HAI UNS DÍAS atopei un vídeo nunha rede social que partellei con moito gusto. O 26 de febreiro de 1984 o xeneral Augusto Pinochet viaxou a Punta Arenas, na fin do mundo, no estremo sur de Chile. Cando presidía un acto, un berro alto e claro interrompeuno: «Asasino! Asasino!».
DAS POUCAS cousas das que podo presumir sen poñelas no currículo e de ter aparecido unha vez con foto e todo en El Norte de Castilla, non porque teña especial aprecio ao xornal senón polo mero...
O OUTRO DÍA a miña sobriña Inés sorprendeuse de que soubese como chegaron ás miñas mans todos os libros da miña biblioteca. E aínda máis ao saber que podía lembrar cando e como lera cada un. Isto non me converte nun individuo especial, trátase dun caso de asombro infantil.
A DECADENCIA de Occidente é un mítico libro de Oswald Spengler que analizaba a civilización dende unha perspectiva que permitía prognosticar a súa caída en Europa e Estados Unidos, pero que nada...
Corre polas redes sociais unha captura de pantalla de contido musical acompañada sempre por comentarios lapidarios do tipo "O mundo vai á merda" ou "Señor, lévanos axiña"
Ao día seguinte aos Reis de 2015 dous homes entraron na revista satírica francesa Charlie Hebdo e asasinaron oito traballadores da redacción, nomeadamente cinco debuxantes. No camiño de morte deixaron, ademais, outros catro cadáveres: un policía, o escolta do ilustrador Charb, un convidado á xuntanza e o bedel do edificio do lado, no que entraran por erro
PUBLICOUSE estes días nun xornal nacional un artigo, asinado polo historiador político Fernando Vallespín, sobre a desaparición dos intelectuais e a súa substitución polos expertos ou, peor aínda, polos tertulianos -como isto é un castelanismo, propoño como alternativa falabaratos-.
EN NUMEROSOS libros que se están a publicar nestes anos sobre o funcionamento da mente e o intelecto humanos pódese atopar un argumento que ten que ver co noso comportamento social.
UN BO AMIGO —o que imos manter no anonimato— e máis eu vimos de crear O estándar umaroli . Pode parecer pedante, pero asegúrolles que é unha etiqueta moi necesaria para certo tipo de libros. Marc...
Vladimir Nabokov morreu en 1922, máis en concreto o 28 de marzo daquel ano en Berlín. Foi durante unha conferencia, cando acompañaba a Pavel Miliukov, o fundador do "kadete", un dos partidos progresistas máis representativos de Rusia no convulso período anterior á Revolución de Outubro
SE LLES PREGUNTO quen gañou a Segunda Guerra Mundial, responderanme que Os Aliados. Ben, correcto. Pero, e se complico un pouco máis a pregunta? Dentro dos Aliados… quen foi o principal...
NON SE PODE negar que o maior fenómeno editorial español dos últimos anos é Imperiofobia y la leyenda negra de Elvira Roca Barea, que non apareceu por esta sección porque para falar de panfletos están as barras de bar; non as páxinas culturais dos xornais.
A escena aínda desconcerta ao afeccionado ao fútbol e coñecedor da historia dos mundiais. Zaire é o primeiro equipo subsahariano que se clasifica para a fase final, que se celebra na Alemaña Federal en 1974.
Ao mellor é unha impresión equivocada dun servidor, pero a Xeoloxía é no século XXI o parente pobre das ciencias. Fóra do sempre espectacular fenómeno do vulcanismo —precisamente pouco frecuente na Europa Occidental—, nin atopamos moitas novas na prensa nin semella que os estudosos se preocupen demasiado dela.
HAI UNS meses pasaba por esta mesma columna o libro sobre as guerras civís do especialista anglosaxón David Armitage. Na súa valoración indicabamos que se trataba dunha obra de ideas, case máis...
OS LIBROS de Ciencias Sociais e Historia cos que eu aprendín sostiñan, case que orgullosamente, que España fora neutral nas dúas guerras mundiais. En certo modo era un xeito de se xustificar, como...
O canon existe e os clásicos existen. Moitos estarán en desacordo con tan contundente afirmación, que leva xa un cuarto de século no candil da crítica grazas a O canon occidental de Harold Bloom. Foi o crítico de Yale, precisamente, un dos grandes responsábeis do prestixio crítico de Iris Murdoch, á que chegou a incluír ao pouco do seu pasamento entre as cen mentes literarias máis poderosas da historia da humanidade
CADA POUCO tempo hai que lle lembrar á opinión pública algo tan básico coma necesario: non vivimos no peor dos mundos posíbeis, senón máis ben todo o contrario. Eu aínda lembro o temor da xente...
JONATHAN Swift deixou escrito o seu epitafio. "Aquí xace o corpo de Jonathan Swift, onde a furiosa indignación non pode lacerar xa o seu corazón. Marcha, viaxeiro, e imita, se podes, a quen loitou...
COMO DICIAMOS hai un par de semanas, vivimos no mellor dos mundos habidos —que non posíbeis, non nos vaian a confundir cuns Pangloss calquera—. Isto supón entre outras cousas o acceso inmediato á...
LÍALLE A un coñecido e euxenésico articulista da prensa de dereita e ultradereita hai uns días que Steven Pinker estaba á volta da esquina, a piques de pisar Madrid, e que xa verían vostedes as...
HAI UNS ANOS o meu camarada Iker Sagasti, un dos xornalistas que máis sabe de fútbol americano en España, chamou para me dar unha grande nova: contratárao unha importante administración...
