OS CURRÍCULOS educativos, ademais de ser pouco respectados, son documentos aburridos e dignos de discusión, como sabe quen se dedique á docencia nesta época de dominio da pedagoxía e a psicoloxía....
Hai uns días fíxose viral un vídeo que ensina a dupla faciana das clases dirixentes británicas. O protagonista, case que inevitábel, era Boris Johnson, primeiro ministro, vencedor das recentes eleccións para revalidar ese cargo, xeralmente considerado un bufón tanto no continente coma en boa parte da Gran Bretaña e o máis firme defensor do Brexit. Despois dunha breve introdución, Boris lánzase ao recitado nun grego clásico máis que aceptábel do comezo da Ilíada.
A PESARES do recente pasamento do patriarca das letras israelís, Amos Oz, a literatura daquel país goza dunha grande vitalidade. A voces xa clásicas como as de David Grossman ou Etgar Keret –unha debilidade persoal–, temos que sumar aos escritores mozos que comezan a traducirse a linguas occidentais.
NON HAI pobo sen poesía, tal cousa non existe. De feito, non hai xeito de coñecer mellor o verdadeiro cerne dun pobo que ler aos seus poetas, aqueles que transmiten o que os románticos alemáns chamaron pomposamente o Zeitgeist, o espírito popular.
A HUMANIDADE pódese dividir de moitas formas —por raza, sexo, relixión ou clase social, como un exemplo das máis frecuentes—, pero para min hai unha separación máis inmediata e ás veces importante: as persoas ás que pican os mosquitos e as que non. Eu estou no primeiro grupo e os veráns son unha tortura se esquezo ou, por calquera circunstancia, non podo usar un repelente. Cando me enganchan fóra da casa, sen mosquiteira nin produtos químicos a man, o resultado son unhas pernas tumefactas e, nos casos máis graves, un paseíño polas urxencias.
Nesta columna teño expresado en máis dunha ocasión a miña admiración pola cultura xudía nas súas máis diversas manifestacións: o amor pola lectura, o feito polos científicos nos enormes avances científicos do século XX —en especial na física cuántica—, a presenza en España tal e como a recolleu Yitzhak Baer na súa obra mestra, as particularidades da cultura yiddish de Isaac B. Singer ou Der Nister, a figura inabarcábel de Kafka…
XA SABEN vostedes que estamos na época da indignación e a ofensa, sobre todo polas redes sociais. Todos estamos ofendidísimos por como nos foi na feira e esquecemos que a contamos segundo como nos vai nela.
CON ISTO dos pactos acadados polo centro e a esquerda españois os que nos dedicamos ao ensino semellamos destinados á enésima reforma educativa, que se supón tampouco resolverá nada porque existe un problema de base no sistema e é o problema relixioso.
UNHA DAS mellores cousas dos éxitos editoriais non agardados é que convidan ás editoriais a afondar na bibliografía do autor que os protagoniza. Foi o caso do magnífico sobre as cores do ensaísta francés Michel Pastoureau, un texto delicioso que editou hai un par de anos Periférica e que debeu encaixar ben, xa que o selo regresa ao medievalista para un asunto ben diferente pero tamén orientado cara a divulgación
HAI UNS DÍAS atopei un vídeo nunha rede social que partellei con moito gusto. O 26 de febreiro de 1984 o xeneral Augusto Pinochet viaxou a Punta Arenas, na fin do mundo, no estremo sur de Chile. Cando presidía un acto, un berro alto e claro interrompeuno: «Asasino! Asasino!».
DAS POUCAS cousas das que podo presumir sen poñelas no currículo e de ter aparecido unha vez con foto e todo en El Norte de Castilla, non porque teña especial aprecio ao xornal senón polo mero...
O OUTRO DÍA a miña sobriña Inés sorprendeuse de que soubese como chegaron ás miñas mans todos os libros da miña biblioteca. E aínda máis ao saber que podía lembrar cando e como lera cada un. Isto non me converte nun individuo especial, trátase dun caso de asombro infantil.
A DECADENCIA de Occidente é un mítico libro de Oswald Spengler que analizaba a civilización dende unha perspectiva que permitía prognosticar a súa caída en Europa e Estados Unidos, pero que nada...
Corre polas redes sociais unha captura de pantalla de contido musical acompañada sempre por comentarios lapidarios do tipo "O mundo vai á merda" ou "Señor, lévanos axiña"
Ao día seguinte aos Reis de 2015 dous homes entraron na revista satírica francesa Charlie Hebdo e asasinaron oito traballadores da redacción, nomeadamente cinco debuxantes. No camiño de morte deixaron, ademais, outros catro cadáveres: un policía, o escolta do ilustrador Charb, un convidado á xuntanza e o bedel do edificio do lado, no que entraran por erro
PUBLICOUSE estes días nun xornal nacional un artigo, asinado polo historiador político Fernando Vallespín, sobre a desaparición dos intelectuais e a súa substitución polos expertos ou, peor aínda, polos tertulianos -como isto é un castelanismo, propoño como alternativa falabaratos-.
EN NUMEROSOS libros que se están a publicar nestes anos sobre o funcionamento da mente e o intelecto humanos pódese atopar un argumento que ten que ver co noso comportamento social.
UN BO AMIGO —o que imos manter no anonimato— e máis eu vimos de crear O estándar umaroli . Pode parecer pedante, pero asegúrolles que é unha etiqueta moi necesaria para certo tipo de libros. Marc...
Vladimir Nabokov morreu en 1922, máis en concreto o 28 de marzo daquel ano en Berlín. Foi durante unha conferencia, cando acompañaba a Pavel Miliukov, o fundador do "kadete", un dos partidos progresistas máis representativos de Rusia no convulso período anterior á Revolución de Outubro
SE LLES PREGUNTO quen gañou a Segunda Guerra Mundial, responderanme que Os Aliados. Ben, correcto. Pero, e se complico un pouco máis a pregunta? Dentro dos Aliados… quen foi o principal...
NON SE PODE negar que o maior fenómeno editorial español dos últimos anos é Imperiofobia y la leyenda negra de Elvira Roca Barea, que non apareceu por esta sección porque para falar de panfletos están as barras de bar; non as páxinas culturais dos xornais.
A escena aínda desconcerta ao afeccionado ao fútbol e coñecedor da historia dos mundiais. Zaire é o primeiro equipo subsahariano que se clasifica para a fase final, que se celebra na Alemaña Federal en 1974.
Ao mellor é unha impresión equivocada dun servidor, pero a Xeoloxía é no século XXI o parente pobre das ciencias. Fóra do sempre espectacular fenómeno do vulcanismo —precisamente pouco frecuente na Europa Occidental—, nin atopamos moitas novas na prensa nin semella que os estudosos se preocupen demasiado dela.
HAI UNS meses pasaba por esta mesma columna o libro sobre as guerras civís do especialista anglosaxón David Armitage. Na súa valoración indicabamos que se trataba dunha obra de ideas, case máis...
OS LIBROS de Ciencias Sociais e Historia cos que eu aprendín sostiñan, case que orgullosamente, que España fora neutral nas dúas guerras mundiais. En certo modo era un xeito de se xustificar, como...
A Coruna11.6 °Clluvia ligera
Lugo10.7 °Cnubes rotas
