Se vostede quere sentirse vello, probe a visitar unha exposición de pintores amados. Se percibe que por primeira vez comprende a señores adobiados con golilla, filósofos andraxosos e beatas insubmisas, é que vai sendo tempo de inaugurar unha nova idade
Atraveso o país desde os cantís de Cedeira ata as montañas do Xurés. No camiño, atópome con columnistas que escriben con voz de bebé e con fontes santas ás que os bancos das merendas lles furtan a clientela.
Evan Rail escribe en The New York Times sobre o rexurdir do tren nocturno en Europa. Escoller unha ilustración para encabezar a reportaxe apela ben a ese corazón que debe conectar as boas historias xornalísticas co lector: a experiencia propia
Baricco abraza as transformacións provocadas polo mundo dixital co mesmo entusiasmo co que colecciona coches antigos
Conduzo tres horas de abrente, nun día festivo, ata Casaio, nos confíns de Valdeorras. A aldea está rodeada por canteiras todo ao redor. Aquelas escombreiras salvaxes asustan.
Repaso, case por inercia, os programas electorais de todos os partidos de cara a estas eleccións. Para a miña sorpresa, son aínda máis escasos, carentes de ideas e limitados do agardado. Aínda que numerosas competencias de cultura están transferidas ás comunidades autónomas, o Estado aínda conserva un gran número de entidades vinculadas de xeito máis ou menos directo á cultura. Así que non é escusa.
Numerosas publicacións dos últimos anos tentan explicar as consecuencias do consumo continuo de redes sociais na psique humana. Nesta semana permítanme desvelar unha das menos comentadas e máis abraiantes para min: o presente continuo.
Creo que a primeira vez que souben sobre Mongolia foi por Mircea Eliade. Souben dun tambor, dun espírito de aguia, dos mortos que se perden na estepa e das árbores centrais. Gocei da mirada tópica, como un turista. Como se coñecera Galicia tan só a través de Lisón Tolosona e Valle Inclán
Reparei esta semana na ausencia de festivais literarios no país. Que sexan tan abundantes e exitosas as homenaxes a figuras literarias mortas e tan escasos os foros de letras contemporáneas revela que os mortos, aínda que ás veces se diga o contrario, son bastante máis doados de acomodar no asento que os vivos.
O novo pase cultural de Macron procura ampliar os gustos dos adolescentes a través dunha app con modo aleatorio que se enfronte aos poderosos algoritmos do gusto dos mercados americanos da cultura. Sen dúbida, quen deseñou iso, non mercou cultura na vida
A adaptación televisiva de A amiga estupenda de Elena Ferrante preserva a sorpresa e a fascinación de cotiás mundos descoñecidos que tiña o libro. Relatos para levar a verdade ao outro xénero que van máis alá da moda do momento
O Museo Naval de Ferrol ten unha cantidade incrible de cacharrada técnica que aínda cheira aos aceites de engraxado e memoriabilia friki: desde a sinatura orixinal de Adolf Hitler ata un retrato de 1915 da tripulación dun buque da Armada ao que lle tocou a lotería
Non cambiaron moito as cousas desde a Idade Media: o máis revolucionario e máis complexo dos xéneros culturais é o da risa. Por iso, se cadra, é tan escaso nas letras e no audiovisual do país
Nesta ocasión, perdémonos na montaña asturiana. Atopamos con Dorian Grey no Caribe para remedar a novelística española dos 90 e viaxamos na caravana de Fraga, aquel mito dos anos 90
Ao calor dun lume de carballo, rodeado de urbanitas gastroviaxeiros e veteranos solteiros do rural ulloán, decátome do mellor símil literario para a Galicia contemporánea: a Comarca inventada por Tolkien para a Terra Media
Esta é unha quincena estraña: soan a morto as campás da catedral, chéganme libros cheos de preguntas máis que de respostas e por riba e verifico unha vez máis que non temos remedio. Nin remedios, que é o peor
Durante as tempadas de presión vital, a nosa relación coa cultura cambia. As lecturas dos tempos tranquilos non son as mesmas que as que se precisan cando se pasan un par de meses sen tempo libre. Pero non son necesariamente máis lixeiras, senón que mesmo poden ser o contrario
A alegría polo fracaso do anunciado triunfo do libro electrónico camufla a ignorancia de ignorar que o sorpasso é moito maior do agardado, pero non na dirección prevista. A lectura dixital xa non lles pertence aos libros
No Seisentidos desta semana percorremos os Ancares e as barricadas do París do 68. Realidades tan distintas só teñen un punto en común: en canto nos descoidemos, non quedará nada do que foron
Na catedral de Santiago, tralo pórtico, os arcebispos misaron ata o século XVI, ben conscientes do que facían, sobre unha lousa consagrada aos deuses manes de Roma. Foi un chivato de Felipe II quen lles obrigou a cambiar o conto
"Son d’Aldea ten apenas oito anos de vida como festival, pero o rural conta coa prodixiosa capacidade de darlle a calquera novidade un balor de tradición en apenas unha presa de anos"
"Stalin morreu antes de que a estatua estivera rematada, e esta tiña os días contados habendo un novo Komitern. As autoridades decidiron voala e aplicarlle unha 'damnatio memoriae'. A escultura, oficialmente, non existiu"
"Agrafoxo prefire sacrificar esas faíscas literarias en prol do realismo da viaxe, nas que os aspectos de loxística —atopar fonda, buscar transporte, transaccionar con locais— ocupan sempre unha parte central do tempo"
Descobrimos o centro da interpretación que Pepe Barro deseñou para a Catedral de Mondoñedo
