Artículos escritos por Jaureguizar / O Cabaret Voltaire

Pode ler a última entrada do blog facendo click aquí.

Desculpen as molestias.

A pistola amarela que matou a Van Gogh

09/11/2022

Mónica Alonso parecía tan sosegada como dicía que estaba. Falamos no MIHL de Lugo, onde ela ingresaba na Academia de Belas Artes. "Non podo estar nerviosa, Jaure. Sinto o amor de tanta xente que nada pode saír mal". Na Idade Media crían que a águia era o unico animal que podería mirar aos ollos do sol, tan amarelo

A festa na que Pío IX paseaba por Londres

31/10/2022

O día 5 de novembro gustaríame estar en Londres, pero tócame izar estas velas do periodismo local, o que máis acerta nos cambios de vento. O martes estiven en Ribadeo. Recuperei na casa Apuntaciones sueltas de Inglaterra, onde o xornalista ilustrado Leandro Fernández de Moratín fai crónica dunha viaxe a Londres no ano 1867.

Músicas confidenciais na beira do río vello

18/10/2022

Van emerxendo tribos ocultas das augas escuras do río, que dicían os Radio Futura. Terrae son un dúo formado nalgún lugar fluvial do país antigo, pero Galicia é o país dos mil ríos, segundo a contabilidade detallada que nace da topografía de Cunqueiro.

Unha habitación propia para Annie Ernaux

12/10/2022

Convivín coa primeira xeración que foi á universidade. Tardei anos en sabelo. Acabaría o bacherelato e faría unha carreira. Pensaba que era o normal. A miña familia levaba xeracións camiñando sobre a liña marcada. Non me atrevín andar cara a atrás. Presenteime en Santiago en 1983. Entendín a circunstancia trinta nos máis tarde, cando lin El lugar de Annie Ernaux.

Uxio Novoneyra, Saleta Goy e Manuel María

Os tomates verdes, os gatos valentes

20/09/2022

Unha persoa acaba definida polo seu enterro. Tardei anos en comprendel. De feito, foi o luns, na despedida a Saleta Goy cando puiden ver a fotografía definitiva de quen foi a muller sobre a que tanto escoitara falar. A viúva de Manuel María era un tema de conversacion literaria. Os sabios seguen pesando a influencia na obra e na figura do seu home.

As semanas e as décadas de León

13/09/2022

Alicia Pena foi socorrista. Salvaba bañistas para que non os chamasen afogados. Agora salva persoas para que non se afundan nas súas frustracións. Debuxante de cómic, publica este mes Gallina clueca, sobre a experiencia erma da maternidade asistida. A moeda non cae sempre da cara da maternidade.

Generated by IJG JPEG Library
Generated by IJG JPEG Library

Os baños solitarios de Luís Rei Núñez

26/07/2022

Luís Rei Núñez vive a desmán. Vai entregando libros de tanto interese como recepción opaca. Luís aceptou o seu tempo e o seu lugar, así que aproveita o verán para solearse entre Pontevedra e Muros. "Gústame a praia. En Pontevedra non vou porque hai moito coche. En Muros vou cedo pola mañá e teño calas para min so"

Con toda a pompa e co boato preciso

20/07/2022

Pompa e Boato vive con Croque, Chaval e Muchacho. Samuel Merino bautizou os catro. Impúxolles un nome, coma cando se apoiaba unha espada bruñida nos ombros dun heroe para chamalo cabaleiro. Marcoulle o principio dunha vida nova.

Berio Molina toca unha bucina na terraza do CGAC. VIRGINIA POLKE

Un barco varado no CGAC de Compostela

21/06/2022

Os petroleiros nunca regresan a porto. Devalan en equilibrio sobre a liña verde do horizonte. Podes velos pasar ignorándote no seu anonimato. Onte sentín un barco varado no centro de Santiago. Fixo soar unha bucina, grave e poderosa, que expandeu o anuncio de que zarpaba como unha botella de aceite en cristal que cae dende a mesa da cociña.

Boyanka Kostova canta coas rás na eira

14/06/2022

Todos os camiños da música galega levan a Chicho. Así que volvo marcar o seu número como cando falei con el por Ortiga ou como cando falei con el por Los Rastreadores. Agora foi a quenda de preguntarlle polo novo disco de Boyanka Kostaya, Ranaeira. Aprendín o número de memoria. Empeza por 6..., etc.

O tren, Cristo dos tempos modernos

07/06/2022

Luís García Mañá ten unha memoria do resplandor que deslumbrou o noso país nos anos 50. Despois dunha vida intelectual dedicada á fronteira portuguesa, atende á raia asturiana na novela Non é de Taramundi para falar do tren da Pontenova a Ribadeo.

As dúas picas de Otero Yglesias en Flandres

24/05/2022

Otero Yglesias debe ser convocado. Pasaran anos sen velo. Lugo son 67 casas atadas por unha muralla, pero tardas en ver a Jesús. Abriu unha exposición na sede lucense da Xunta, así que decidín convocalo a un café. El vive na Calzada da Ponte, unha rúa que inclina o peito cara ao Miño; dentro da cidade, a un salto de río de chegar ao campo

Os anxos tristes que sobrevoan A Coruña

10/05/2022

Blanca e máis eu falamos da Coruña. Ela habítaa: "Un sempre escribe sobre si mesmo, e cando escribe sobre a súa propia cidadela lembrada". A Coruña é a miña cidadela frecuentada dende neno. Sobre A Coruña ás veces soño que, na maior fondura da notie, esperta o vento de Riazor e botase a correr polo Orzán ata chegar canso a Lugo, onde queda durmido.

Ao cabo, Nuno Pico e máis eu non falamos de Italia

27/04/2022

Nuco Pico é músico. Sen embargo érguese cedo. Uns días para preparar os concertos, os da casa, baixo o nome de Grande Amore. Outros días para preparar os de Chicho, como asistente de Ortiga. Vive da música: de interpretar e de conducir. "Ao posto chámano road manager, que soa moi ben, en realidade son chófer2.

Marta Pazos no Campo de Figos

19/04/2022

Hai unha exposición Galicia Futura, que anda polo país. Marta Pazos fixo a obra Campo de Figos. É un cuarto púrpura con figos plantados nas paredes dunha habitación. Ao entrar na instalación pensei en que podería ser unha ilustración en tres dimensións polas cores e polo tamaño dos froitos.

Todas as vidas entre Taragoña e o Gran Sol

12/04/2022

Xavier Queipo deume unha envexa belga. Cóntame que en Bruxelas as reformas domésticas teñen un día de finalización a partir do que, se non están rematadas, se van descontando cartos. "Penalizan o atraso". Xavier anda nas inmediacións da xubilación como funcionario da Unión Europea. Regresa a Vigo.

O Sol marcha comprar tabaco

15/03/2022

Hai un día en inverno en que o Sol desparece polo horizonte do Ártico como se fose comprar tabaco. Non chaman á policía sueca nin escriben unha novela de misterio porque saben que volverá cando pasen dous meses. Ten esa cousa. Eloy Domínguez contoume o luns que fletan un barco para ir despedilo.

Bailemos para reorganizar a vida

08/03/2022

O martes era Entroido. O fillo de Alberto e Mara, Xoán, ten cinco anos. "Está obsesionado cos superheroes. Quería disfrazarse de Spiderman, pero vai mal tempo". Chovía sobre o cemiterio de Carballo cando Alberto foi onda a tumba da nai. A tía levara unhas flores.

Artistas do insomnio no Almas Perdidas

22/02/2022

Agora noin lembro se visitei unha ou dúas veces a casa de Julián Hernández. Recordo que tiña unhas leitugas para sementar, o que se fai na primavera, e recordo que Joe Hardy morreu aos poucos días de reunirme coa voz de Siniestro Total. Mesmo ten agora, cando a banda anuncia o derradeiro concerto neste maio

O aceiro oxidado das alcachofas

01/02/2022

Irene Olarte empezou a pintar alcachofas. Son máis complexas que os limóns. Os limóns son ovalados e lisos. As alcachofas teñen follas, que implica distintas superficies, rugosidades e sombras. Non é tan fácil, supoño; eu debuxo con frescura: igual que aos 5 anos. Por iso pregunto por Irene a Xermán Refojo, para saber cómo nace un artista.

A primavera e as margaridas en Reixa

12/01/2022

Os Patinadores Austríacos teñen tanto de verdade como de mentira. Son patinadores porque son rapaces que xogan ao hockey sobre un lago xeado, pero é improbable que sexan austríacos porque hai unha camioneta dos anos 40 estacionada xunto ao lago, coas rodas medio cubertas de neve, que carga caixas de Coca Cola.

Unha novela mala da que non lles falarei

04/01/2022

Coas novelas malas pasa como cunha relación que non funciona: nunca sabes se facer unha versión nova ou empezar outra. O habitual é tomar a decisión equivocada e volver intentalo

Brais Lorenzo fai a rolda de noite

28/12/2021

As luces están mal repartidas. Vigo nunca durme, coma o Nova York de Frank Sinatra; Beirut camiña ás apalpadas. Brais Lorenzo chega de Vigo e cóntame que, ás veces, as luces de Vigo tamén se desmaian causando que o Nadal perda a conciencia por uns minutos en todo o planeta.

Carlos Valcárcel despídese facendo fotos desde a cama

07/12/2021

A miña muller atopou "un cadáver" na miña mochila. Lévoa para transportar libros lixeiros por se teño un momento para ler. Ese momento é coma O Unicornio do Courel: existe, pero ninguén cabalgou nel. Gústame o recendo a mazás cando abro a mochila, pero a que extraeu a muller da mochila parecía máis un coche coa carrocería escurecida nun desguace.

Alfredo Conde conta as idades de Manuel Fraga

30/11/2021

En internet hai xogos para ser alcalde, para ser adestrador ou para amar e desamar —o esforzo que máis nos ocupa e o máis danino para o corazón—. Non hai ningún xogo para lograr entrar nunha academia da lingua. A min esa carreira paréceme apaixoante. A min e a outros tres

A brisa de tabaco que sopraba nos cafés

23/11/2021

Daniel dime que o seu fillo fala moito. "Da mañá á noite". Estou en La Modernita tomando café. Na mesa de enfronte tres vellos comen callos e esquecen os viños que pediron Teñen un historial médico de moitas páxinas que poñer ao día. O fillo de Dani ten dous anos, pouco historial puido escribir nese tempo.

A inquedanza do xinete sobe ao cabalo

13/10/2021

O outono sorpréndeme en camiseta. Non me inmuto. Abondan cunha brisa fresca e unha néboa que pinga para que a miña muller atope unha excusa para cambiar o levísimo edredón de verán pola pesadez esteparia do edredón invernal. Pésame coma se unha banda de gansos estivese pisoteándome toda a noite.

Un animal espido que leva un DNI no peto

12/07/2021

Teixa é a vaca máis bonita de Galicia.A hexemonía de Lugo na estética gandeira confirmouse nunha edición máis de Eurobovina. Ourense é o corpo do país; pero Lugo, a alma. A televisión pública organiza un concurso de beleza vacuna. Temos os símbolos. Somos, con Italia, o máis parecido a unha nación que hai no concerto internacional.

Taxidermia para a morte dos artistas

08/06/2021

O xeito máis eficaz de relaxarse do traballo é ver traballar ao outro. Non, Sartre, o Inferno non é o outro. O Inferno é esforzarse para facer pola vida e facer pola vida para poder esforzarse. Así que, cando dispoño dun día libre, visto unha camiseta pop e bonita, e vou visitar algún amigo artista.

Dous bañistas sen ningún pudor téxtil

20/04/2021

Manuel Gago conta que na súa infancia na Pobra do Caramiñal daban por certa a historia de que o párroco se presentara cunha gran cruz de prata na praia de Baroña, secundado por toda a parroquia. Acudiu exorcizar uns rapaces que estaban en roupa de Adán e Eva, pero sen folla de parra