenderon dende os anos 50 do século XX.
A VISIBILIDADE é un concepto básico para entender a cultura actual. O que non se ve non existe e por iso un dos principais obxectivos de calquera iniciativa cultural é poñer o foco sobre o problema en cuestión
EXISTEN moitos terreos da cultura nos que facer valer a oposición entre apocalípticos e integrados e como membro da que se podería chamar -entre outros nomes posíbeis- Xeración EXB. Hai un no que...
O RITMO dos lanzamentos editoriais viuse afectado polo coronavirus coma outros moitos aspectos da nosa vida diaria. Agora que estamos en proceso de desescalada as editoriais deben tomar decisións difíciles: poñer uns ou outros libros na rúa ou colocar estratexicamente algúns títulos acaídos á situación ou que podan ter bo encaixe nuns intres nos que a lectura pode ser unha táboa de salvación mental e intelectual.
HAI UNHAS semanas faláballes de Ossip Mandelstam como exemplo de que todo o que vai mal pode ir peor, pero quizais non sexa o caso máis acaído para a situación que estamos a vivi
Visito a Wikipedia porque precisos datos actualizados que non pode fornecer as miñas enciclopedias en papel e que nas webs especializadas, como Ethnologue, cotizan a cincocentos euros ao ano....
NICOLAS MASSON de Morvilliers foi un escuro ilustrado e contribuidor a algunhas das obras que seguiron o ronsel da Enciclopedia de Diderot e D’Alembert. Non é demasiado coñecido dentro da pleiade de autores franceses, pero si na historiografía española por ter espertado unha polémica que dura até arestora. Encargado do artigo sobre España para a Enciclopedia metódica, preguntou en voz alta: "Que debemos a España? Que fixo España por Europa?". A resposta implícita era: "Nada"
EU XA SEI que isto da corentena lévano vostedes moi mal, bardante ter uns recursos insólitos dende o punto de vista do entretemento e o traballo a distancia, os máis importantes da historia da humanidade. Se iso non abonda, convídoos a que, cando remate o asunto, se acheguen a unha libraría e collan a Antología poética de Ossip Mandelstam.
MALIA SER profesor de Literatura, o curso pasado tiven que impartir clases de Historia. Cando un enfronta esa disciplina é inevitábel contar certos sucesos aos alumnos, por exemplo os magnicidios....
A fotografía viralizouse hai uns días. En primeiro plano aparece o ministro de Universidades, Manuel Castells, despeiteado, cunha camiseta reivindicativa e americana; nun plano superior, con sorriso de desprezo e escarnio, Rafael Hernando, coñecido voceiro do Partido Popular na anterior lexislatura
DÁ O MESMO que nos atopemos cun descoñecido no ascensor, coa persoa que nos pon o café, cun familiar ou cun compañeiro de traballo: imos falar do tempo.
TENDEMOS a dar moita importancia aos sucesos do día a día ou dos últimos séculos, pero convén non esquecer endexamais que se a Historia fose un día coas súas 24 horas, eses eventos que consideramos tan importantes ocuparían os últimos dez segundos, o último segundo ou quen sabe se algunha centésima solta ás 23.59.
Nestas datas sempre especiais gústame lembrar un dos cartaces e camisolas máis repetidos nas manifestacións feministas: “Durante séculos Anonymous foi unha muller”. Porque esa pancarta é moi certa os que facemos cultura e ciencia temos que reivindicar o papel daquelas mulleres que racharon fronteiras e son aínda arestora un referente intelectual
Nestas datas sempre especiais gústame lembrar un dos cartaces e camisolas máis repetidos nas manifestacións feministas: “Durante séculos Anonymous foi unha muller”. Porque esa pancarta é moi certa os que facemos cultura e ciencia temos que reivindicar o papel daquelas mulleres que racharon fronteiras e son aínda arestora un referente intelectual
NON É A MIÑA intención poñerme aquí apocalíptico con respecto á educación. Semella evidente que estamos ás portas da aprobación dunha nova lei en España e na Galiza, outra norma que probabelmente non arranxará demasiado porque, para comezar, creo que non se consultou cos docentes. E tamén semella evidente para calquera que estea nas escolas e institutos que hai dúas afirmacións aparentemente contraditorias pero certas: que os mozos de agora son a xeración con máis posibilidades de todos os tempos… e que a súa aprendizaxe vai cada vez a peor.
De todas as marxinacións da literatura española das últimas décadas quizais a máis inexplicábel sexa a dos novelistas que marcharon ao exilio despois da Guerra Civil.
NON SEI SE en Neira de Jusá —o antigo nome de Baralla— ou na miña casa materna tiñan unha especial xenreira aos muiñeiros, pero o caso é que grazas á miña nai chegoume un refrán que, en boa medida, define o que boa parte da sociedade española pensa da dereita estatal: «Cambias de muiñeiro, pero non cambias de ladrón» —escuso dicir que non se debe tomar ao pé da letra—.
CANDO UN trata con rapaces no día a día un dos asuntos nos que máis ten que insistir, máis como está o panorama, é na igualdade. Na Galiza temos unha ferramenta sinxela para isto e non é outra ca nosa propia historia como pobo
OS CURRÍCULOS educativos, ademais de ser pouco respectados, son documentos aburridos e dignos de discusión, como sabe quen se dedique á docencia nesta época de dominio da pedagoxía e a psicoloxía....
Hai uns días fíxose viral un vídeo que ensina a dupla faciana das clases dirixentes británicas. O protagonista, case que inevitábel, era Boris Johnson, primeiro ministro, vencedor das recentes eleccións para revalidar ese cargo, xeralmente considerado un bufón tanto no continente coma en boa parte da Gran Bretaña e o máis firme defensor do Brexit. Despois dunha breve introdución, Boris lánzase ao recitado nun grego clásico máis que aceptábel do comezo da Ilíada.
A PESARES do recente pasamento do patriarca das letras israelís, Amos Oz, a literatura daquel país goza dunha grande vitalidade. A voces xa clásicas como as de David Grossman ou Etgar Keret –unha debilidade persoal–, temos que sumar aos escritores mozos que comezan a traducirse a linguas occidentais.
NON HAI pobo sen poesía, tal cousa non existe. De feito, non hai xeito de coñecer mellor o verdadeiro cerne dun pobo que ler aos seus poetas, aqueles que transmiten o que os románticos alemáns chamaron pomposamente o Zeitgeist, o espírito popular.
A HUMANIDADE pódese dividir de moitas formas —por raza, sexo, relixión ou clase social, como un exemplo das máis frecuentes—, pero para min hai unha separación máis inmediata e ás veces importante: as persoas ás que pican os mosquitos e as que non. Eu estou no primeiro grupo e os veráns son unha tortura se esquezo ou, por calquera circunstancia, non podo usar un repelente. Cando me enganchan fóra da casa, sen mosquiteira nin produtos químicos a man, o resultado son unhas pernas tumefactas e, nos casos máis graves, un paseíño polas urxencias.
Nesta columna teño expresado en máis dunha ocasión a miña admiración pola cultura xudía nas súas máis diversas manifestacións: o amor pola lectura, o feito polos científicos nos enormes avances científicos do século XX —en especial na física cuántica—, a presenza en España tal e como a recolleu Yitzhak Baer na súa obra mestra, as particularidades da cultura yiddish de Isaac B. Singer ou Der Nister, a figura inabarcábel de Kafka…
XA SABEN vostedes que estamos na época da indignación e a ofensa, sobre todo polas redes sociais. Todos estamos ofendidísimos por como nos foi na feira e esquecemos que a contamos segundo como nos vai nela.
CON ISTO dos pactos acadados polo centro e a esquerda españois os que nos dedicamos ao ensino semellamos destinados á enésima reforma educativa, que se supón tampouco resolverá nada porque existe un problema de base no sistema e é o problema relixioso.
UNHA DAS mellores cousas dos éxitos editoriais non agardados é que convidan ás editoriais a afondar na bibliografía do autor que os protagoniza. Foi o caso do magnífico sobre as cores do ensaísta francés Michel Pastoureau, un texto delicioso que editou hai un par de anos Periférica e que debeu encaixar ben, xa que o selo regresa ao medievalista para un asunto ben diferente pero tamén orientado cara a divulgación
A Coruña15.2 °Cnubes rotas
Lugo12.5 °Cnubes dispersas
Pontevedra17.3 °Ccielo claro
