Galiciae

Pode ler a última entrada do blog facendo click aquí.

Desculpen as molestias.

Os anxos tristes que sobrevoan A Coruña

10/05/2022

Blanca e máis eu falamos da Coruña. Ela habítaa: "Un sempre escribe sobre si mesmo, e cando escribe sobre a súa propia cidadela lembrada". A Coruña é a miña cidadela frecuentada dende neno. Sobre A Coruña ás veces soño que, na maior fondura da notie, esperta o vento de Riazor e botase a correr polo Orzán ata chegar canso a Lugo, onde queda durmido.

Ao cabo, Nuno Pico e máis eu non falamos de Italia

27/04/2022

Nuco Pico é músico. Sen embargo érguese cedo. Uns días para preparar os concertos, os da casa, baixo o nome de Grande Amore. Outros días para preparar os de Chicho, como asistente de Ortiga. Vive da música: de interpretar e de conducir. "Ao posto chámano road manager, que soa moi ben, en realidade son chófer2.

Marta Pazos no Campo de Figos

19/04/2022

Hai unha exposición Galicia Futura, que anda polo país. Marta Pazos fixo a obra Campo de Figos. É un cuarto púrpura con figos plantados nas paredes dunha habitación. Ao entrar na instalación pensei en que podería ser unha ilustración en tres dimensións polas cores e polo tamaño dos froitos.

Todas as vidas entre Taragoña e o Gran Sol

12/04/2022

Xavier Queipo deume unha envexa belga. Cóntame que en Bruxelas as reformas domésticas teñen un día de finalización a partir do que, se non están rematadas, se van descontando cartos. "Penalizan o atraso". Xavier anda nas inmediacións da xubilación como funcionario da Unión Europea. Regresa a Vigo.

O Sol marcha comprar tabaco

15/03/2022

Hai un día en inverno en que o Sol desparece polo horizonte do Ártico como se fose comprar tabaco. Non chaman á policía sueca nin escriben unha novela de misterio porque saben que volverá cando pasen dous meses. Ten esa cousa. Eloy Domínguez contoume o luns que fletan un barco para ir despedilo.

Bailemos para reorganizar a vida

08/03/2022

O martes era Entroido. O fillo de Alberto e Mara, Xoán, ten cinco anos. "Está obsesionado cos superheroes. Quería disfrazarse de Spiderman, pero vai mal tempo". Chovía sobre o cemiterio de Carballo cando Alberto foi onda a tumba da nai. A tía levara unhas flores.

Artistas do insomnio no Almas Perdidas

22/02/2022

Agora noin lembro se visitei unha ou dúas veces a casa de Julián Hernández. Recordo que tiña unhas leitugas para sementar, o que se fai na primavera, e recordo que Joe Hardy morreu aos poucos días de reunirme coa voz de Siniestro Total. Mesmo ten agora, cando a banda anuncia o derradeiro concerto neste maio

O aceiro oxidado das alcachofas

01/02/2022

Irene Olarte empezou a pintar alcachofas. Son máis complexas que os limóns. Os limóns son ovalados e lisos. As alcachofas teñen follas, que implica distintas superficies, rugosidades e sombras. Non é tan fácil, supoño; eu debuxo con frescura: igual que aos 5 anos. Por iso pregunto por Irene a Xermán Refojo, para saber cómo nace un artista.

A primavera e as margaridas en Reixa

12/01/2022

Os Patinadores Austríacos teñen tanto de verdade como de mentira. Son patinadores porque son rapaces que xogan ao hockey sobre un lago xeado, pero é improbable que sexan austríacos porque hai unha camioneta dos anos 40 estacionada xunto ao lago, coas rodas medio cubertas de neve, que carga caixas de Coca Cola.

Unha novela mala da que non lles falarei

04/01/2022

Coas novelas malas pasa como cunha relación que non funciona: nunca sabes se facer unha versión nova ou empezar outra. O habitual é tomar a decisión equivocada e volver intentalo

Brais Lorenzo fai a rolda de noite

28/12/2021

As luces están mal repartidas. Vigo nunca durme, coma o Nova York de Frank Sinatra; Beirut camiña ás apalpadas. Brais Lorenzo chega de Vigo e cóntame que, ás veces, as luces de Vigo tamén se desmaian causando que o Nadal perda a conciencia por uns minutos en todo o planeta.

Carlos Valcárcel despídese facendo fotos desde a cama

07/12/2021

A miña muller atopou "un cadáver" na miña mochila. Lévoa para transportar libros lixeiros por se teño un momento para ler. Ese momento é coma O Unicornio do Courel: existe, pero ninguén cabalgou nel. Gústame o recendo a mazás cando abro a mochila, pero a que extraeu a muller da mochila parecía máis un coche coa carrocería escurecida nun desguace.

Alfredo Conde conta as idades de Manuel Fraga

30/11/2021

En internet hai xogos para ser alcalde, para ser adestrador ou para amar e desamar —o esforzo que máis nos ocupa e o máis danino para o corazón—. Non hai ningún xogo para lograr entrar nunha academia da lingua. A min esa carreira paréceme apaixoante. A min e a outros tres

A brisa de tabaco que sopraba nos cafés

23/11/2021

Daniel dime que o seu fillo fala moito. "Da mañá á noite". Estou en La Modernita tomando café. Na mesa de enfronte tres vellos comen callos e esquecen os viños que pediron Teñen un historial médico de moitas páxinas que poñer ao día. O fillo de Dani ten dous anos, pouco historial puido escribir nese tempo.

A inquedanza do xinete sobe ao cabalo

13/10/2021

O outono sorpréndeme en camiseta. Non me inmuto. Abondan cunha brisa fresca e unha néboa que pinga para que a miña muller atope unha excusa para cambiar o levísimo edredón de verán pola pesadez esteparia do edredón invernal. Pésame coma se unha banda de gansos estivese pisoteándome toda a noite.

Un animal espido que leva un DNI no peto

12/07/2021

Teixa é a vaca máis bonita de Galicia.A hexemonía de Lugo na estética gandeira confirmouse nunha edición máis de Eurobovina. Ourense é o corpo do país; pero Lugo, a alma. A televisión pública organiza un concurso de beleza vacuna. Temos os símbolos. Somos, con Italia, o máis parecido a unha nación que hai no concerto internacional.

Taxidermia para a morte dos artistas

08/06/2021

O xeito máis eficaz de relaxarse do traballo é ver traballar ao outro. Non, Sartre, o Inferno non é o outro. O Inferno é esforzarse para facer pola vida e facer pola vida para poder esforzarse. Así que, cando dispoño dun día libre, visto unha camiseta pop e bonita, e vou visitar algún amigo artista.

Dous bañistas sen ningún pudor téxtil

20/04/2021

Manuel Gago conta que na súa infancia na Pobra do Caramiñal daban por certa a historia de que o párroco se presentara cunha gran cruz de prata na praia de Baroña, secundado por toda a parroquia. Acudiu exorcizar uns rapaces que estaban en roupa de Adán e Eva, pero sen folla de parra

Xosé Ramón Barreiro, que saíu fumar

24/03/2021

A votación na RAG era determinante. Os académicos levaban unhas horas vociferándose, segundo contaban os traseúntes da rúa coruñesa das Tabernas. Cansos de que os seus argumentos quedaran enganchados nunha roda dialéctica decidiron votar. Apareceu o consenso. Houbo 14 votos a favor, 3 en branco e un ausente: "Xosé Ramón Barreiro, que saíra fumar".

Un Rothko de timo, unha Isolina falsa

16/03/2021

De noite. Piso as sombras ríxidas do toque marcial de recollida. Volvo á casa axeixado pola fachada verde da Garda Civil. Dera un paseo longo ata as aforas da noite alta e fría. A cidade heroica durme cun ollo aberto por temor á man horrenda da peste.

María Antonieta tivo un fillo con escamas

09/02/2021

Non se conserva imaxe do fenómeno. Non apareceu unha carta, malia que sabemos que escribiu á familia lonxana de Gales. Non hai unha gravación da súa voz. Todo o que alcanzamos é a memoria de Ribadeo. Aseguran que unha serea actuaba no histórico Cabaret Voltaire, o local penumbroso da rúa de San Roque durante os tempos da República.

El periodista y poeta Daniel Salgado en las escaleras de la redaccion del diario El Pais. Santiago de Compostela. 17/07/2009

Andres Fraga

Unha árbore ante a ventá da cociña

02/02/2021

Era noite cando me erguín. O mundo foi lavándose de luz, como no poema de Dani Salgado. Como cada mañá, exprimín o zume de dúas laranxas para O Herdeiro. Era o segundo amencer do mundo dende que cheguei vivir a este edificio, hai 19 anos. No primeiro faltaba de todo na casa, no segundo faltaba a árbore do xardín.

Unha carta que ten un 2 de bastos

26/01/2021

Lugo é permeable. A cidade abrazoume en canto cheguei vivir a ela. A xente contestaba aos requerimentos e ofrecía o sal sen pedírllo. A sensación de abandono por non coñecer a ninguén tardou menos en desaparecer que aprender as rúas de camiño entre o traballo e a casa. Todo fluía, pero so de luns a venres

Non aprendas a tocar máis ou acabarás tocando jazz

20/01/2021

Cleto González parece negro. Cando toca o saxofón a pel oscurécelle varias tonalidades. Pásalle como a Tete Montoliu, que se miraba no espello e se vía "negro". Cleto ten máis mérito porque os ollos lle son útiles.

Un anxo morto no ceo da boca

12/01/2021

Durante a Marea Negra un voluntario achegouse a Muxía para axudar. Como bo marxista era lido e facía proselitismo. No porto intentou explicarlle a un mariñeiro o concepto de sociedade líquida que viña de coñecer por un libro de Zygmunt Bauman. "Nada ten solidez". Lito de Fina calou. Colleu un coio e lanzouno á auga. Quedou flotando no chapapote.

Ai, Sálvora; ai, San Vicente

08/01/2021

O tema no que se basea todo o Novo Cinema Galego é a explotación de madeira. Non hai película na que unha árbore non sexa serrada e deitada para recreo da cámara. En Ons non se derruba piñeiro nin eucalipto, polo que deduzo que non entra na categoría.

Un nadador en vermello

07/01/2021

SAÍN PASEAR CEDO. O camión municipal pasou estendendo as rúas de Lugo. Cruceime con Jorge Espiral á altura das tendas dos Martínez.

Saúdenme sempre

27/12/2020

A actividadade que me ocupa máis tempo ao día é pasmar. Pasmar é barato e require un silencio nada molesto para a comunidade.

O reino dos miopes

27/12/2020

Nunha noite escura saín da miña casa sosegada, coma no verso de San Juan de la Cruz.

Cando Vicente Risco era alguén...

24/12/2020

Ánxel Fole sentaba no Lugo Bar, onda a muralla romana. Tomaba café con persoas interesantes. Un catedrático de grego, un cazador de raposos de Monterroso ou un barbeiro manco. Deixaba o contertulio falar un cacho. Ao cabo dun cuarto de hora, propoñía: «Ben, xa conversamos. Agora imos ver a televisión».